The big Rom theory

© BELGAIMAGE

Na een goed begin van 2018 lijkt iedereen zich achter Romelu Lukaku te hebben geschaard. Of toch bijna. Uitleg bij het betere bochtenwerk van de Belgische Mancunian.

We schrijven 5 november 2017. Manchester United, dat vier punten voorsprong heeft op de regerende landskampioen Chelsea, verplaatst zich naar Stamford Bridge. Na 90 minuten is er geen discussie mogelijk: Chelsea wint verdiend van een bende inspiratieloze Red Devils (1-0). De confrontatie tussen de twee mastodonten van de Premier League is ook een duel tussen Alvaro Morata en Romelu Lukaku, twee aanvallers die een poosje de voorpagina’s beheersten van de internationale voetbalkaternen. Veel waarnemers dachten dat de Belgische international voor de The Blues van Antonio Conte zou kiezen, want de Italiaanse coach zat sinds het EK 2016 achter de voormalige goalgetter van Everton aan. Met Michy Batshuayi streek er uiteindelijk een andere Belg neer in Londen. Een speler op wie Conte het niet zo begrepen heeft. Twaalf maanden na Batsman denkt Chelsea het grote lot te hebben gewonnen met Alvaro Morata, die aanvankelijk plan B is na Lukaku.

Lukaku heeft dit seizoen enkel nog de FA Cup en het WK om zijn palmares op te smukken.

Op die 5 november is iedereen – de traditionele media, analisten, socialemediagebruikers – wild enthousiast over Morata. De Spanjaard kroont zich tot matchwinnaar door de bal met veel razernij tegen de netten te koppen. Even verderop wordt Lukaku bespot. Hij wordt gezien als een bokser met lompe voeten, iemand die te klungelachtig is om de aanval van een club als United te leiden. De vergelijkingen tussen Morata en Lukaku worden bovengehaald. Lukaku: transfersom 90 miljoen pond. Staat na een veelbelovend begin (zeven doelpunten in zeven Premier Leagueduels) al zeven matchen droog. Morata: transfersom 65 miljoen pond. Vóór zijn goal tegen Manchester United stond de motor van de aanvaller van La Roja in panne sinds september.

KANTELMOMENT

25 februari 2018. Deze keer is het Manchester United dat gastheer is voor Chelsea. De kloof met de Londense topclub is geslonken tot drie punten. Opnieuw is er een duel Lukaku-Morata in de maak. De parameters zijn intussen grondig door elkaar gehaald. De Spaanse aanvaller trekt een lang gezicht: de laatste keer dat hij scoorde is geleden van de thuismatch tegen Brighton op 26 december. Sindsdien was Morata in de competitie, de beker en de Champions League zo goed als onzichtbaar. Zijn hardnekkige rugproblemen, een overblijfsel van zijn periode bij Real, maken het hem niet gemakkelijk. De aanvaller van 25 zit regelmatig op de bank, maar wordt op Old Trafford in de basis gedropt. Lukaku zit in een opwaartse spiraal: een week eerder heeft hij twee keer gescoord in de FA Cup tegen het Huddersfield van Laurent Depoitre (0-2). Telkens op aangeven van nieuwkomer Alexis Sanchez.

Scoren tegen een lilliputter is best oké, redeneren de supporters van United, maar ze verwachten dat hun nummer 9 een wedstrijd tegen een club uit de Big Six doet kantelen. Eén keer lukt het hem wel: tegen Tottenhem kopt Big Rom een bal door in de loop van Anthony Martial. Voor de rest kan Lukaku enkel maar ongunstige statistieken voorleggen tegen de vooraanstaande clubs uit de Premier League. Dat levert hem al snel de reputatie op enkel te kunnen scoren tegen de kleintjes. De kwestie is een mentale marteling voor Lukaku, die zichzelf doelstellingen oplegt die buiten bereik lijken te liggen. Toch zijn de schouders van de 23-jarige aanvaller robuust genoeg om de onafgebroken druk op zijn persoon op te vangen.

Dat blijkt andermaal tegen Chelsea. Na het doelpunt van Willian op een heerlijke pass van Eden Hazard en enkele onhandige tussenkomsten van Lukaku dalen de eerste fluitconcerten neer van de tribunes op Old Trafford. Maar in minuut 39 verstomt het gejoel wanneer Lukaku, met de hulp van Martial, de bal voorbij Thibaut Courtois jaagt. Het doelpunt voelt aan als een bevrijding en de impact laat niet lang op zich wachten. Big Rom test de reflexen van Courtois met een ferme omhaal en levert de voorzet af voor de 2-0 van Jesse Lingard. Old Trafford kraait van de pret. Het publiek kan zich niet herinneren dat Lukaku ooit beter speelde dit seizoen. Zijn statistieken spreken voor zich: 42 keer de bal beroerd, drie gewonnen luchtduels, vijf schoten op doel, één goal en één assist.

25 februari is een kantelmoment in de campagne van Lukaku, die heen en weer werd geschud door de kritiek. Lukaku was ertegen bestand. Hij had zich het seizoen daarvoor al ingebeeld hoe het zou zijn om het shirt te dragen van een zwaargewicht in het Engelse voetbal. ‘Ik wil eindelijk mijn cv opsmukken’, had hij in besloten kring verteld. ‘Als ik een prijs zou willen winnen, is het de Premier League.’

In principe heeft hij dit seizoen enkel nog de FA Cup en het WK om zijn palmares, dat er bleekjes uitziet, een grondige make-over te geven. Maar intussen is de metamorfose compleet: Lukaku is erin geslaagd om het wantrouwen bij de buitenwereld van tafel te vegen.

SPAANS ACCIDENTJE

Vier seizoenen lang was Lukaku de weldoener van Everton en toch keerden de supporters zich al eens tegen hem. Aan de Merseyside verweten ze Rom een gebrek aan passie en inzet. ‘Sommige supporters vroegen zich af waarom ik mij nooit kwaad maakte op het veld. Maar waarom zou ik mij opwinden? Het enige wat je daarmee bereikt is een domme rode kaart pakken en de ploeg met tien verder laten spelen’, vertelde Lukaku over zijn periode bij Everton.

Voor Lukaku telde maar één ding bij Everton: beslissend zijn. De manier waarop maakte niet uit. Vandaag gaat hij zorgvuldiger te werk. En hij deinst er niet voor terug om het introverte publiek van United op te zwepen. Hij is zelfs een van de weinige spelers die het initiatief durven te nemen. Zoals op Crystal Palace, toen United dankzij een doelpunt van Nemanja Matic in blessuretijd een 2-0-achterstand omboog in een 2-3-overwinning. De scène waarin Lukaku al juichend op zijn knieën gaat zitten, zijn beide handen de lucht in zwiert, God bedankt en daarna zijn vreugde deelt met zijn maats en de meegereisde supporters, wordt door een van de vele camera’s vastgelegd en gaat de wereld rond. Enkele seconden later zal hij zonder morren de orders van zijn overste José Mourinho opvolgen en centraal achterin postvatten. Lukaku’s toewijding is niet verrassend. Het was de Portugees die in 2011 aandrong om hem naar Chelsea te halen en hij werd zelfs tijdens de meest stormachtige periodes geruggensteund door zijn manager. In oktober 2017 liet TheSpecial One zich lovend uit over de Belg: ‘Wat Lukaku presteert, is fantastisch. Een aanvaller moet niet enkel afgerekend worden op zijn doelpunten. In deze ploeg is hij voor mij onaantastbaar en hij zou dat ook moeten zijn bij de fans.’

De defensieve speelstijl van Mourinho heeft Lukaku verplicht om completer te worden.
De defensieve speelstijl van Mourinho heeft Lukaku verplicht om completer te worden.© BELGAIMAGE

Ondanks het positieve discours van Mourinho krijgt Romelu Lukaku zelden een kick bij het voetbal van de Portugees. Vorig seizoen was United wanhopig op zoek naar zichzelf en kon Mourinho nog het excuus inroepen dat hij tijd nodig had om een nieuwe ploeg te vormen. De miljoenen die ertegenaan werden gegooid om de ploeg te versterken, hadden niet het verhoopte effect. De uitschakeling in de Champions League tegen FC Sevilla heeft de vele lacunes die in de loop van het seizoen aan de oppervlakte kwamen, helemaal blootgelegd. Nu pas beseft iedereen dat de tweede plaats, weliswaar op een flinke afstand van rivaal Manchester City, de problemen gemaskeerd heeft. Na het accidentje tegen Sevilla nam Lukaku geen blad voor de mond. ‘Er zijn tal van zaken verkeerd gelopen tegen Sevilla. We zijn goed aan de match begonnen, maar daarna hebben we de controle uit handen gegeven. Ik had de indruk dat sommige spelers zich verstopten.’

Mensen die Lukaku goed kennen, schrikken zelfs niet meer van zulke uitspraken. Lukaku zit gewoon zo in elkaar. ‘Ik ben nooit tevreden. Doelpunten maken en winnen zijn een drug voor mij. Coaches die met mij gewerkt hebben, weten hoe ik functioneer. Als ik op training aan het verliezen ben, heb je een probleem. Mijn behoefte om te winnen is zelfs zo groot dat ik in staat zou zijn om bij een tackle een ploegmaat te blesseren. Je moet mij nemen zoals ik ben.’

AUTORITEIT

Te vaak dit seizoen leek Lukaku op een eiland te voetballen. Hij is nog maar zelden de bliksemschicht die hem berucht maakte. Hij wordt nu eerder gezien als een pivot die een verdediging omver moet blazen om ruimte vrij te maken voor zijn ploegmakkers. Zijn zeven assists, een persoonlijk record, lijken die vermoedens te bevestigen. Zijn idool en mentor Didier Drogba heeft bij Chelsea ook lang het vuile werk moeten opknappen voorin. Maar hij had achter zich wel een middenveld dat twintig meter hoger gepositioneerd stond en werd vanop de flanken op tijd bevoorraad. Jesse Lingard, Marcus Rashford en zelfs Paul Pogba, die dikwijls het spel vertraagt, lagen de voorbije maanden te veel met zichzelf in de knoop om de aanvoer naar Lukaku te verzekeren. En dus blijven er twee spelers over die in staat zijn om Lukaku diep te sturen: Alexis Sánchez, die zich uitslooft om zijn beste vorm terug te vinden, en de naar het achterplan verdrongen Juan Mata.

De defensieve speelstijl van Mourinho heeft Lukaku verplicht om completer te worden. Voortaan wendt hij zijn gestalte en kracht perfect aan om de luchtgevechten aan te gaan. Hij droomt zelfs van goed aangesneden voorzetten, een zeldzaamheid bij de Mancunians, die hij kan deviëren aan de eerste paal. Niet zo lang geleden vroeg hij zich af of hij geen lenzen moest kopen om het tracé van de lange ballen die hij op zich af zag komen beter te kunnen inschatten. Nu is hij in Engeland een autoriteit wat betreft een bal bijhouden met de rug naar doel. Vraag maar aan Dejan Lovren. ‘Ik maak mij breed, ondertussen druk ik mijn verdediger weg, en dan zet ik mij af om te springen’, zei Lukaku daar onlangs over.

OPEN DOEKJE

Anderhalve week geleden werd er over het Kanaal maar over één ding gesproken: de klassieker tussen Manchester United en Liverpool op Old Trafford. In onze contreien beter bekend als thehate game. In de eerste helft werd Man U voor zijn controlevoetbal, dat tot in de perfecte werd uitgevoerd, beloond met twee doelpunten van Rashford. Ook Lukaku toont zijn zich onverbiddelijk: hij wint zes luchtduels, waarvan vier in het offensieve compartiment, tegen de Kroatische verdediger van de Reds, Dejan Lovren. Achteraf spaart tv-analist Jamie Carragher, ex-Liverpool, zijn complimenten niet. ‘Lukaku is een machine’, aldus Carragher. ‘Waarom zou je het gevecht met hem moeten aangaan? Soms moet je gewoon aanvaarden dat een speler sterker is.’

In de tweede helft duikt United onder op zijn eigen speelhelft en voelt Lukaku zich meer en meer geïsoleerd. Het is pas bij de invalbeurt van Marouane Fellaini twintig minuten voor tijd dat Lukaku een beetje ondersteuning zal krijgen. En dan breekt minuut 92 aan. De Rode Duivel trekt zich op spectaculaire wijze op gang en haalt er een ingooi uit. Old Trafford veert recht. Vanuit haar loge in de nok van het stadion geniet mama Lukaku mee van het open doekje voor haar zoon. ‘Ik maak mij nooit zorgen om Romelu’, aldus Adolphine. ‘Ik heb enkel zenuwen als Jordan speelt.’

Voor Adolphine het stadion verlaat via een kluwen van gangen, wordt ze bedolven onder de felicitaties. Haar zoon heeft er opnieuw een veldslag opzitten in de slopende competitie die de Premier League is. Sinds de start van het seizoen heeft Lukaku slechts een handvol minuten gemist. Zowel in de competitie als in de Champions League heeft hij vier keer de negentig minuten niet volgemaakt. Tegen Everton werd hij pas van het veld gehaald nadat hij een hoofdletsel had opgelopen. Het lichaam van Lukaku kan dus tegen een stootje. En dat is geen toeval. Thuis heeft hij een imposant apparaat staan om het herstel van de spieren te bevorderen. Hij zweert ook bij water. Goed wetende wat er op een zaterdagavond enkele honderden meters verderop gebeurt in de villa’s van zijn collega-vedettes uit de Premier League. ‘Met het weinige pure talent dat ik heb en het werk dat ik elke dag verzet, zal ik misschien niet bij Real of Barcelona eindigen, maar ik zal er wel dicht bij zijn.’

Het tussentijdse rapport van Lukaku

14

Lukaku scoorde 10 doelpunten en gaf 4 assists in de 14 matchen die United speelde sinds Nieuwjaar. Hij doet daarmee dubbel zo goed dan om het even welke andere speler van United.

200

Zijn doelpunt tegen FC Sevilla was zijn 200e als profvoetballer. Zijn eerste treffer dateert van 22 augustus 2009 met Anderlecht op het veld van Zulte Waregem. Hij was toen 16 jaar en 3 maanden. Zijn doelpuntenaantal is als volgt verdeeld: Manchester United (24), Everton (87), Anderlecht (41), West Bromwich (17) en de Rode Duivels (31).

99

In totaal zit Lukaku aan 99 goals in de Premier League. Christian Benteke is met 68 stuks de op één na beste Belgische doelschutter in de geschiedenis van het Engelse voetbal.

25

Dit seizoen deed Lukaku al 25 keer de netten trillen. Hij is nog maar één goal verwijderd van zijn beste seizoenstotaal. In het seizoen 2016/17 klokte hij af op 26 doelpunten.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content