Hoe hebben jullie elkaar leren kennen ?

“Dat was zes jaar geleden in Aalborg. Brian speelde er profvoetbal en ik studeerde er. In mijn vrije tijd werkte ik als serveerster in een bar. Op een dag kwam hij in de bar met me praten. Ik wist totaal niet dat hij profvoetballer was. Toen hij me dat uitlegde, vroeg ik hem wat zijn échte job was (lacht). Achteraf, na een paar dates, bleek dat we nog samen op dezelfde school in Aarhus hadden gezeten. Een paar van mijn toenmalige klasgenoten bleken vrienden van Brian te zijn.”

Jullie zijn niet getrouwd : een bewuste keuze ?

“Ja. In tegenstelling tot de meeste meisjes heb ik nooit gedroomd van een groot bruiloftsfeest of een huwelijk voor de kerk. Ik word al zenuwachtig als ik eraan denk hoeveel ogen dan op mij gericht zouden zijn. Misschien wil ik ooit wel trouwen, maar dan zeker niet met een groot feest erna. Ik kan me echter niet inbeelden dat we gelukkiger zouden zijn als getrouwd koppel. In feite is dat hele gedoe rond het huwelijk een soort controle-instrument en ik kan me daar enorm aan storen. Ik vrees dat het voor mij stilaan een principekwestie is geworden. Het enige argument om het te overwegen zijn de praktische aspecten. Toen ik pas naar België verhuisde, moest Brian allerlei papieren tekenen en agenten te woord staan om te bewijzen dat ik zijn vriendin ben en dat Amalie ónze dochter is. Dat zijn zaken die je als getrouwd stel niet meer moet doormaken.”

Wat dacht je toen Brian aan kwam draven met het voorstel om naar België te verhuizen ?

“Mij maakte het niet veel uit, mijn enige criterium was de mogelijkheid om verder te blijven studeren. Ik heb toen geïnformeerd bij de KU in Leuven, omdat het daar mogelijk is om een internationaal erkend programma te volgen. Dat voornemen draaide echter anders uit. Amalie ging vanaf september naar school, maar daar liep ze de ene ziekte na de andere op. Het gevolg is wel dat ik veel tijd met haar doorbreng en dat er bijna geen mogelijkheid is om ergens lessen te gaan volgen. Want in tegenstelling tot Denemarken moet je hier naar de lessen gaan om bij te blijven. Bovendien ben ik hoogzwanger, eind maart verwachten we een tweede kindje, een zoontje.”

Wat studeerde je in Denemarken ?

“Politieke wetenschappen. Ik ben altijd bijzonder geïnteresseerd geweest in buitenlandse politiek. In Denemarken schreef ik verscheidene essays over de werking van de democratie, over hoe gelijkheid de complete vrijheid uitsluit. Vooral het discussiëren spreekt me enorm aan in de politiek. (Brian : “Vooral dat, ja !”) Ik discussieer heel graag, louter voor de sport, zeg maar (lacht). In het begin deed Brian daar niet aan mee, omdat hij dacht dat we dan aan het ruziën waren. Ondertussen heb ik hem al heel wat mondiger gemaakt en nu houden we vaak hoog oplopende conversaties. In Denemarken heb ik mijn bachelor behaald in de politieke wetenschappen, maar ik wil nog verder gaan tot ik mijn masterdiploma heb. Misschien moet dat enkele jaren wachten. Brian en ik zijn overeengekomen dat hij nu voorrang heeft met zijn voetbalcarrière, maar dat wanneer zijn loopbaan erop zit, ik weer kan gaan studeren. Het is mijn filosofie dat als je aan iets begint, je dat voor de volle honderd procent moet doen. Ik wil dus niet dat ik maar voor tachtig procent kan studeren of dat Brian zich niet voor honderd procent kan concentreren op zijn voetbal.”

Als je even niet met Amalie bezig bent, wat doe je dan graag ?

“Ik lees veel. Soms kan ik zo opgaan in een boek dat ik hem op een paar dagen uitlees. Zoals Memoires of a Geisha van Arthur Golden. Die liefde voor literatuur heb ik ontwikkeld toen ik in 1997 een jaar in Costa Rica leefde. Ik was vaak alleen en las veel boeken over de maatschappij en de cultuur in Costa Rica. Het is een betoverend landschap, maar de maatschappij loopt er mank. Er is een grote ongelijkheid tussen rijk en arm, wat leidt tot onverdraagzaamheid.”

door Matthias Stockmans