Bernard Tapie overleed afgelopen zondag op 78-jarige leeftijd. Geregeld kruiste hij Belgen op zijn pad.
Associëren doen we Bernard Tapie met Marseille, vanwege zijn betrokkenheid bij OM, maar eigenlijk was Tapie een Parijzenaar die in de jaren zestig een tijdje als zanger aan de kost kwam onder de artiestennaam Bernard Tapy. Op de hoes van zijn singeltjes stond dat hij ook aan autosport deed, maar dat wordt betwist. Dichter bij de waarheid is dat hij als verkoper auto’s (en later ook televisietoestellen) aan de man bracht. Zijn eerste bedrijfje was een televisiehandel, later specialiseerde hij zich in de aan- en verkoop van bedrijven in moeilijkheden.
Na een passage in het wielrennen stapt Tapie halverwege de jaren tachtig in het voetbal. Voor 1 symbolische Franse frank neemt hij in 1986 Olympique Marseille over, op vraag van de burgemeester van de stad. Al meteen maken ze bij Club Brugge kennis met de nieuwe baas. Jean-Pierre Papin heeft een knalseizoen en OM wil hem. Met een privéjet landt Tapie in Oostende, waar hij zegt dat hij slechts drie uur de tijd heeft om te onderhandelen. De twee toplui van Club, Michel D’Hooghe en Michel Van Maele, spelen daarop in. Van Maele verstaat zogezegd geen Frans, vertalingen vertragen de boel, werken Tapie op de zenuwen en uiteindelijk duwt het de prijs omhoog.
Een paar maanden later is Tapie eregast op… Sclessin. Standard speelt Europees tegen Swarowski Tirol en Tapie wordt genoemd als investeerder/overnemer van de Rouches. Het stadion staat in brand en de Luikenaars overspelen hun tegenstander maar vergeten de kansen af te maken. De 3-2 is onvoldoende om door te gaan. Dat vindt ook Tapie. Andere zakenlui moeten de Rouches maar overnemen.
Zijn oog valt twee jaar later op een ander Waals sportproduct: Donnay, het merk dat Björn Borg tot zijn uithangbord mag rekenen. Jaren bestolen door buitenlandse distributeurs, die geen tiende van de royalty’s op de verkoop van schoenen, tassen en kleding betaalden, geeft men daar als uitleg voor de financiële problemen. Een maand na het faillissement in 1988 kiezen de curatoren een overnemer: Bernard Tapie, die 51 procent van de aandelen overneemt. Hij slaagt erin om Andre Agassi aan de firma te binden. Fluokleding, lange en wapperende haren, maar een veel te zwaar contract. Zes miljoen dollar voor vijf jaar. Met de Donnay Pro One wint de Amerikaan in 1992 Wimbledon. Tapie heeft dan al zijn aandelen in Donnay International aan de Région wallonne verkocht.
Inmiddels is OM een grootmacht in Frankrijk en in 1990 op zoek naar een goeie trainer, die de ploeg Europees kampioen kan maken. Tapie praat met Tomislav Ivic, zijn rechterhand Jean-Pierre Bernès met Raymond Goethals. Uiteindelijk nemen ze Franz Beckenbauer, tot dan bondscoach van Duitsland. Die faalt gruwelijk en een half jaar later komt Goethals, aan de slag bij Bordeaux, alsnog. Tapie noemt zichzelf de optimist in de relatie, Goethals de pessimist. Hun samenwerking leidt tot succes én tragedie.
In die periode kruist OM opnieuw Club Brugge, dat weer kennismaakt met de arrogantie van de Parijzenaar. In Brugge loopt Tapie tijdens het eten de loge uit om op de televisie in de kantine op een bak bier naar de match van Bordeaux te kijken.
In 2001 trekt Daniel Van Buyten naar OM. Hem neemt Tapie soms even apart vlak voor de tactiekbespreking op de vooravond van een topwedstrijd. Dan zei hij: ‘Weet je wat ik gedaan heb, Daniel? Ik heb mensen uitgenodigd van Milan, Inter, Real. Die komen allemaal naar jou kijken. Als je bij zo’n club wil spelen, moet je morgen alles geven!’ Een maand later deed hij dat dan opnieuw, maar hij veranderde dan de namen van de clubs. Dan ging het over Juventus of Barcelona. En soms vertelde hij hem: ‘Je weet dat ik grootse resultaten heb behaald in de Champions League met Carlos Mozer en Basile Boli, om maar die twee te noemen? En weet je wáár we onze matchen wonnen? In de spelerstunnel voor we het veld op liepen. Doe zoals zij. Wanneer je in de tunnel staat en een aanvaller van de tegenstander ziet, grijp hem dan bij de keel. Bedreig hem: ‘Hé, vriend, waag het niet mij iets te lappen!’ En op dat moment – bam! – geef je hem een kopstoot tegen de borst. Je zegt hem dat je zijn benen zult breken als hij iets durft uit te halen. Maak je geen zorgen: niemand ziet dat, er zijn daar geen micro’s, geen camera’s.’
