Heb je ooit een verkeersbord gestolen? “Nee. Mijn ouders maakten me duidelijk dat zoiets niet mocht en dus waagde ik mij daar nooit aan. Thuis grabbelde ik niet een keer iets uit de rekken zonder het te vragen. Het zou mijn beste dag niet geweest zijn mocht ma of pa me op zoiets betrapt hebben. Beiden hamerden erop dat niet alles vanzelf gaat in het leven.
“Ma en pa baatten een drankencentrale uit. Er was ook een voedingsafdeling. In de winkel zelf hielp ik niet zo vaak, alleen schreef ik af en toe op hoeveel leeggoed een klant bij zich had. Soms mocht ik mee met de vrachtwagen. Dan sprong ik een gat in de lucht. En fier dat ik was als ik de dozen chips of een klein bakje mocht dragen …”
Zat je als kind op de achterbank van de ouderlijke wagen weleens te wuiven naar vrachtwagenchauffeurs?
( lacht) “Ja. Een beetje lol maken vond ik tof. Ik had in mijn jeugd iets spontaans wat mensen aan het lachen bracht. Als ma zich op een familiefeest kwaad maakte omdat ik iets uitgestoken had, vonden velen me eerder grappig dan stout.
“Op de achterbank zaten mijn een jaar oudere broer, mijn drie jaar jongere zus en ik wel meestal met een gameboy in onze handen. Drie op een rij, elk met hetzelfde spelletje: Pokemon.”
Liep je ooit weg van huis?
“Nooit aan gedacht. Als kind was ik nochtans niet de gemakkelijkste. Ik zei wat ik dacht. Klonk het niet, dan botste het maar. Vooral tussen ma en mij vielen weleens woorden, ze heeft hetzelfde karakter. Het voordeel is dat ik zo’n aanvaring na twee minuten vergeten ben.
“Veel problemen had ik thuis nooit. Als er eens met een deur gegooid werd, ging het meestal over mijn prestaties in de klas. Telkens deed ik een heel schooljaar zowat niks en moest ik tijdens de examenperiode alles uit de kast halen. Het was vaak kantje boord, maar elke keer weer had ik geluk.”
Wat is voor jou het perfecte decolleté?
“Te diep moet dat niet zijn. Ik vind het beter als een vrouw niet direct alles blootgeeft tegenover een wildvreemde.
“Voor mij moet het ook allemaal niet te veel zijn. Met mooie borsten ben ik al content.”
Waarschuw jij met flikkerende lichten tegenliggers als ze een snelheidscontrole naderen?
“Ja. Maar vraag me niet te veel over het verkeer, want in zes maanden reed ik twee auto’s perte totale. Een keer raakte een wagen me in de flank toen ik vanuit een zijstraat een hoofdweg opdraaide en niet goed gekeken had. Een andere keer reed ik in op een file. In het dagelijkse leven heb ik soms last van verstrooidheid. Maar als het over voetbal gaat, ben ik er wel met mijn gedachten bij.”
Zet je de motor van je wagen uit als je voor een gesloten overweg staat?
“Dat kwam nog nooit in mij op. Ik heb wel respect voor het milieu, maar sta er niet elke dag bij stil. Ik gooi geen lege blikjes op straat. Maar als ik een korte verplaatsing moet maken, kies ik nog altijd voor het gemak van de auto.”
Welke babe zou je kunnen verleiden om met haar naar de bakker te wandelen en je auto te laten staan?
” Véronique De Kock. Ik vind bij haar het totaalplaatje mooi, zoals de rest van België, denk ik.
“Maar ik hoef niet naar de bakker te gaan. Sinds ik niet meer in Zonhoven woon, maar bij een gastgezin in Brugge, wordt alles voor mij gedaan. Het gaat zelfs zover dat mijn kamer er telkens weer kraaknet bij ligt als ik ’s avonds thuiskom. Honderd procent lekker voel ik me daar niet bij, want ik ben nogal slordig. Ik probeer de rommel die ik ’s morgens achterlaat dan ook wat te beperken.
“Bij Cercle was mijn kastje tot voor kort het meest wanordelijke. Maar enkele weken geleden startte de trainer een nieuw project: hij wees elke jongere een peter toe. Bernt Evens werd de mijne, Limburgers onder elkaar. Hij begeleidt me als ik problemen of vragen heb. Zijn kastje ziet er pico bello uit. Hij zei: ‘Je ruimt het jouwe op of ik gooi er alles uit.’ ( lacht) Sindsdien ligt dat van mij ook op orde.”
KRISTOF DE RYCK
Te diep moet een decolleté niet zijn
