THE ARTIST FORMERLY KNOWN AS ALLI

© REUTERS

Opgegroeid aan de zijde van een aan alcohol verslaafde moeder, op zijn dertiende bij een pleeggezin ondergebracht, zeven jaar erna de hype van Tottenham Hotspur. Van Alli tot Dele.

Een lefgozertje, Dele Alli. Sprankelend en flitsend. Onbevangen. Zoals op 4 augustus 2015, de openingswedstrijd van de Audi Cup tegen Real Madrid in de Allianz Arena, toen hij zich in de 24e minuut met een verrassende panna door de dure benen van Luka Modric uit de problemen voetbalde. Hij deed het instinctief, legde hij achteraf uit.

Modric kon erom lachen. ‘Hij noemde me, goedbedoeld, een klein smeerlapje’, zo vertelde de middenvelder, na zijn eerste basisplaats voor Tottenham Hotspur. Drie maanden ervoor speelde hij nog met MK Dons tegen… Yeovil Town in de League One – derde klasse -, nu flitste hij tussen de groten. Onvermoeibaar, lichtvoetig van box naar box dartelend. Efficiënt en bij momenten speels, alsof hij niet voor 70.000 toeschouwers speelde, maar nog altijd op de oefenveldjes van The Dons in Cosgrove stond.

Daar was Karl Robinson, de manager, nog altijd niet uitgepraat over Alli, die hij op zijn zestiende in het eerste elftal dropte. Hij kon zich moeiteloos die ene trainingssessie voor de geest halen, waarin nieuwe loopbewegingen op corners werden ingeoefend. Alli moest naar de eerste paal komen en de bal doorkoppen, maar toen de voorzet veel te laag was, tikte de youngster de bal met de hak voorbij de doelman. Hij lachte en spuwde zijn kauwgom in de lucht, jongleerde ermee op de linker- en rechterknie en van de linker- naar de rechtervoet, waarna hij de kauwgom in de lucht trapte en in zijn mond liet vallen. Het vingertje ging in de lucht.

BEWOGEN JEUGD

Het leven leek Bamidele Jermaine Alli nochtans niet gunstig gezind. Amper een week na zijn geboorte (11 april 1996) vertrok zijn Nigeriaanse vader Kenny naar de States, moeder Denise bleef met vier kinderen – van vier verschillende mannen – achter in een sociale woning in Bradwell, een probleemwijk in Milton Keynes waar de werkloosheidscijfers rond de 55 procent schommelden.

Alli, de jongste, stond úren op het voetbalveldje tussen de saaie woonblokken. School interesseerde hem niet, niemand die bijstuurde. Moeder allerminst. ‘Ik was verslaafd aan wodka, bier… Aan alles wat ik kon krijgen’, gaf ze vorig jaar aan The Sun toe. De problemen binnen het kansarme gezin stapelden zich op, voetballen bij City Colts Football Club was een schaars lichtpuntje in zijn jonge leven.

Op zijn elfde verkaste hij met Mark Walsh, trainer van de U11, en zijn beste vriend Harry Hickford van de City Colts naar MK Dons. Walsh was tegelijk trainer en rolmodel, die zijn jongens van de straat wilde houden. Want: opgroeien in Bradwell was verraderlijk. De straten werden geteisterd door jeugdbendes, die hun territorium met geweld in stand hielden en op zoek gingen naar nieuwe rekruten. Denise, zijn moeder: ‘Jongens van zijn leeftijd zwierven elke avond door de straten, waren verslaafd aan alcohol of drugs of waren verplicht om te stelen. Sommigen belandden in een jeugdgevangenis.’

Ook Denise kreeg het bezoek van de kinderbescherming, die er na klachten van de buren mee dreigde om de vier kinderen te plaatsen. Er werd een compromis uitgewerkt: Alli, 13 jaar, zou intrekken bij Sally en Alan Hickford, de ouders van zijn ploegmaatje en beste vriend Harry, die tien kilometer verderop in een residentiële wijk woonden. ‘Hij zei: ‘Maak je geen zorgen, mama.’ Ik zag dat hij gelukkig was.’

SLECHTE KOFFIE

Op zijn vijftiende mag hij geregeld meetrainen met het eerste elftal. De apprentices moeten boodschappen doen, schoenen poetsen of koffie voor de technische staf zetten. ‘Zijn koffie smaakte vreselijk’, lachte Robinson, die hem in november 2012 liet debuteren. Zijn eerste baltoets was een listig hakballetje. Robinson: ‘Ik kon hem wel wurgen, maar zo was hij nu eenmaal. En: de oudere spelers vonden hem geweldig. Hij was verantwoordelijk voor de muziek in de kleedkamer en begon altijd als eerste te dansen.’

Jeugdinternational bij de U17 en U19, twee seizoenen centraal op het middenveld basisspeler bij The Dons, die in augustus 2014 Manchester United en Louis van Gaal met 4-0 uit de League Cup kegelden. ‘Adnan Januzaj en Shinji Kagawa, bij United hoog aangeschreven, leken in vergelijking met Alli wel tweederangsvoetballers‘, schreef de DailyMail.

Internationale scouts waren onder de indruk, maar een maand erna verlengde de middenvelder zijn contract bij de derdeklasser tot medio 2017. Robinson: ‘Drie clubs uit de Premier League, waaronder Liverpool, vonden hem toen niet goed genoeg, maar wij wisten dat hij de club heel snel zou ontgroeien.’

Zes maanden later, in februari 2015, betaalde Tottenham Hotspur 6,6 miljoen euro voor de 18-jarige middenvelder. Hij mocht het seizoen bij The Dons uitspelen, werd verkozen tot Football League Young Player of the Year en leidde zijn club voor het eerst in de geschiedenis naar de Championship. ‘Die jaren in derde klasse, als jonge kerel tussen volwassen mannen, hebben me enorm veel bijgebracht en de kracht gegeven om tegenslagen te overwinnen.’

Snel, lichtvoetig, met zijn 1m88 fysiek sterk en nooit te beroerd om tussen de technische hoogstandjes uit te pakken met een venijnige tackle. Alli swingde ook op White Hart Lane: titularis na amper vijf speeldagen, aan de zijde van zijn beste voetbalvriend EricDyer, en na zijn derde basisplaats meteen opgeroepen voor de nationale ploeg. ‘Mijn assistent, Ray Lewington, wiens zoon Dean kapitein van MK Dons was, had me Dele jaren geleden al getipt’, zei bondscoach Roy Hodgson.

Mauricio Pochettino, de Argentijnse manager van de Spurs, zat met gemengde gevoelens. Hij was trots, maar vond het tegelijk te vroeg. ‘Toen ik in 1999 voor Argentinië debuteerde, zat ik negen maanden op een wolk. Ik voelde me een ster omdat ik met Fernando Redondo en GabrielBatistuta op het veld had gestaan. Moeilijk om daarmee om te gaan, zeker op zo’n jonge leeftijd.’ Zijn vrees was onterecht: 12 assists en 10 goals, verkozen tot PFA Young Player of the Year, een doelpunt bij zijn eerste basisplaats voor The Three Lions tegen Frankrijk én basisspeler op Euro 2016.

De uitschakeling door IJsland smaakte bitter, maar de jonge middenvelder vond troost in de armen van lingeriemodel Ruby Mae. Even belandde hij in een mediastorm, toen hij bekendmaakte dat op z’n shirt voortaan Dele – en niet langer Alli – zou staan. ‘Ik heb geen voeling met Alli‘, klonk het bij de twintiger, van wie de zakelijke belangen door zijn stiefvader worden behartigd.

Zijn biologische vader, Kenny, vloog de voorbije maanden geregeld naar Engeland om zijn zoon om te praten. Tevergeefs. The Artist Formerly Known as Alli weigerde zijn vader te ontmoeten, ook met moeder Denise en zijn broers en zusters werd het contact verbroken. ‘We voelen ons allemaal afgewezen’, zei Denise in The Sun. De zelfbewuste voetballer was, net als een jaar ervoor in de Allianz Arena, niet onder de indruk. Hij bleef dartelen en flitsen.

DOOR CHRIS TETAERT – FOTO REUTERS

Een week na zijn geboorte vertrok zijn Nigeriaanse vader naar de States, zijn moeder bleef met vier kinderen – van vier verschillende mannen – achter.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content