Terwijl zus Valérie in de nationale volleybalploeg uitblinkt, doet Thibaut hetzelfde in het doel van KRC Genk. En met jongere broer Gaétan is een derde topsporttalent in aantocht. Succes heeft niet altijd geheimen, zo blijkt na een bezoekje aan de familie Courtois.

Sinds 1993 woont de familie Courtois in Bilzen. Het ouderlijk huis van Thibaut Courtois, de tienersensatie in het doel van KRC Genk, staat volledig in het teken van sport en spel. Voor de fotoreportage poseren Gaétan (14), Valérie (20) en Thibaut (18) aan de pooltafel die in het midden van de woonkamer alle aandacht naar zich toe zuigt. Buiten op het terras treffen we nog een pingpongtafel, een zwembad, een basketbalring, een grasperkje en een heus beachvolleybalterrein aan. Aan bewegingsmogelijkheden geen gebrek.

Komt daarbij nog dat mama Gitte (44) een kinesitherapiepraktijk heeft aan de voorkant van de villa. “Sport is de spil in dit huis”, erkent ze. “Nog voor de geboorte van onze kinderen hadden Thierry en ik uitgemaakt dat ze allemaal aan sport moesten doen. Ze mochten zelf kiezen welke, maar we zorgden dat ze in een vereniging met een goede jeugdopleiding terechtkwamen. Al snel zagen we dat Valérie en Thibaut goed waren in wat ze deden. Ofwel laat je dat sluimeren, ofwel beslis je op een bepaald moment om daarin te investeren en alles te organiseren in het kader daarvan. Zoiets maakt iedere ouder voor zichzelf uit.”

Voor de verre verplaatsingen met de jeugd van Genk kreeg Thibaut zelfs een gsm mee met een aparte simkaart. “Op die manier kon hij ons meteen na de wedstrijd bellen met een verslag”, verklaart Gitte.

En zo komt het dat Thibaut sinds deze zomer eerste doelman is bij de fiere leider in onze vaderlandse voetbalcompetitie en dat Valérie libero is bij VDK Gent, een vaste klant aan de top van het damesvolleybal (zie kader). Een weg die ook Gaétan, de jongste telg in het gezin, lijkt te zullen bewandelen. Hij speelt nog maar twee jaar volleybal in clubverband bij Riemst, maar mag zich toch al lid van de Limburgse selectie noemen.

Al dat volleybaltalent is geen toeval. Zowel vader als moeder Courtois behaalde de top in het volleybal. Mama Gitte bij eerstenationaler Bilzen en papa Thierry (43) – tweetalig, want geboren in Esneux, nabij Luik – speelde als beachvolleybalspecialist heel wat Belgische kampioenschappen. Drie jaar geleden hield hij de topsportcarrière voor bekeken, waarna hij zich als hobbyist ging bezighouden met de videoscouting voor VDK Gent, de club van zijn dochter. Voor Gaétan kwam het allemaal wat te laat, maar Thibaut en Valérie bewaren nog goede herinneringen aan hun volleyballende ouders. Valérie: “Op een BK in Brussel heeft papa ooit de fairplayprijs gewonnen. Voor die huldiging hebben we nog samen met hem op het podium gestaan, op de Grote Markt!”

Gitte: “Volleybal hebben ze met de paplepel meegekregen. Van jongs af gingen de kinderen mee naar de matchen van Thierry en dan mochten ze soms ballenjongen zijn. Thibaut en Valérie hebben zelfs nog met Kristof Hoho en Wout Wijsmans gespard.’

Thibaut: “Ik herinner me dat Hoho mij soms om te plagen in een vuilnisbak kieperde. Toffe gast.”

Thierry: “Toen ze nog klein waren, vormde Thibaut met zijn zus een duo in het beachvolley. Ze deden samen aan toernooien mee.”

Thibaut: “Ik denk dat ik bij de meeste balsporten wel een goed balgevoel had. Ook basketbal en handbal liepen vrij vlot. Enkel turnen was een probleem. Handenstand of salto’s waren echt niet mijn ding. Vorig jaar op de topsportschool in Genk zorgde ik ervoor dat ik telkens toevallig geblesseerd was als we turnen hadden tijdens de les LO. ( grijnst) Je moet als profvoetballer toch opletten voor blessures, hè.”

Het verschil tussen topvolleybal en topvoetbal

Valérie zit nu in haar derde jaar bio-ingenieur aan de universiteit van Gent, Gaétan volgt algemeen onderwijs in een school in Bilzen en Thibaut zit op de topsportschool van Genk. Hij moet zijn zesde jaar overdoen. “Een kleine inschattingsfout”, zegt Thibaut. “Ik dacht met mijn examens mijn slechte punten op dagelijks werk op te halen, maar dat bleek niet voldoende. Ik kon vorig jaar door die plotse combinatie met de A-ploeg te weinig naar de les en mijn taken waren zelden in orde. Weet je, ik zou graag de brains hebben van Valérie. Zij haalde bijna altijd zonder problemen negentig procent, daar kan ik alleen maar van dromen.”

Verder studeren zit er dan ook niet echt in voor Thibaut. In weerwil van papa’s wensen. Thierry: “Ik wil dat Thibaut in avondonderwijs verder studeert. Management, bedrijfsbeheer of talen. Als aanvulling op zijn sport. Volgens mij is het voor een topsporter gezond om buiten het voetbal iets omhanden te hebben.”

Thibaut kijkt steeds bedenkelijker bij de uitleg van zijn vader. “Ik voel nu al dat ik mij soms in de namiddag op school heel moe voel”, aldus Thibaut. “Zeker als je elk weekend in de eerste ploeg speelt, merk je dat zoiets toch mentaal energie vreet.”

Waarna een geanimeerde discussie tussen Valérie en Thibaut ontstaat. De verschillen tussen volleybal en voetbal komen aan bod.

Valérie: “Wij trainen elke dag vier uur en dat combineer ik met een volledig lessenpakket. Soms is het een heel gedoe om de examens af te stemmen op bijvoorbeeld de toernooien of stages met de nationale ploeg.”

Thibaut: “Het verschil tussen topvolleybal en topvoetbal is groot. De supporters, de aandacht, het loon … Als voetballer train je minder en verdien je meer. Ik vind dat eigenlijk erg voor haar. Toch zeg ik daar niet al te veel over in de kleedkamer, daar kunnen ze je enkel maar mee plagen achteraf.”

Rust roest

Iedereen in het gezin Courtois verkoos volleybal als sport om in uit te blinken. “Zelfs mijn vader begon op zijn zestigste nog te volleyballen”, grinnikt Thierry. “Ik denk omdat hij mij bezig zag.” Waarop Gitte inpikt met een van haar favoriete quotes: “Rust roest, zeg ik altijd.”

Enkel Thibaut zorgde voor de dissidente noot in huize Courtois, hij profileerde zich in het voetbalspelletje. Ook al combineerde hij volleybal en voetbal tot aan zijn twaalf jaar. “Tot ik naar de topsportschool verhuisde”, preciseert de jonge doelman. Van dat volleybalverleden zie je soms nog restanten. Thibaut: “Vooral in het begin had ik de neiging om de bal weg te slaan in plaats van weg te boksen. We hebben hard moeten werken om dat eruit te krijgen. Volgens mij zouden trouwens veel volleyballers goede doelmannen zijn.”

Gitte: “Zowel in doel als op een volleybalveld ben je gebaat met snelle reflexen. Frederik Delanghe, ex-topvolleyballer, heeft een zoon die nu ook keept bij de jeugd van Anderlecht.”

Thibaut: “Eigenlijk is Valérie als libero een beetje zoals de doelman in het voetbal. Wij moeten de ballen opvangen en van achteruit de ploeg sturen. Ik denk dat Gaétan min of meer hetzelfde type is. Ik heb toch al gemerkt dat hij ook mondig is op een veld.”

Thierry: “Gaétan heeft de pech dat mijn vrouw en ik ondertussen gestopt zijn met volleybal, waardoor we hem niet op eenzelfde manier kunnen betrekken bij de sport zoals Valérie en Thibaut dat kenden. Hij zal wellicht wat later ontbolsteren. Onze schuld.”

De keuze van Thibaut om in doel plaats te nemen, valt trouwens toe te schrijven aan die volleybalachtergrond. “Bij Genk zagen ze dat ik nogal graag dook op het veld, iets wat ik uit het volleybal haalde. Op een gegeven moment was er een toernooi in Duitsland waarbij de trainer vroeg of ik in doel wilde staan. Ik vond dat goed want dan mag je alle wedstrijden spelen. Uiteindelijk werd ik verkozen tot beste keeper van het toernooi. Tot bij de min 11-jarigen heb ik nog af en toe meegevoetbald op het veld, meestal als linksachter, maar daarna was het gedaan. Ik sta gewoon graag in het doel.”

Plagen en klungelen

Uitleven, het woord is eruit. Een overzichtje van de vrijetijdsfaciliteiten in huize Courtois zeggen genoeg. Vooral het hoogsteigen volleybalterrein (met zand!) achteraan in de tuin zorgt voor een vrij uniek gegeven aan het Limburgse tuin- en huisfirmament. Er lag nochtans een simpele reden aan de basis van de aanleg ervan …

Gitte: “Thierry wou geen te groot grasperk om te maaien, dus besloten we een tennis- of volleybalveld aan te leggen. Het werd het tweede omdat Thierry dan ook thuis kon trainen. De kinderen gebruikten het meestal om strandvoetbal in te spelen met de andere kinderen uit de buurt.”

Thibaut: “Wij moesten altijd bezig zijn. Er wonen veel jongens in de straat, dus ofwel speelden we verstoppertje in de buurt ofwel zat iedereen tijdens de zomer hier bij ons. Deze zomer was dat wat moeilijker met de voorbereiding bij Genk.”

Valérie: “Vroeger legde hij zelfs een veldritparcours aan in de tuin. Hij maakte dan met zand bulten op het gras.”

Gaétan: “Of een toertje rond het zwembad.”

Valérie: “Wat?!”

Gaétan: “Daarmee zijn we gestopt wegens te gevaarlijk. Hij ( wijst naar grote broer) is daar eens in gedonderd.”

Thibaut: “Tja, ik kan nogal klungelig zijn. Ik loop geregeld met mijn hoofd tegen een deur of kastje. In de ploeg lachen ze daar vaak mee.”

Gitte: “Thibaut plaagt graag, hij geniet ervan mensen op hun paard te krijgen. Een familietrekje, Thierry heeft dat ook in zich.”

Gaétan: “Als ik op mijn laptop bezig ben en Thibaut passeert, dan klapt hij bijvoorbeeld mijn scherm dicht. Zulke dingen. Gewoon om een reactie te ontlokken.”

Thibaut: “Hei, ik ben wel diegene die er een litteken aan overhield, hé.”

Valérie: “Ik wilde hem een klap geven, hij dook weg, maar met zijn hoofd tegen de rand van een stoel. Zijn eigen schuld.”

Thibaut: “Ik heb wel vaker op de spoedafdeling gezeten.”

Gitte: “Ontwrichte vinger, voet omgeslagen …”

Thibaut: “Een gat in mijn knie.”

Gitte: “Ik heb hem al vaak moeten oplappen.”

Op dat gebied kennen Valérie, Thibaut en Gaétan het voordeel dat hun moeder kinesiste is. Pijntjes en kwalen worden meteen gedetecteerd en verholpen. Keeperstrainer Guy Martens en VDK Genttrainer Stijn Morand bevestigen dat. Volgens hen weten Thibaut en Valérie perfect hoe ze hun lichaam moeten verzorgen. Je merkt dat ze uit een sportieve familie komen. “Wij hebben geleerd om meteen te melden als we met iets sukkelen”, erkent Valérie. “De fout die veel sporters maken, is immers dat ze een blessure te laat signaleren.”

In het geval van Thibaut en Gaétan bleek de professionele begeleiding van hun moeder nog een bijkomende troef te zijn. Zo kon ze van kortbij het groeiproces van haar zonen volgen en meer bepaald de daaraan gekoppelde problemen met knieën en rug. Een aspect dat ook de medische staf van Genk nauwgezet in het oog houdt. Thibaut meet tegenwoordig 1m99 en medisch onderzoek wees uit dat daar waarschijnlijk nog twee of drie centimeter bij komt. Ook Gaétan hoeft niet te klagen over een gebrek aan lengte, op zijn veertiende meet hij al 1m89. “Alleen Valérie is een dwerg”, komt het plaagduiveltje in Thibaut toch even piepen. Valérie haalt haar neus op: “Het voordeel is dat je makkelijker een vriendje vindt. Want dat is het probleem van de meeste meisjes die volleybal spelen, ze zijn te groot.”

Liever thuis naar voetbal kijken dan uitgaan

Valérie is de enige die al het ouderlijke nest verliet, ze zit reeds twee jaar op kot in Gent. Thibaut geniet vooralsnog van ‘hotel mama’ en de onschuld die daarmee gepaard gaat. Bij KRC Genk omschrijft men Thibaut als een gezonde puber, “die het kinderlijke in zich nog niet verloren is”. Een brave jongen eigenlijk. Valérie beaamt: “Onlangs deed ik een interview voor La Dernière Heure en toen vroegen ze ook naar anekdotes, maar eigenlijk zijn er niet zoveel. In feite waren wij echt wel brave kinderen.”

Gitte: “Volgens mij komt dat omdat ze hier voldoende uitlaatkleppen hadden in de tuin.”

Thibaut: “Ach, uitgaan doe ik sowieso toch niet. Het enige feestje dat ik eens meemaakte, was bij László Köteles in de kelder, die hij had omgebouwd tot minidiscotheek. Anderen mogen uitgaan, maar ik zit liever thuis naar voetbal te kijken.”

Valérie: “Ik ga in Gent wel eens iets drinken ’s avonds, maar nooit tot in de vroege uurtjes. En zeker niet voor een wedstrijd.”

Thibaut: “Soms zie ik jongens die van thuis alles mogen en om eerlijk te zijn: dat zie je terug op het veld.”

Valérie: “Het is ons nooit expliciet verboden, maar we beseften zelf dat je de avond voor een wedstrijd moet rusten.”

Thibaut: “Op de club trek ik vooral met de ouderen op. João Carlos, Köteles, Barda, Tözsér, Pudil. Ook hen plaag ik graag. Zoals hun kleedkastje blokkeren of de schoenen verstoppen.”

Valérie: “Ja, alleen maakt hij dan wel de kapitale fout om die schoenen op een hoogte te verstoppen waar alleen hij aan kan. Zo weet natuurlijk iedereen wie de dader was.” ( lacht)

Thibaut maakte als zestienjarige de overstap van de jeugd naar het A-elftal, waar hij op 17 april 2009 zijn debuut maakte tegen AA Gent. Knap, maar als betrokken ouder houd je op zo’n moment wel je hart vast bij de confrontatie van je tienerzoon met een kleedkamer vol goedbetaalde voetbalprofs. Hadden Gitte en Thierry bedenkingen bij die grote stap?

Gitte: “We waren wel beducht voor wat hij als zestienjarige te horen zou krijgen in de kleedkamer, dat klopt. Hij zat tussen twee werelden.”

Thierry: “Ze waren gewend om met volwassenen om te gaan, omdat ze al van klein af altijd met mij naar toernooien meegingen. Ze zaten altijd in die topsportwereld en zijn gewend om met veel mensen in contact te komen. Ook in de kinesistenpraktijk hier.”

Thibaut: “Mijn ouders hadden wel het advies gegeven om niet te veel met de andere jongeren van de ploeg om te gaan. Wouter Vrancken en Wim De Decker hebben bij mijn eerste weken in de A-ploeg meteen voor mijn integratie gezorgd met enkele practical jokes.

“We hebben een goede, makkelijke groep nu. Vorig jaar had je een paar jongens die op de bank zaten en die de trainer zwart maakten. Ik heb me vorig jaar voor de winter wat laten meeslepen door zo iemand. Dan raak je gedemotiveerd en verslappen de prestaties. Dat zal me niet meer gebeuren.”

Respect en bescheidenheid waren de waarden die de drie Courtoistelgen van thuis uit meekregen. Gitte: “Achteraf besefte ik dat ik daar misschien wat in overdreef. Ze waren té bescheiden. Om de top te halen moet je je af en toe laten horen.”

Thierry: “Ik wil ook niet dat ze kritiek op ploegmaats uiten. Wel op zichzelf. Je moet ambitie durven tonen en er niet zomaar wat bij lopen. Maar als zij morgen beslissen dat ze geen profsport meer willen doen, dan respecteer ik dat. Al zou het jammer zijn nu ze zo ver raakten.”

door matthias stockmans/ beelden: reporters

“Soms zie ik jongens die van thuis alles mogen en om eerlijk te zijn: dat zie je terug op het veld.” Thibaut