Thai Power @ Den Dreef

© BELGAIMAGE

Sinds juni dit jaar worden de beslissingen bij OH Leuven genomen door het Thaise King Power, tevens eigenaar van Leicester City – dat maakte de verrassende komst van de Engelse coach Nigel Pearson nog eens duidelijk. De Leuvense voetbalfan neemt voorlopig een afwachtende houding aan, maar binnen de club zijn ze alvast laaiend enthousiast.

Een zaterdagavond eind september. OH Leuven heeft net Roeselare verslagen met 2-0 en blijft zo in de running voor de eerste periodetitel in reeks 1B. Het toeschouwersaantal: 3599. Amper meer dan in de vorige campagne, toen OHL maar op de valreep degradatie naar de amateurreeksen wist te vermijden. Een half uurtje na de wedstrijd, op weg naar de uitgang, halen enkele supporters herinneringen op aan het debuutjaar van fusieclub Oud- Heverlee Leuven in de Jupiler Pro League, ondertussen alweer zes jaar geleden. Toen OHL de competitie opende met een 2-1-stuntzege tegen Anderlecht. Feestelijke tijden.

Er is heel wat veranderd sindsdien. De club degradeerde, promoveerde en degradeerde weer. ‘We zijn dat geworden waar we voor vreesden: een liftploeg’, erkende voorzitter Chris Vandebroeck vorige zomer. Met nefaste gevolgen: een onevenwichtige spelerskern, kosten die moeilijk gedekt raakten, sponsors die afhaakten. Er was onvrede bij een bepaald deel van de aanhang en intern speelde zich een machtsstrijd af. OHL was op zoek naar vers kapitaal om enerzijds de zware leningen bij de stad (12 miljoen euro, het merendeel voor de renovatie van het stadion) te kunnen inlossen en anderzijds ambitieus te blijven in de nieuwe reeks 1B, waar de intrede van buitenlandse investeerders de concurrentie opwaardeerde.

Het OHL-bestuur ontkende steeds dat hen financieel het water aan de lippen stond (hoewel er jaarlijks verlies werd geboekt), maar geloofde simpelweg niet langer in een model met vele kleine investeerders. Een les die het, naar eigen zeggen, geleerd had na de eerste degradatie uit de JPL in 2014. De verdeeldheid in de club was compleet en dat werd er niet beter op toen begin dit jaar uitlekte dat OHL met Chinese investeerders een voorakkoord had gesloten betreffende een meerderheidsparticipatie. Er kwam hevig verzet, van vooral supportersgroep OHL2020 en daaruit groeiend een investeerderscollectief rond Vlaamse ondernemers als Jean-Baptiste Claes (van modeketen JBC) en Bob Verbeeck (sterke man Golazo).

Het voorakkoord met de Chinees Jiang Lizhang ging uiteindelijk de vuilbak in toen in mei 2017 de King Power International Group zich aanmeldde in de Vlaams-Brabantse hoofdstad. De Thaise eigenaar en miljardair Vichai Srivaddhanaprabha had in 2010 de Engelse club Leicester City overgenomen en schreef daar een sprookjesverhaal door zes jaar later de titel in de Premier League te pakken. De geluiden uit Leicester, van zowel pers als publiek, waren bijna unaniem positief: vader Vichai en zijn zoon Aiyawatt gaan omzichtig te werk, met respect voor bestaande structuren, en tonen veel sociale betrokkenheid. Het was dan ook een opgeluchte, zelfs trotse burgervader Louis Tobback die op 16 juni de overname door King Power bezegelde op een persconferentie aan Den Dreef, nu officieel omgedoopt tot King Power at Den Dreef. ‘Dit is een veel betere oplossing dan de eerste piste’, stelde Tobback onomwonden. De stad Leuven speelde dan ook een belangrijke rol in het afketsen van het voorakkoord met de Chinezen.

OHL: populair in Thailand

Bij de supporters overheerst een eerder afwachtende houding. Geen stormloop op abonnementen omdat er plots verhoogde ambities en verhoogde financiële middelen zijn. Om en bij de 3500 seizoenkaarten werden er verkocht, niet meer dan vorig seizoen. Ondanks ook de belofte van King Power om er een gratis shirt of etentje bij te schenken. Sommige supporters haakten af, gedegouteerd dat ook hun club in handen is gevallen van buitenlanders.

OHL ís op korte tijd ook een andere club geworden, geeft voorzitter Chris Vandebroeck toe, maar hij bedoelt het positief: ‘Op alle niveaus ligt de lat zoveel hoger.’ Clubmedewerkers uit de commerciële, sportieve en financiële cel merken de nieuwe schwung en ambitie. Zelfs Dennis van Wijk toeterde na zijn onverwachte vervanging eind september rond dat ‘als OHL op dit elan blijft evolueren, is het binnen dit en een paar jaar een absolute topclub in België’.

Dat positivisme heeft te maken met de manier waarop King Power te werk gaat: meer dan louter centen pompt het knowhow in de club. Een van de eerste zaken waarin King Power investeerde was het hoofdveld. Vanuit Engeland werd een greenkeeper gestuurd om de perfecte grasmat te produceren, hetzelfde gebeurt nu met het oefenveld. Een ander belangrijk aandachtspunt van de Thai is branding: OHL als merk in de markt plaatsen. ‘Daarbij denken we ook internationaal’, stelde Aiyawatt Srivaddhanaprabha maanden geleden al tijdens de persvoorstelling. Belangrijk om te weten in die strategie is dat King Power gesubsidieerd wordt door de Thaise overheid met als doel het imago van het land wereldwijd te helpen uitdragen. Thailand moet als toeristische trekpleister gepromoot worden en ook omgekeerd: de Aziatische reiziger naar Europa lokken. Zo heeft King Power, dat zijn imperium bouwde op de uitbating van taxfreeshops, ook belangen in AirAsia, een belangrijke speler in de luchtvaartsector. Dat de nieuwe eigenaars van OHL wijzen op de nabijheid van de luchthaven als een voorname reden waarom ze de club zo interessant vinden, lijkt dus geen drogreden. Zo worden nu bijvoorbeeld wedstrijden van OHL live uitgezonden in Thailand en heeft de Leuvense club een snel groeiende Thaise fanclub op Facebook. Geloof of het niet, maar OHL wordt een naam in Zuidoost-Azië. Op termijn moeten daar inkomsten uit merchandising uit voortvloeien.

Satellietclub

Dat dat niet hoeft te betekenen dat de Belgische eigenheid van de club verloren gaat, bewijst de sportieve koers die OHL vaart. Begin deze maand, in de eerste wedstrijden onder de nieuwe trainer Nigel Pearson, presenteerde de ploeg zich zowel tegen Cercle Brugge als Westerlo met tien Belgen aan de aftrap. Een bewijs dat sportief directeur Wim De Corte en Van Wijk toch vrij spel kregen bij de samenstelling van de kern deze zomer – ook al kwam die laat op gang. De enige speler die tot dusver van Leicester City overkwam, is de jonge verdediger Elliott Moore. Bij de beloften lopen er ook vier Thaise jeugdspelers stage, maar zowel Van Wijk als zijn opvolger Nigel Pearson benadrukte dat het niet de intentie, noch de verplichting is om hen bij de A-kern te betrekken.

Het enige wat niet blijkt te kloppen tot nog toe, is de bewering dat OHL geen satellietclub zou worden van Leicester City, zoals het bestuur bij de overname verkondigde. Dat is overduidelijk wél het geval. Met Jon Rudkin, TD bij Leicester City, die er zijn mannetje Nigel Pearson plaatste ten nadele van een nochtans goed werkende Dennis van Wijk. Met CEO Susan Whelan,tevens vicevoorzitter van King Power,die vaak aanwezig is op de club en het commerciële denken stroomlijnt – zo wordt nu bijvoorbeeld gezocht naar een locatie op de Leuvense Oude Markt om een OHL-café te openen -, videoanalisten die uit Leicester overkomen, etcetera… Dat hoeft niet per se negatief te zijn, stelt een medewerker van OHL, al sinds jaar en dag verbonden aan de club: ‘Als die uitwisseling positieve evoluties oplevert, wat kan je er dan op tegen hebben?’ Engels werd de voertaal in Leuven, de plaatselijke voetbalfan denkt er het zijne van: wait and see.

DOOR MATTHIAS STOCKMANS – FOTO’S BELGAIMAGE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content