Kemar Roofe doorkruiste heel Engeland op zoek naar speelminuten voor hij bij Leeds United ontplofte. Een reconstructie van Roofes carrière buiten het Europese vasteland aan de hand van een aantal getuigenissen.
‘Bij West Brom wist iedereen dat Roofe een aanstormend talent was’
David Oldfield, ex-trainer bij de U21 van West Bromwich Albion
‘Zo’n tien jaar geleden was de jeugdacademie van West Bromwich een referentie in Engeland en ik had het geluk dat ik met George Thorne ( Luton Town, nvdr), Romaine Sawyers ( West Bromwich, nvdr), Chris Wood ( Burnley, nvdr), Saido Berahino ( Zulte Waregem, nvdr) en Kemar Roofe een super getalenteerde lichting onder handen mocht nemen. Als iemand alle krediet verdient voor de scholing van Kemar, dan is het de voormalige directeur Mark Harisson ( in juni overgestapt naar Aston Villa, nvdr). Maar Kemar heeft er ook zelf alles aan gedaan om te slagen. Hij was vaak een van de eersten op training en op zijn vraag lastten we soms een extra sessie voor hem in. Het is een jongen die je alles gunde. Je hebt er die profvoetballer willen worden om te genieten van alle randzaken die bij het wereldje horen, maar Kemar hield gewoon van het spelletje. Hij mocht af en toe meetrainen met de grote mannen, maar hij heeft het helaas niet gemaakt bij de A-ploeg, Waarom het niet gelukt is? Ik heb mij dat ook al afgevraagd… Hij werd erg geapprecieerd binnen de club en iedereen wist dat hij een aanstormend talent was. Maar voor jonge Engelse voetballers is het gewoon moeilijk om door te groeien naar de Premier League. Enkelingen kunnen in een keer een paar stappen tegelijk zetten en je hebt jongens als Kemar die een heel proces moeten doorlopen voor ze klaar zijn voor het echte werk. Maar dat schrikte hem niet af. In plaats van te blijven schuilen onder de paraplu van de academie wilde hij liever uitgeleend worden. Dat was niet overal een onverdeeld succes, hoor. Neem nu zijn periode bij Northampton Town: hij werkte keihard voor de ploeg, maar om de een of andere reden klikte het niet. Ik ben blij dat hij uiteindelijk is kunnen openbloeien bij Oxford United. Toen was hij echt klaar voor mannenvoetbal.’
Bij Cheltenham was Roofe vooral een middenvelder en het klikte meteen met de aanvallers.’ Paul Godfrey
‘Het viel mij meteen op hoe klein hij was’
Mark Rutgers, ex-ploegmaat bij Vikingur Reykjavik
‘Ik was even actief in het betaald voetbal bij FC Utrecht en Haarlem, maar na de dood van mijn broer ben ik naar IJsland vertrokken. Na twee jaar bij KR Reykjavík ben ik begin 2011 naar Vikingur getransfereerd en niet veel later werden Kemar en een andere jongen van West Bromwich aan de kern toegevoegd. Een ding viel mij meteen op: hij was een vrij klein mannetje. Zijn techniek was prima en hij ging op elke bal af, maar op dat moment was zijn lichaam niet geschikt voor het vechtvoetbal en het gebikkel in IJsland. Als ik mij niet vergis, raakte hij ook snel geblesseerd en daardoor moest hij negen keer op de tien apart trainen. Door die blessure heeft hij niet veel kunnen laten zien en op het einde was het gewoon een kwestie van zijn tijd uitzitten. Op voetbalvlak was het voor hem dus geen goede ervaring. Maar voor zijn persoonlijke ontwikkeling was het zeker niet slecht om een andere cultuur te leren kennen. Samen met mijn huisgenoot hebben we Kemar en zijn maatje Cameron een beetje opgevangen. Aangezien we pas om 17 uur trainden, hadden we overdag tijd genoeg om te shoppen, een koffie te drinken of PlayStation te spelen. Die twee gasten waren heel relaxed, met hen was er nooit gezeur. Het kader was natuurlijk prachtig. En je moet het maar eens navragen aan Kemar: er lopen veel mooie vrouwen rond in IJsland. Ik heb daar hoe dan ook de tijd van mijn leven beleefd. En dat zal voor Kemar niet anders zijn.’
‘We zochten een jonge speler om achter de spitsen te spelen en kwamen uit bij Roofe’
Paul Godfrey, bestuurslid en clubsecretaris Cheltenham Town
‘Onze manager Mark Yates was oorspronkelijk van Birmingham en hij had goede contacten met clubs uit de Midlands. In die periode huurden we veel jonge spelers van West Brom, Birmingham City en Wolverhampton. Yates zocht een snelle, offensieve speler die hij achter de twee spitsen kon positioneren en hij kwam bij Roofe uit. Bij Cheltenham was Roofe vooral een middenvelder en het klikte meteen met de aanvallers. Hij maakte zijn debuut twee dagen nadat zijn transfer rond was en twee weken later maakte hij zijn eerste doelpunt als prof. Het ging zo goed dat we zijn huurovereenkomst wilden verlengen, maar hij opteerde voor een terugkeer naar West Brom. Ze hadden daar net Keith Downing vervangen door Pepe Mel en Roofe dacht dat hij indruk zou kunnen maken op de nieuwe manager. Voor beide partijen was de samenwerking sowieso geslaagd. Naar Cheltenham komen was voor hem de kans om de beloften van West Brom in te ruilen voor speelminuten in een A-elftal.’
‘Achteraf gezien was de stap naar Colchester te groot voor Roofe’
Tony Humes, ex-trainer Colchester United
‘Ik ging vaak spelers scouten die aangesloten waren bij jeugdacademies van de eerste categorie en zo kwam ik Kemar Roofe op het spoor. Ik zag hoe hij keer op keer een verdediging kon splijten en met het bestuur van Colchester United dachten we dat hij hetzelfde kon doen op het niveau van de League One ( derde klasse, nvdr). We hebben hem voor een maand vastgelegd, maar hij kwam slechts sporadisch van de bank af. Hij lag goed in de groep en hij deed het zeker niet slecht in de weinige minuten die hij kreeg. Achteraf gezien was het misschien te vroeg voor hem – de kloof tussen League One en de reservencompetitie was gewoon te groot – en we kwamen ook tot de conclusie dat hij niet het type speler was dat we konden gebruiken om tegen de degradatie te vechten. We haalden met Chris Porter uiteindelijk een meer ervaren aanvaller binnen en wisten ons in extremis te redden. Een paar dagen voor het verstrijken van de huurovereenkomst heb ik een gesprek gehad met Kemar en we vonden allebei dat hij terug moest naar West Brom om daarna een andere move te maken. Hij was uiteraard ontgoocheld. Hij had op meer speelminuten gerekend om in de kijker te kunnen lopen. Misschien zal hij Colchester als een slechte ervaring beschouwen, maar hij heeft er volgens mij wel iets uit geleerd. Dat hij nu toch zo ver is geraakt? Hij is niet lang genoeg bij Colchester gebleven om een oordeel te vellen.’
‘Hij kroop vaak in zijn hoekje en viel niemand lastig’
Armand Gnanduillet, ex-ploegmaat Oxford United
‘Kemar en ik woonden met een vijftal spelers in hetzelfde huis. Met al die mannen onder een dak zou je denken dat we veel uitgingen, maar we konden ons dat niet veroorloven omdat we met Oxford United in een sportieve crisis verkeerden. Gaan stappen was voor Kemar trouwens geen prioriteit. Hij had zijn vaste vriendin en ze hadden samen al een dochtertje. We hadden elk onze kamer, maar voor de rest deelden we alles. We waren dus ook op de hoogte van elkaars leven. Ik heb ooit een hele avond zitten bellen en de dag erna op training was ik wat loom. Hij heeft mij toen zitten jennen: ‘Geen wonder dat je moe bent aangezien je al je vriendinnetjes moet bellen.’ Sindsdien is dat een running gag tussen ons. We konden het héél goed met elkaar vinden – tegen mij kon hij dus een grote mond opzetten – maar de rest van de tijd kroop hij in zijn hoekje. Hij was eerder het teruggetrokken type dat niemand lastig viel. Als ik er nu op terugkijk, hadden we best een aardig elftal. Jake Wright en George Baldock zitten bij Sheffield United, Danny Hylton bij Luton Town, Callum O’Dowda bij Fulham, Chey Dunkley bij Wigan… Kemar is de speler die het verst kan geraken. Hem kennende, is hij na zijn uitstekend seizoen bij Leeds definitief gelanceerd.’
‘Hij zorgde ervoor dat de youngsters zich niet geïntimideerd voelden in de kleedkamer’
Oliver Sarkic, ex-ploegmaat Leeds United
‘Ik herinner mij dat Roofe twee seizoenen geleden helemaal is doorgebroken bij Leeds. Maar eigenlijk was dat een vreemd seizoen voor de club. Met Kerstmis stonden we in de top vijf, maar na nieuwjaar wonnen we slechts een van onze tien duels en zakten we weg richting brede middenmoot. Thomas Christiansen, nu trainer bij Union, werd in februari ontslagen, en zijn opvolger Paul Heckingbottom ging voluit voor jongeren. We kwamen namelijk niet meer in aanmerking voor de play-offs en het degradatiegevaar was geweken. Roofe scoorde een hattrick dat seizoen, maar in de strijd om de titel van clubtopschutter moest hij het afleggen tegen Pierre-Michel Lasogga. Ik moet er wel bij vertellen dat hij zoveel stampen incasseerde dat hij een handvol matchen heeft gemist of op de bank moest beginnen omdat hij niet helemaal fit was. Als hij op het veld stond, dan stopte hij geen seconde met lopen. Hij liep zich werkelijk te pletter voor de ploeg. Hij was gewoon bijzonder efficiënt – je zag hem zelden een onnodige baltoets uitvoeren – en er zat een idee achter alles wat hij deed. In feite heeft Roofe niet één eigenschap waarmee hij de aandacht trekt, maar hij beheerst ronduit alle spelonderdelen. Hij is behendig, kan een bal bijhouden en heeft een grote sprongkracht. Het oogt allemaal niet spectaculair, maar soms deed hij dingen waarbij het publiek met open mond naar stond te kijken. Daarom was hij zo geliefd bij de fans. Buiten de trainingsuren was hij een sociale kerel die een onberispelijk imago had. Voor de komst van Marcelo Bielsa was er een fantastische verstandhouding tussen de A-ploeg en de jongens van de U23. En Roofe was een van de spelers die ervoor zorgde dat de youngsters zich niet geïntimideerd voelden wanneer ze hun plek moesten zoeken binnen de kleedkamer.’
