Romelu Lukaku was dringend toe aan een nieuwe uitdaging. Die heeft hij in Italië zeker gevonden. Zaterdag speelt hij met Inter de Milanese derby, zijn eerste echte topmatch in de Serie A. Het moment voor een eerste stand van zaken.
Vijf uur voor in het Giuseppe Meazzastadion Internazionale-Udinese plaatsvindt, baadt de Milanese Piazza del Duomo in een felle septemberzon. De temperatuur bedraagt 30 graden, het zal bij de aftrap om kwart voor negen nog altijd 26 graden warm zijn.
Er lopen ondanks de warmte meer mensen dan duiven op het plein voor de indrukwekkende gotische kathedraal, en ook in de chique galerij Vittorio Emanuele II kan je over de koppen lopen, al flaneren er met dit weer meer T-shirts en shorts dan stijlvolle pakken. Een bezoek aan de Duomo kan verkoeling brengen, maar daarvoor moet je eerst een straat verder in de rij gaan staan voor een ticket. Een brok cultuur kost hier minder dan één bol ijs in de galerij (3,75 euro), maar toch staan er meer wachtenden in de rij voor het exquise ijssalon Amorino dan in die voor een bezoek aan de Duomo.
Net als Marc Coucke bij Anderlecht deed, heeft Inter het afgelopen jaar enkel de clubkleuren en de clubnaam nog niet veranderd.
Niets wijst erop dat hier een paar uur later een voetbalwedstrijd zal plaatsvinden met de eerste plaats in de Serie A als inzet, na het gelijkspel van Juventus op Fiorentina. Wel staan aan de zijkanten van het plein talloze kraampjes met voetbalshirts, waarbij die van Inter extra uitgestald zijn. Bij het nummer negen staat niet langer de naam Mauro Icardi, een jaar tevoren nog een levende god in deze stad, maar Romelu Lukaku, zijn vervanger bij de nerazzurri, die nog hard werkt om zo’n goddelijke status te verwerven.
Om de hoek is het een stuk rustiger én goed toeven in Ristorante Da Bruno ( since 1939, staat er trots bij). Aan de muur hangen foto’s van vooral Italiaanse beroemdheden die hier tafelden, maar ook een paar ingekaderde voetbalshirts, van Alessandro Del Piero, Paolo Maldini en Ricardo Kaká. Dat ruikt naar een Milanplek, maar de man aan de kassa, Guido, is een echte Interista. Eén die blij is met de komst van Lukaku, al zijn er ook nog veel die de stijl van Icardi missen, die minder ploegspeler en meer vedette was. ‘Bij Lukaku’s eerste match liet hij als eerste beweging de bal door de benen voor een ploegmaat. De tweede was een pass naar een beter opgestelde ploegmaat. Icardi was het type spits dat wachtte op die ene, perfecte pass, om dan zijn actie te maken, en toe te slaan. Kwam die bal niet, dan bleef het 0-0, of verloren we.’
De komst van trainer Antonio Conte heeft de mentaliteit veranderd, weet Guido, die het alleen jammer vindt voor Radja Nainggolan: ‘Een goeie voetballer, met inzet, maar iemand die rookt en drinkt past niet bij een militair als Conte.’ De nieuwe trainer heeft de ego’s gebannen, en is hard bezig met een team te smeden. ‘Conte geeft de spelers vertrouwen, Spalletti nam hen vorig jaar hun vertrouwen af.’
San Siro
Twaalf kilometer en elf metrohaltes van de Duomo ligt de wijk San Siro. Het Giuseppe Meazzastadion heeft een eigen metrohalte: ‘San Siro Stadio’, met een heerlijke opschrift dat meteen in het oog springt wanneer je van de trein stapt: ‘Je komt hier binnen en je vergeet alles.’
Wanneer de hekken twee uur voor de wedstrijd opengaan, slenteren al duizenden fans langs de eet- en kledijkraampjes op de Piazza Angelo Moratti, genoemd naar de legendarische voorzitter van het Grande Inter in de jaren zestig. Er lopen al een paar Lukaku’s bij, maar ook opvallend veel Lautaro‘s, de Argentijnse spits die de eerste twee speeldagen naast Big Rom voorin uitgespeeld werd, maar die vanavond op de bank zal beginnen en in de slotfase voor de Belg zal invallen. Er zijn ook nog altijd Javier Zanetti‘s, Materazzi’s en, jawel Radja: verschillende Nainggolans.
Uiteindelijk wonen 57.991 toeschouwers de wedstrijd bij, iets minder dan de 60.000 op de openingsspeeldag tegen US Lecce. In principe kunnen er 80.000 mensen in het stadion, maar sinds extra trillingen vorig seizoen in het bovenste gedeelte voor ophef zorgden, blijft voor de meeste wedstrijden de derde ring gesloten, behalve voor de bezoekende aanhang. Dit keer zijn dat een paar honderd fans uit Udine.
Voor de derby van komend weekend gaat die derde ring open, op 2400 plaatsen na die om veiligheidsredenen leeg blijven.
Vorig seizoen leverde de laatste Derby della Madonina, genoemd naar het kleine beeld van Maria boven op de Dom van Milaan, een recordrecette van bijna zes miljoen euro op. Afgelopen week noemde Antonio Conte San Siro, dat sinds het EK van 1980 de naam van de legendarische Milanese spits Giuseppe Meazza draagt, nog ‘ la Scala‘ van het voetbal, naar het beroemde theatergebouw in Milaan. De burgemeester liet ook weten dat het stadion, dat eigendom is van de stad, voor 70 miljoen kan gekocht worden door beide clubs die samen aan een nieuw project werken. Maar als het aan Inter en Milan ligt, wordt de uit 1926 daterende arena, die eerst bespeeld werd door Milan en vanaf 1947 ook door Inter, straks afgebroken en vervangen door een nieuw stadion met meer modern comfort. Dat kan verrijzen op de huidige site, naast het huidige stadion, of helemaal aan de andere kant, in het noordoosten van de stad.
Afgelopen zaterdag was er nog een echt kippenvelmoment toen de spelers het veld opkwamen, al is ook qua sfeerschepping, net als op bijna alle andere vlakken, veel nieuw bij Inter sinds het laatste jaar. Net als Marc Coucke bij Anderlecht deed, zijn het afgelopen jaar enkel de clubkleuren bij Inter nog niet veranderd.
Voor de aftrap heft heel het stadion de officieuze hymne, ‘C’e solo Inter‘ aan, een nummer uit 2002, met de veelzeggende tekst: ‘Ik weet dat er belangrijker dingen in het leven zijn, maar wat is er mooier dan voortdurend te lijden om tot een zege te komen?’ Tot vorig seizoen werden er voor elke thuiswedstrijd twee hymnes aangeheven, maar ‘Pazza Inter amala‘, een nummer dat in 2003 ingezongen werd door de voltallige toenmalige spelerskern, is voortaan taboe.
Toen hij in mei zijn handtekening zette, maakte Antonio Conte meteen komaf met die bijnaam. ‘Het is vanaf nu afgelopen met Pazza Inter, het Gekke Inter’, liet hij noteren. ‘Ik wil alleen een team dat wint.’
Omdat het om te winnen niet enkel volstaat om de muziekkeuze bij te sturen, stuurden de Chinese eigenaars tien spelers weg en haalden voor hun vervangers 150 miljoen euro boven. Eigenlijk kan dat niet, want Inter staat nog altijd onder controle van de Financial Fair Play van de UEFA, maar wie een veeleisende coach als Conte haalt, weet wat de gevolgen zijn. Uiteindelijk is het voor een nieuwe trainer makkelijker om flinke eisen te stellen wanneer hij aankomt in een club die zijn laatste prijs (toen drie in één jaar) tien jaar geleden won. Achterin kwam de ervaren Uruguayaan Diego Godín van Atlético wel transfervrij, maar voor de meeste nieuwkomers moest flink wat betaald worden.
Alleen garandeert een duur prijskaartje in de Serie A nog geen basisplaats. Nieuwe spelers moeten in de voetbalhogeschool in dit land eerst tactisch bijgeschaafd worden. Dat Matthijs de Ligt bij Juventus nu al een basisplaats heeft, komt niet omdat hij de op één na duurste transfer van de club ooit was, en de op één na bestbetaalde speler in de Serie A, maar omdat kapitein Giorgio Chiellini zes maanden out is. Anders had De Ligt een lange periode op de bank doorgebracht, omdat Maurizio Sarri vindt dat hij als verdediger nog veel moet leren.
Evenzo moet Lukaku bij Inter nog even wachten op zijn maatje in de spits, die hij nog van bij Manchester United kent. Toen Edin Dzeko niet weggekocht kon worden bij AS Roma (veel te duur), haalde Inter op het laatst Alexis Sánchez weg, die op uitleenbasis overkomt van de Red Devils. Maar de aftrap haalde de Chileen nog niet. Zaterdag mocht hij onder een warm applaus in de slotfase zijn eerste tien minuten meepikken. ‘Ik heb nog niet de Sánchez gezien van vroeger’, gaf Conte mee als verklaring. ‘Hij heeft twee moeilijke jaren achter de rug, en ik breng hem wanneer hij volledig klaar en fit is.’ Pas dan zal Inter, dat achterin sterk staat en op het middenveld flink wat jong Italiaans en buitenlands talent haalde, ook aanvallend op punt staan.
Romelu is op de best mogelijke manier op de planeet Inter aangekomen.’ – Antonio Conte
De zet van Conte
Udinese, tegenwoordig een stevig blok onder leiding van de voormalige Kroatische international Igor Tudor, houdt in Milaan met Bram Nuytinck en Lukasz Teodorczyk twee ex-Anderlechtspelers op de bank, in afwachting dat de derde voormalige paars-witte voetballer, Stefano Okaka, wedstrijdklaar geraakt.
Tegen Udinese merkt Lukaku nog eens wat een doorsneewedstrijd in de Serie A voor een diepe spits inhoudt. Dat is met name beuken, duwen, trekken, uit de omhelzing van een verdediger geraken, wachten op die ene fout of die ene onoplettendheid, en een zeldzaam gaatje zoeken tegen een uitstekend georganiseerde tegenstander die ook met een man minder en eenmaal op achterstand de gelederen achterin gesloten houdt. Pokeren doet men in het calcio immers niet. Italiaans voetbal is schaken waarbij men behoedzaam schuift met de stukken.
Aan de aftrap maakt FC Internazionale alvast zijn naam waar, met liefst acht nationaliteiten in de basis. Udinese doet nog beter met negen nationaliteiten. Zo komen amper vijf Italianen aan de aftrap, vier bij de thuisploeg, één bij de bezoekers.
Het eerste kwartier zit Lukaku nog goed in de match. Hij blijft aanspeelbaar, houdt de bal bij, die hij een paar keer aflegt of naar de flanken doorspeelt. Gaandeweg krijgt Sebastien De Maio, twee jaar geleden even aan de slag bij Anderlecht, tot hij om privéredenen terug naar Italië trok, hem in zijn greep. Dat heeft te maken met de tactische zet van Conte. Die vond het na twee speeldagen in zijn geliefde 3-5-2 tijd voor een eerste variatie, een 3-4-2-1. Zo krijgt diepe spits Lukaku in plaats van zijn buddy uit de vorige twee matchen, Lautaro Martínez die als tweede spits rond hem bewoog, twee trequartista’s achter zich: de kleine Matteo Politano en Stefano Sensi, een heerlijk voetballertje overgenomen van Sassuolo, die ook de enige goal van de match maakt en terecht uitgeroepen wordt tot man van de match.
Het nieuwe systeem levert Inter bij balbezit liefst vijf aanvallers op, met naast Lukaku en het duo Sensi-Politano de twee opkomende backs Kwadwo Asamoah (links) en Antonio Candreva. Dat lukt maar een paar keer omdat de tegenstander, die een gelijkaardig systeem hanteert, hoog druk zet, waardoor de lichtgewichten Sensi en Politano terugzakken om uit het duel te blijven, en de vleugelbacks niet meer over hun man heen geraken. Het gevolg? Lukaku komt steeds meer geïsoleerd te staan tussen een overmacht aan verdedigers, waardoor De Maio makkelijk kan anticiperen.
Wie denkt dat Udinese, dat even na het half uur met tien man valt na een rode kaart, en net voor de rust een tegengoal krijgt, na rust alles op alles zet, vergist zich. De ploeg uit Friulië krijgt een paar mooie kansen, maar steeds vanuit een goed bezette organisatie achterin. Als Lukaku al stiekem hoopte dat hij tegen kleinere ploegen die op achterstand komen de ruimte kan induiken, weet hij sinds zaterdagavond dat hem als diepe spits in de Serie A een ander lot wacht en dat ook de verdedigingen van kleinere clubs bij een achterstand geen krimp geven. Voor elke centimeter ruimte moet in Italië geknokt worden. Wanneer de spits even na het uur met rugpijn vervangen wordt, nadat hij steeds meer rechtstreekse duels verloor, en zonder dat hij ook maar één keer op doel heeft kunnen besluiten, is hij al een tijdje niet meer in beeld geweest.
Duurste aankoop ooit
Gelukkig heeft Lukaku bij Inter de weken voordien zijn start niet gemist. De twee goals in de eerste twee wedstrijden, én de leidersplaats in de Serie A zaterdagavond vergemakkelijken de integratie als je de duurste aankoop ooit in de clubgeschiedenis bent (de vorige was Christian Vieri), en de op zeven na duurste in de Italiaanse voetbalgeschiedenis. Om de druk nog wat te verhogen is Lukaku bij Inter met een netto inkomen van 7,5 miljoen euro ook de bestbetaalde speler en tevens de op twee na best vergoede voetballer in de ganse Serie A, na Cristiano Ronaldo (31 miljoen) en Matthijs de Ligt (8 miljoen).
Antonio Conte, die tijdens de wedstrijd als een bezetene op en neer loopt en evenveel kilometers op de teller heeft als sommige van zijn spelers, is na de match de rust zelf. Hij is tevreden met de inzet van de spelers in een match waarin de thuisploeg 64 procent balbezit had. ‘Over een tijdje zullen we zien tot wat deze ploeg in staat is. Tot dan telt alleen zo hard mogelijk werken. Ik voel dat ik een groep heb die hard wil werken, een mooie groep, met een fantastische mentaliteit.’
Over de integratie van Lukaku, in de kranten ’s anderdaags de Interspeler met de laagste quotering, toonde hij zich in de aanloop naar de wedstrijd lovend. ‘Romelu is op de best mogelijke manier op de planeet Inter aangekomen. Nederig, beschikbaar en met de glimlach. Hij is een waardevolle jongen die zich ter beschikking stelt van het team. Hij moet niet per se zelf willen scoren, hij kan zo veel meer. Zijn eerste gedachte is het welzijn van het team.’
Ook Lukaku toonde zich in een interview met de zender ESPN opgetogen over zijn eerste weken onder de nieuwe trainer die er om bekend staat dat hij alles, zo niet nog meer, uit een speler kan halen, op voorwaarde dat hij het gevoel heeft dat die mee wil op zijn weg, dat die het ‘wij’ boven het ‘ik’ stelt.
Conte is niet de makkelijkste, maar voor een speler als Lukaku die sinds zijn prille jaren altijd een uitdaging nodig heeft, de juiste man op het juiste moment: ‘Conte weet hoe hij van een groep een team kan maken. Het is alsof we hier al jaren samen zijn, al zijn de meesten net aangekomen. Achter elke baltoets zit een hele wereld. We moeten tot in de perfectie weten waar we op elk moment op het veld moeten staan of lopen.’ Zo ver is Inter nog niet, maar de aanzet geeft, in afwachting van meer kwaliteit in het voetbal, alvast hoop.
Om middernacht is er voor de laatste keer rumoer aan de stadionpoorten, wanneer Antonio Conte tussen de paar tientallen overgebleven fans de parking verlaat. Om honderd meter verder in de straat abrupt halt te houden, want een Interfan houdt zijn auto tegen: ‘Een laatste foto graag, mister. ‘ Conte draait het raampje open, poseert en schiet dan tevreden de nacht in. Het Pazza Inter van voorheen staat voor het eerst sinds december 2017 weer aan de leiding in de Serie A.
De machine werkt nog niet op volle toeren, maar ze draait. Conte heeft een ploeg gevormd, die Inter al lang niet meer heeft gehad, en Romelu Lukaku is daar een van de pijlers van.
SOS Racisme
In zijn twee laatste competitiewedstrijden ontdekte Romelu Lukaku de twee problemen waar hij dit seizoen in het Italiaanse voetbal moet tegen optornen. Tegen Udinese waren dat de gesloten verdedigingen en het gebrek aan ruimte, op Cagliari de oerwoudgeluiden die men er in een groot deel van het Italiaanse voetbal nog altijd bij vindt horen. Opmerkelijk na dat incident was een open brief die Lukaku na zijn stijlvolle opmerkingen in dat verband van de eigen fans kreeg, de Curva Nord. ‘ Caro Romelu,’ klonk het, ‘het spijt ons zeer dat je denkt dat wat je op Cagliari overkomen is racisme is. In Italië doen we sommige dingen enkel om onze ploeg te helpen en de tegenstander nerveus te maken. Ook wij hebben dat in het verleden al gedaan tegenover spelers van de tegenstander, en waarschijnlijk zullen we dat nog doen. We zijn geen racisten zoals de fans van Cagliari dat ook niet zijn. Als jij verklaart dat racisme een probleem is dat in Italië bestreden moet worden, vergroot je alleen maar de repressie tegenover voetbalfans, met inbegrip van die van jouw ploeg, en blaas je mee een probleem op dat hier niet bestaat.’
Op de open brief kwam geen reactie vanwege de club. Vorig jaar kreeg Inter al twee wedstrijden zonder publiek en een derde zonder de Curva Nord aan zijn broek na racistische spreekkoren tegen Kalidou Koulibaly van Napoli in de competitiewedstrijd van 26 december 2018.
