In de media wordt vaak lovend gesproken over KV Kortrijktrainer Hein Vanhaezebrouck. Ook spelers en zelfs oud-spelers roemen zijn doordachte aanpak. Dat KVK in eerste terechtkwam en er nog steeds een rol speelt, is inderdaad zijn verdienste. Met wervelend voetbal speelde hij in 2008 kampioen in tweede klasse en slaagde er in het eerste seizoen in eerste klasse in om met een eerder matig getalenteerde kern uit de degradatiezone te blijven. Daarna stokte het echter. Bij RC Genk bracht het bestuur te weinig geduld op om Vanhaezebrouck de ploeg naar zijn hand te laten zetten. En toen kwam de trainer terug naar Kortrijk. Georges Leekens had in het tweede seizoen de ploeg naar play-off 1 geleid, maar was daarna voor de zoveelste keer gezwicht voor het grote geld en naar de KBVB getrokken. Vanhaezebrouck kon echter niet meer over Christian Benteke beschikken en moest het hebben van Giuseppe Rossini in de spits. Het werd een flets seizoen. Vorig seizoen werd play-off 1 toch weer gehaald, zij het doordat andere ploegen het op het einde lieten afweten. In het huidige seizoen stond Kortrijk halverwege nog in de top zes, maar daarna werd er vooral buitenshuis zwak gevoetbald en was het spektakelgehalte zeer laag.
Het wekt verbazing dat Hein Vanhaezebrouck ondanks het povere spelgehalte en de vele doelpuntenloze verplaatsingen toch hardnekkig aan dezelfde ploeg vasthoudt. Als iedereen fit is, is de ploegopstelling zeer voorspelbaar. Echte spitsen heeft hij blijkbaar niet nodig. Kevin Dupuis en Jimmy Kamghain kregen toch wel zeer weinig speelminuten. Spelers die misschien wel een goede mentaliteit hebben, maar soms zichtbaar niet in grote vorm zijn (Thomas Matton, Brecht Capon, Gertjan De Mets, Ernest Nfor) krijgen elke wedstrijd hun kans, maar brengen zeker buitenshuis maar weinig bij.
Het zit de supporters vooral hoog dat Vanhaezebrouck in beslissende matchen zijn ploeg heel voorzichtig laat spelen. De bekerfinale tegen Lokeren vorig jaar is daar het beste voorbeeld van. Pas recent gaf de trainer toe dat hij toen uit erkentelijkheid aan Mo Messoudi niet met zijn beste ploeg was gestart. De halve finale van de beker tegen Cercle Brugge bood dit seizoen weer zo’n mooie kans om het jaar nog wat glans te geven, maar opnieuw gaven de spelers niet thuis. Vanhaezebrouck kan de bal natuurlijk niet zelf in de netten leggen, maar hij zou zijn spelers toch met wat meer durf mogen bezielen. Hoewel elke speler offensieve directieven heeft en vooral de flankverdedigers geregeld naar voren trekken, blijven de voetballiefhebbers op hun honger zitten. De vele risicoloze passjes naar links en naar rechts resulteren in ondermaats middenveldspel en uiterst weinig kansen. En als je dan nog geen pure afwerkers hebt, weet je dat je bij een tegendoelpunt al bijna verloren bent.
Voorlopige conclusie: Hein Vanhaezebrouck mist nog het lef om het te maken bij een ploeg uit de top vijf. Durven uitgaan van de eigen sterkte, eens een onverwachte zet durven plaatsen: dat is het handelsmerk van de grote trainers. De club die Vanhaezebrouck volgend jaar in dienst neemt (KVK of een andere) gaat zonder twijfel een probleemloos seizoen tegemoet, maar zal het publiek meer dan eens ontevreden naar huis sturen.
Al uw reacties en sportgerelateerde zoekertjes zijn welkom bij Sport/Voetbalmagazine, Raketstraat 50 bus 5, 1130 Brussel of via e-mail : sportmagazine@roularta.be. De redactie behoudt zich het recht voor teksten in te korten of te weigeren. De schrijver moet zijn naam en woonplaats vermelden.
Luc Van Hauwaert, Heule
