Tim Wiese. De naam doet wellicht nog een belletje rinkelen, het lichaam niet meer. Als doelman van Werder Bremen en ‘Die Mannschaft’ woog hij 90 kilogram, bij zijn vertrek bij 1899 Hoffenheim piekte de weegschaal op 132. Het begin van zijn reconversie als professioneel worstelaar.
In het voorjaar van 2012 leek Tim Wiese (nu 35) van Werder Bremen op weg naar Real Madrid, anderhalf jaar later werd de doelman door 1899 Hoffenheim aan de deur gezet. 32 jaar, afgeschreven door het nummer zestien van de Bundesliga, waar hij in amper 10 wedstrijden 25 (!) goals slikte. Een schim van de man die in Bremen zeven seizoenen voetbalgeschiedenis had geschreven. Twee keer tweede na Bayern München, DFB-Ligapokal (supercup, 2006) en DFB-Pokal (2009) gewonnen, finalist van de UEFA Cup (2009), als stand-in van Manuel Neuer met Duitsland derde op het WK in Zuid-Afrika (2010) en halvefinalist op het EK in 2012.
In het Weserstadion werd hij op handen gedragen, de fans van Die Kraichgauer lustten hun kapitein niet. Ze knapten af op zijn exuberante loon van 3,5 miljoen euro per jaar, waarmee hij grootverdiener in de Rhein-Neckar-Arena was. In zijn eerste vier wedstrijden had hij zich vijftien keer moeten omdraaien, waaronder vier keer tegen Berliner AK, een clubje uit de hoofdstad dat in de Regionalliga Nordost – het vierde niveau – speelde. ‘Wiese is het probleem niet’, verdedigde T1 Markus Babbel zijn doelman, maar het boegeroep hakte er bij de doelman zwaar in.
Hij verdween met een knieblessure uit het elftal, zijn vervanger Heurelho Gomes (gehuurd van Tottenham) maakte een vlekkeloze indruk, terwijl Wiese en ploegmaat Tobias Weis tijdens een carnavalsfeest door de security van een nachtclub hardhandig aan de deur werden gezet nadat ze met een meisje in de herentoiletten waren betrapt. Ze kregen een boete van de club, Wiese zou nooit meer voetballen. ‘Als we degraderen, dan mogen alle spelers blijven. Alleen Wiese mag de club verlaten’, vertelde manager Andreas Müller een maand na het incident.
De club zou na een dubbel play-offduel met 1. FC Kaiserslautern in de Bundesliga blijven, maar het vierjarige contract met de doelman werd een paar maanden later – 21 januari 2014 – ontbonden. Ongeschikt om te voetballen, zo klonk het, al zou hij nog tot juni 2016 doorbetaald worden. Er waren foto’s op het internet verschenen, waarop de doelman op een opgeblazen Michelinpop leek. In zijn gloriedagen bij Bremen woog Wiese 90 kilogram voor 1m93, in zijn laatste seizoen piekte de weegschaal op… 132. De beelden gingen viraal, de fans waren nóg maar eens vernietigend. ‘Hij moet blijven. Als hij nog wat gewicht aankomt, dan zal er straks geen bal meer langs hem passeren.’
Bijtend cynisme dat hem naar het krachthonk had gedreven, zo vertelde hij aan Eurosport. ‘Mijn start in Hoffenheim was slecht, absoluut, maar de commentaren waren fel overdreven. Als we verloren, dan was het mijn schuld. Niet de ploeg, maar ík werd voortdurend geanalyseerd. Dat had ik nooit eerder meegemaakt. Op een dag organiseerden enkele fans een protestactie tegen mij alleen, waardoor ik me nog meer ongewenst voelde. Het was alsof ik meespeelde in een griezelfilm, de druk was te groot om nog te kunnen presteren. Om mijn gedachten te verzetten, begon ik als een bezetene met gewichten te sleuren.’ Eenmaal begonnen, zo gaf hij toe, kon hij niet meer stoppen.
‘Ik vond het schitterend. Ik heb mijn hele leven zelf mijn toekomst bepaald, zonder dat ik rekening hield met de mening van anderen. School interesseerde me totaal niet, omdat ik al heel snel besefte dat je in het zakenleven alleen aan de top miljonair kon worden. Dus werd ik profvoetballer, in mijn geval de enige manier om miljoenen te verdienen.’
CONTROVERSIEEL FIGUUR
Acht maanden na de ontbinding van zijn contract hij Hoffenheim kreeg hij een verrassend voorstel van de World Wrestling Entertainment, een Amerikaans media- en amusementsbedrijf dat de Duitser in zijn NXT Wrestling-project tot professioneel worstelaar wilde opleiden. ‘In Duitsland wordt er gelachen met het worstelen, maar in de Verenigde Staten is het een echte hype. Liever dat dan ooit nog in het doel te moeten staan. Het voetbal interesseert me écht geen bal meer, mijn sportieve toekomst ligt in de ring. En het is geen vlucht, maar een goed alternatief om niet als een vette oude man in de zetel te hangen. Een opwindende sport met hoog showgehalte waarin veel geld te verdienen is. Ruw? Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet in mijn broek zal sch..ten als ik tussen die grote namen zal staan’, vertelde hij aan het Duitse televisiekanaal Sport1.
Op het voetbalveld was hij explosief en vaak agressief, compromisloos op hoge ballen in de zestien. Zoals in de topper op het veld van Hamburg, mei 2008, toen hij Ivica Olic met een karatetrap in de nek van het terrein maaide. Het regende aanstekers in het Volksparkstadion, waar Wiese na de match voor een fles Jägermeister moest wegduiken. Een controversiële figuur, die geregeld verbaal in de clinch ging met scheidsrechters, tegenstanders en ploegmaats.
‘Mijn grote voorbeeld was Oliver Kahn, die een vergelijkbare stijl had en óók zwart-witreacties opriep. Een beetje polariseren, dat moet kunnen’, zei hij eind vorig jaar aan The Guardian. ‘Natuurlijk werd ik bij de fans van andere clubs gehaat, maar dat heeft me nooit gestoord. Als ze over je spreken, betekent dat dat je leeft. Typisch Duits, vind ik: afgunst ten opzichte van mensen die succesvol zijn. Ik houd niet van die mentaliteit.’
Hij was opgegroeid in Bergisch Gladbach, een stad in de deelstaat Noordrijn-Westfalen, en begon er te voetballen bij DJK Dürscheid. Op zijn zevende, in 1989, werd hij er weggeplukt door Bayer Leverkusen, waar hij na tien jaar in de jeugdopleiding werd doorgestuurd. Net niet goed genoeg, zo vonden ze in Leverkusen, waarna Wiese met Fortuna Köln in 2000 in de Regionalliga debuteerde. 1. FC Kaiserslautern zag wél iets in de rijzige twintiger, die na het vertrek van Roman Weidenfeller naar Borussia Dortmund de concurrentiestrijd met Georg Koch won en in 2002 zijn Bundesligadebuut maakte. ‘Een fantastische tijd. Het was er rustig, maar we waren wél succesvol. En: bij Die Grün-Weissen – mijn club – speelde ik mij in de nationale ploeg.’
Hij pakte zijn eerste cap in het Olympiastadion van Berlijn, toen bondscoach Joachim Löw hem tegen Engeland als vervanger voor René Adler aan de rust op het veld stuurde. Na de zelfmoord van Robert Enke in november 2009 hoopte hij eerste doelman van Die Mannschaft te worden, maar Löw koos voor de vijf jaar jongere Manuel Neuer. ‘Hij speelt bij Bayern, ik ‘maar’ bij Werder’, liet hij zich in een interview ontvallen. Een uitspraak waarmee hij zich, alweer, niet populair maakte in Duitsland.
‘Ik heb altijd gezegd wat ik dacht en heb nergens spijt van, ook niet dat ik een aanbieding van Real Madrid weigerde. Iker Casillas was een icoon, ik had echt geen zin om een heel jaar op de bank te zitten en daardoor mijn plaats bij de nationale selectie te verliezen. Hoffenheim leek toen de beste keuze.’ Oh ironie: José Mourinho zette San Iker een paar maanden later op de bank, Wiese was in de Rhein-Neckar-Arena helemáál uit beeld verdwenen en werd nooit meer voor de nationale ploeg geselecteerd. Hij kon naar Rusland, maar bedankte en verhuisde met zijn ravissante echtgenote Grit Freiberg en dochter Alina opnieuw naar Bremen. Gedegouteerd van het voetbal en de supporters. De grote mond die dan toch een gevoelig kantje bleek te hebben.
SPIERBUNDEL
Terugkeren naar Bremen, ‘de enige plaats waar hij echt gelukkig was geweest’, was wel een vlucht, zo gaf hij later toe. De keuze om worstelaar te worden niet. ‘Daar houden ze van échte mannen, kerels die elkaar fysiek en verbaal uitdagen’, aldus Wiese in The Guardian. ‘Ik haat het om als een zwakkeling over te komen, waardoor ik nog altijd niet kan begrijpen dat ik in Hoffenheim mentaal onderuitgegaan ben’, vertelde hij in november 2014, toen hij tijdens de WWE World Tour in Frankfurt als Special Timekeeper werd opgevoerd. Een spierbundel in jeansbroek en leren vest, die blij als een kind langs de ring zat te genieten.
Hij had een uitnodiging op zak van Paul Michael Levesque, Executive Vice President of Talent, Live Events and Creative van de WWE, waar hij als Triple H – Hunter Hearst Helmsley – naam en carrière had gemaakt. ‘Dit is wat hij wil doen en ik geloof in hem. Als ex-profvoetballer weet Tim wat het is om op een doel te focussen’, vertelde The King of Kings.
Wiese bereidde zich in Duitsland maandenlang voor op zijn stage in het WWE Performance Center in Orlando, waar hij aan de zijde van de grote internationale sterren aan zijn bewegingen schaafde. ‘Ik dacht dat de voorbereiding op een Bundesligaseizoen zwaar was, maar dit is nog van een ander niveau.’ Hij moest, om de explosieve moves onder de knie te krijgen, afvallen tot 116 kilogram. ‘Ik voel mij onverslaanbaar’, orakelde Wiese aan de vooravond van zijn debuut in de Olympiahalle in München, begin november 2016.
Hij kroop er, uiteraard, in de huid van slechterik, een rol die The Machine op het lijf geschreven is. De tegenstanders luisterden naar de naam The Shining Stars (de bevallige neefjes Primo & Epico) en Bo Dallas, een oppergod van meer dan 100 kilogram in een minuscuul broekje. Het publiek joelde, Wiese noemde zichzelf onverslaanbaar. ‘Als ik nog meer van jullie lievelingetjes uit de ring moet schoppen of gooien, bel naar The Machine.’
DOOR CHRIS TETAERT – FOTO GETTY
‘Ik voelde me ongewenst. Het was alsof ik meespeelde in een griezelfilm, de druk was te groot om nog te kunnen presteren.’ – TIM WIESE
