Zondagavond is het Club Brugge-Genk. Thomas Buffel speelt dan zijn eerste wedstrijd voor zijn nieuwe club in het stadion van zijn oude club tegen de club waartegen hij met zijn oude club zijn laatste wedstrijd speelde. Op de slotdag van de transferperiode tekende hij uiteindelijk nog een contract van een jaar bij KRC Genk. Cercle Brugge ruilde hem voor rechtsachter Hans Cornelis (definitieve transfer) en aanvaller Jelle Vossen (terbeschikkingstelling voor een seizoen).

“Ik denk dat Genk voor mij wel een goede stap is”, zegt hij. “Het is toch een grote club met een fantastische entourage: elk seizoen ambieert het om bovenaan mee te draaien, bijna elke thuiswedstrijd zitten er een 20.000 mensen in het stadion en nu al merk ik dat de begeleiding er op alle vlakken uitstekend is.

“Maar ik wist van niets: ik zat in mijn stamcafé in Lichtervelde met vrienden te kaarten toen ik plots gebeld werd met de vraag of ik een transfer naar Genk zag zitten.”

Cerclevoorzitter Frans Schotte sprak een dag later in Het Laatste Nieuws van een goede oplossing. “Thomas was niet meer content bij ons”, stond er te lezen. “en wij hadden meer verwacht van de speler.” Het lijkt een gelukkige scheiding met een afscheid in mineur, hoewel supporters hem op de website van Cercle in drie van de vier competitiewedstrijden die hij tot nu toe speelde tot ‘man van de match’ verkozen.

“Die uitspraak van de voorzitter verrast mij”, zegt Buffel. “Voor de wedstrijd tegen Club kwam hij mij tot twee keer toe zeggen: ‘Jij zal het moeten doen, hè, vandaag, jij kúnt dat. ‘

“Volgens mij wil hij met zijn boodschap in de krant anderen uit de wind zetten en de supporters sussen. Tenslotte gaf Cercle zijn goedkeuring voor de transfer. Hun prioriteit was niet om mij te houden, maar om een rechtsback te halen.

“Het klopt niet dat ik absoluut weg wou. Maar welke speler of trainer wil zich níét verbeteren als hij daartoe de kans krijgt? Uiteindelijk was het bij mijn terugkeer ook de bedoeling van beide partijen dat ik na een jaar weer een stap hogerop zou zetten. Die planning is nu gewoon uitgekomen. Ik verwachtte nochtans geen transfer meer. Mijn goesting was groot om er met Cercle iets goeds van te maken.

“Waarom de voorzitter in de krant onderstreept dat hij meer van mij verwachtte, begrijp ik niet goed. Iedereen wist van waar ik kwam en besefte dat het na mijn dubbele knieoperatie en lange inactiviteit bij de Glasgow Rangers niet gemakkelijk zou zijn. Maar na de eerste ronde stonden we wel vijfde. Misschien speelde ik wat anoniem, maar ik denk wel dat ik belangrijk was voor de ploeg. In de tweede seizoenshelft verwachtte ik verder te kunnen groeien, maar daar kreeg ik niet altijd de kans toe. Hoewel ik in de terugronde nog maar weinig speelde, verkozen de supporters mij op de Cerclesite toch nog tot ‘man van het seizoen’. Blijkbaar liet ik toch wel íéts zien en ben ik toch van énige waarde geweest.

“Ik ben Cercle dankbaar. Ik kon er redelijk wat wedstrijden spelen en ben er sterker uitgekomen. Het was voor mij heel belangrijk dat ik een tijd dicht bij familie en vrienden kon zijn. Dat gaf mij de energie om fris aan mijn tweede carrière te beginnen en weer elders andere dingen te gaan ontdekken.”

Het was niet altijd een voordeel om weer in Brugge te wonen, te leven en te ‘werken’. De wereld is er klein en uit de entourage van de speler kwam er de trainer al wel eens iets ter ore dat niet altijd even vleiend voor hem klonk. “Ik kan niet ontkennen dat er ook wat negatieve zaken zijn geweest, maar ik herhaal: de slotbalans is positief. Ook de vele sms’jes die ik na de bekendmaking van mijn transfer van ploegmaats kreeg, geven mij een goed gevoel.

“In de momenten dat ik niet zo tevreden was, ben ik rustig gebleven en ook dan toonde ik goede wil. Sommige ervaringen waren nieuw voor mij en dus leerzaam. Mochten dezelfde situaties zich ooit nog eens voordoen, dan kan ik terugblikken op hoe ik er in het verleden mee ben omgegaan en eventueel andere keuzes maken. Het was in elk geval een belangrijk jaar voor de rest van mijn carrière en ik moet zeker de supporters bedanken. Toen ik in de terugronde op de bank zat, zijn ze mijn naam blijven scanderen. Uiteindelijk ben ik via deze weg toch nog aan wat speelminuten geraakt.” ( glimlacht)

Wat wordt het met Thomas Buffel in Genk? De trainer vroeg er zijn bestuur een diepe spits en geen schaduwspits. Meer nog: in het 3-4-3-systeem dat Hein Vanhaezebrouck tot nu toe met KRC speelde, bestaat de favoriete positie van Buffel niet eens: de ruimte achter de diepe spits en voor de twee controlerende centrale middenvelders wordt opengelaten en bespeeld door de linker- en de rechterspits. “Je kunt het systeem ook spelen met één controlerende en één aanvallende centrale middenvelder”, zegt Buffel. “Anders is het waarschijnlijk zo dat een van de buitenspelers een vrije rol krijgt.

“Op Moeskroen probeerden we met Cercle ook dat systeem te spelen, maar van voetballen is toen niet veel in huis gekomen omdat de twee spelers naast de spits op bepaalde momenten bijna backs waren. In Genk verneem ik dat het niet de bedoeling is dat de flankaanvallers zover achteruitlopen. Ik hoor dat er veel op getraind wordt en dat iedereen duidelijk weet hoe het werkelijk werkt. Dat is belangrijk voor een goede communicatie om tegenspelers van elkaar over te nemen.

“Ik vind het geen probleem om op verschillende posities te spelen. Er zijn weinig voetballers die op hun favoriete plaats staan, denk ik. Mijn polyvalentie beschouw ik als een extra troef, maar om je beste niveau te halen, is het wel belangrijk dat je je in een elftal in een bepaalde rol kunt inwerken. Te veel veranderingen zijn niet goed, niet voor het individu en ook niet voor het collectief.” S

CHRISTIAN VANDENABEELE

‘De prioriteit van Cercle was een rechtsback te halen.’

Thomas Buffel