Giovanni Bozzi en Eddy Casteels, de coaches van Charleroi en Oostende, maken de balans op van de campagne van hun team in de Euroliga.

1. Bent u tevreden over de Europese campagne ?

Bozzi : We kunnen niet helemaal tevreden zijn, want we wonnen maar twee wedstrijden. Maar laten we toch niet vergeten dat we eerst de kwalificatie voor de Euroliga moesten afdwingen in twee voorronden, waarin we Lissabon en Jeruzalem uitschakelden. Vóór het seizoen was de kwalificatie voor de Euroliga onze belangrijkste doelstelling, en dat doel hebben we bereikt.

In de Euroliga zelf hadden we zeker één of meer overwinningen méér kunnen boeken. Ik denk bijvoorbeeld aan onze thuismatchen tegen Malaga en Treviso. Op beslissende momenten was de arbitrage ons bovendien niet gunstig gezind.

Maar blijf ik wat de resultaten betreft wat op mijn honger zitten, de manier waarop we gespeeld en vooruitgang gemaakt hebben, stemt me tevreden. We moesten dit seizoen zes, zeven nieuwe spelers in de ploeg inpassen. De Euroliga heeft dat integratieproces versneld.

Casteels : Iedereen zet onze overwinningen tegen Partizan Belgrado en AEK Athene in de verf, maar ik denk ook met plezier terug aan onze uitwedstrijden tegen datzelfde AEK Athene en tegen Villeurbanne, waar we lange tijd uitzicht op de zege hadden. En ook tegen Tau Vitoria en Cibona Zagreb ging het zo goed als gelijk op. Rekening houdend met de waarde van onze tegenstanders, denk ik dat ik het recht heb om me tevreden te tonen. Ik had natuurlijk graag wat meer gewonnen, maar de Euroliga is nu eenmaal niet gemakkelijk.

2. Wat hebt u in de Euroliga geleerd in functie van de Belgische competitie ?

Bozzi : Je leert om te beginnen aan een hoger ritme spelen. De defensieve agressiviteit is veel intenser dan in de competitie. In de Euroliga word je vaak fysiek onder zware druk gezet en moet je hard werken om een goede shotpositie te vinden. Eens we dat onder de knie hadden, leek in de Belgische competitie alles ineens veel gemakkelijker te lopen. In de Euroliga wordt elk balverlies bovendien cash betaald. Dat verplichtte ons om geconcentreerd en waakzaam te blijven. Voorts kan de strakke kadans van elkaar opvolgende Europese wedstrijden ons helpen wanneer we straks de playoffs aanvatten en de matchen snel na elkaar komen.

Casteels : Ik kijk niet naar de Euroliga in functie van het kampioenschap. De Euroliga is een competitie op zich en daar zijn we aan begonnen met de ambitie ons bij de eerste vier van onze poule te plaatsen. Dat is ons niet gelukt.

Het was ook een uitdaging : ons meten met de keur van het Europese basket. Bij momenten zijn we erin geslaagd echt met die toppers te rivaliseren. Voor onze jongeren vormt zo’n Euroliga natuurlijk een schitterende leerschool. Op je twintigste elke woensdag tegen de beste Europese spelers uitkomen : het is een buitenkans. Maar ook de ervaren spelers trekken profijt uit zo’n Europese campagne. Het team leert aan een hoger ritme spelen, agressiever verdedigen, en de energievoorraad beter beheren. Daarom kan je via zo’n Euroliga een basis leggen waarop je verder kan werken. Een lanceerbasis die ons moet toelaten op kruissnelheid aan de playoffs te beginnen.

3. Wat was uw beste wedstrijd ?

Bozzi : Vreemd genoeg kom ik uit bij een wedstrijd die we hebben verloren : tegen Malaga. Daar geraakten we echt dicht bij een stunt. De verdediging functioneerde uitstekend en we weerstonden goed aan de defensieve druk van de tegenstander. Gedurende 35 minuten stonden we in Malaga aan de leiding en ik blijf ervan overtuigd : als onze ploeg daar Bologna in plaats van Charleroi had geheten, dan hadden we daar gewonnen. De scheidsrechters sloten hun ogen voor het agressieve spel van Malaga, terwijl ze de minste fout van onze spelers bestraften.

Casteels : Natuurlijk onze overwinning tegen AEK Athene : 102-73. Tijdens de tweede helft had ik als coach maar één ding te doen : op de bank zitten en mijn spelers bewonderen. Zo’n prestatie neerzetten tegen een Europese topclub, dat was fabuleus. Maar die twintig droomminuten mogen vanzelfsprekend alle andere mooie momenten niet wegvegen.

4. Wat was uw slechtste wedstrijd ?

Bozzi : Dat was onze eerste wedstrijd, thuis tegen Wroclaw. We hadden net onze kwalificatiematch tegen Jeruzalem achter de rug en kenden een kleine inzinking. En dan ontvingen we een Poolse ploeg, waarvan de naam niet als een klok klonk en die we beschouwden als één van de meest te pakken tegenstanders van onze poule. Dat viel dus ferm tegen, we hadden niet verwacht dat we zo onder druk zouden komen te staan. Een match van dat niveau, met zo’n intensiteit, was nieuw, zelfs voor onze genaturaliseerde Amerikanen. Alle respect voor wat Roger Huggins en Louis Rowe vorig seizoen met Ieper in de Koracbeker presteerden, maar de Euroliga, dat is nog een niveau hoger. Zelfs in de halve finale van de Koracbeker hadden ze zo’n druk niet gevoeld, zeiden ze.

Casteels : We leden een zware nederlaag tegen Perm, maar konden toen verzachtende omstandigheden inroepen. We hadden een lange, vermoeiende reis gemaakt, belandden plots in temperaturen van min 22 graden, verscheidene spelers hadden griep. Ik wil geen excuses zoeken, maar al die factoren speelden een rol.

De grootste ontgoocheling voelde ik na de thuisnederlaag tegen Cibona Zagreb. Die ploeg had toen net als Oostende nog geen enkele overwinning behaald. En Dino Radja had net de club verlaten. We hadden op een zege gerekend. Maar we vergaten dat ook Cibona Zagreb een Europese topper is en dat dit team niet afhing van één speler, zelfs al gaat het om iemand die nog in de NBA gespeeld heeft. Het Kroatische basket heeft een lange traditie. Talentvolle spelers krijgen er een degelijke opleiding. Persoonlijk had ik Cibona Zagreb niet onderschat. Maar ik moet toegeven dat ik ook op een overwinning had gerekend.

5. Welke ploeg gaf u de beste indruk ?

Bozzi : Op fysiek vlak maakte Olympiakos het meest indruk. Op puur basketvlak heeft Treviso me het meest bekoord. En het meest complete team is zonder twijfel Maccabi Tel Aviv. Dat verenigt diverse kwaliteiten : fysiek sterk, een goed functionerend collectief en knappe individualiteiten. Maccabi is niet toevallig de huidige Europese kampioen.

Casteels : Villeurbanne kon zich niet manifesteren als de beste ploeg van de poule, maar heeft me het meest geïmponeerd door de kwaliteit van zijn basket. Het team kan afwisselend snel en traag spelen, kan pressing over het hele terrein uitvoeren, maar kan ook tactische bewegingen op één helft van het terrein aan, waardoor een enorm gevarieerd spel ontstaat. Als het team haar toprendement haalt, speelt het een verrukkelijk basket. Het probleem van Villeurbanne is : als de ploeg slecht speelt, speelt ze werkelijk zeer slecht. Dit team kan om het even welke ploeg met dertig punten verschil inblikken, maar kan evengoed van onverschillig welke tegenstander verliezen.

6. Wat missen de Belgische clubs om met de Europese toppers te kunnen wedijveren ?

Bozzi : Sommigen zullen me zonder twijfel gek verklaren wanneer ik zeg dat er niet veel ontbreekt om ons bij de eerste vier van zo’n poule te plaatsen, maar ik blijf ervan overtuigd dat zo’n ambitie niets utopisch heeft. Om die ambitie te bereiken moeten we ons budget nog verder omhoogtrekken om eindelijk de pivot te kopen die het verschil kan maken en die jongens als Jim Potter en Roger Huggins de mogelijkheid geeft verder van de ring te spelen, zodat ze hun kwaliteiten beter kunnen benutten. Er zou een tweede spelverdeler moeten bijkomen, want met de pressie die hij een hele match ondervindt, krijgt Jacques Stas het moeilijk om dertig minuten lang zowel de organisatie als de creativiteit te verzorgen.

Casteels : Ik zal een cru antwoord geven : vijf miljoen euro. Wat ik met dat geld zou kopen ? Wel, op Belgisch niveau bepaalt de waarde van de basisvijf veelal het wedstrijdresultaat. Op Europees niveau weegt de sterkte in de breedte van een team zwaarder door. Onze basisvijf is van een Europees niveau, vind ik. Onze bank nog niet. Dat is een kwestie van financiële middelen, maar ook een kwestie van een sportieve keuze. We kunnen niet tegelijkertijd jongeren in de ploeg droppen en aan duizelingwekkende sommen invallers van Europees niveau kopen.

7. Bent u blij of opgelucht dat de Euroliga gedaan is ?

Bozzi : Ik zou er de voorkeur aan geven dat de Euroliga voor ons nog een maand langer zou duren. Ideaal ware geweest dat we tot einde maart Europees hadden kunnen spelen. Dan hadden we nadien nog een maand te tijd om de batterijen op te laden en de playoffs tactisch voor te bereiden. Nu dreigt er een belangrijke breuk in het wedstrijdritme te komen. Een ploeg als Charleroi heeft twee wedstrijden van hoog niveau per week nodig. Gelukkig zitten we nog in de Beker van België. Als we daarin voorbij Luik geraken, liggen er nog twee matchen van niveau tegen Bergen in het verschiet.

Casteels : Niet blij en niet opgelucht. De Euroliga is voor ons gedaan omdat we ons niet konden kwalificeren bij de eerste vier van onze poule. We moeten de regels van het spel aanvaarden. Als we nu het gevoel hebben dat het naar méér smaakte, dan moeten we er volgende keer maar voor zorgen dat we betere resultaten behalen.

Dit seizoen moeten we toch noodgedwongen leren leven met het tempo van één wedstrijd per week, aangezien we in de Beker van België al zijn uitgeschakeld. Goed, dat biedt ons dan weer de kans om op training nog beter te werken.

Op persoonlijk vlak had ik graag deze Europese campagne van bij het begin meegemaakt. Want ook voor mij, als coach, was de Euroliga een fantastische ervaring. Ik heb van elk moment genoten en ik hoop dat ik het volgend seizoen opnieuw mag beleven.

door Daniel Devos, ,