Twintig jaar na het Heizeldrama veroverde Liverpool de Champions League door na strafschoppen te winnen van AC Milan. Wim De Coninck analyseert.

“Act like a fool, than will you be the hero of Liverpool”, was de boodschap die Jamie Carragher aan doelman Jerzy Dudek meegaf net voor het begin van de strafschoppenepiloog. De verdediger verwees daarmee naar ex-Liverpooldoelman Bruce Grobbelaar, die vaak op een clowneske manier penalty’s stopte. Het advies werkte, want de veelal gecontesteerde Pool werd man van de match door de elfmeters van Andrea Pirlo en Andriy Shevchenko te stoppen.

“Dudek overtrof zichzelf al eerder, toen hij – zonder het zelf goed te beseffen – de save van het jaar verrichtte op die inzet van Shevchenko net voor affluiten”, zegt Wim De Coninck, analist op onder meer Canal + en VTM. “Het was een goed voorteken, want door zijn molenwieken en springen leidde hij Serginho en Pirlo af. Hij kon zich waarschijnlijk geen beter afscheidscadeau gedroomd hebben, want Dudek stond bekend als vliegenvanger die weg moest. Op geen enkel moment zag ik revanchegevoelens. Hij genoot duidelijk van zijn laatste momenten. Die strafschoprituelen zullen nu waarschijnlijk overal ter wereld navolging kennen. Je moet het durven en wat geluk hebben, want het oogt belachelijk. Mocht Dudek niks hebben gepakt, dan zou het lachwekkend overkomen. Ik vind trouwens dat een doelman niet op zijn lijn moet blijven staan. Als je een strafschop pakt, is het bijna nooit reglementair. Meestal vertrek je toch te vroeg. Doe misschien zoals in handbal: laat de keeper iets verder uit zijn doel staan.”

De Coninck genoot van het verrassende effect. “Daardoor zal het voor altijd een spraakmakende finale blijven, één die voor lang in het geheugen blijft zitten. Ik denk dat weinig mensen de tweede helft volledig zagen. Iedereen was er immers van overtuigd dat Liverpool nooit meer die 3-0-achterstand zou ophalen. Milan was aan de rust zegezeker. Het was, achteraf bekeken, misschien wel een slechte zaak dat de voorsprong zo groot bleek. Bij 2-0 kon er nog wat onzekerheid heersen, zouden ze meer op hun hoede zijn geweest.

“Het keerpunt van de wedstrijd was de wissel die Rafael Benítez doorvoerde: Steve Finnan, die vervangen werd door Dietmar Hamann. Noodgedwongen, want Benítez wilde de schade beperken en niet volledig afgaan. Liverpool kan uitstekend verdedigen met vier op een lijn, want dat doen ze altijd, maar dan aan de eigen zestien meter. Nu dienden ze dat hoger te doen, op een bepaald moment zelfs aan de middenlijn. Tja, dan wordt Sami Hyypiä er gemakkelijk uitgelopen, iets waar Kaká, Shevchenko en Hernán Crespo goed gebruik van maakten. Daar kon zelfs een onvoorstelbaar super spelende Carragher niks aan veranderen. Door de inbreng van Hamann, die Kaká volledig neutraliseerde, kon Gerrard hoger spelen en meer infiltreren. Er kwam een extra man op het middenveld en Liverpool kreeg ook nog eens voor een lichte duw van Gattuso een licht toegekende strafschop, als compensatie voor de handsbal van Nesta bij Luis García in de eerste helft. Een Spanjaard, een Spaanse scheidsrechter. Je weet ook wel hoe dat gaat, hé.”

Vooral de fysieke paraatheid en actieradius van Gerrard maakten indruk op De Coninck. “Op het einde van de wedstrijd deed hij nog een tackle als rechtsachter, terwijl Carragher en Smicer al krampen hadden. Het is gewoon een fantastische voetballer, die op een goed jaar tijd een enorme metamorfose onderging. Voorheen durfde Gerrard wel eens door het lint te gaan, reageerde hij veel te impulsief en gaf hij niet altijd een even intelligente indruk. Het kind dat toen nog hem in zat, heeft nu plaats gemaakt voor volwassenheid. Hij is dé belangrijkste schakel, het uithangbord van de eigen jeugdopleiding en symbool van de club. Mocht Gerrard naar Real Madrid of Chelsea gaan, dan valt het af te wachten of hij niet te veel als een gewone voetballer wordt aangezien naast de echte sterren. Bij Liverpool is Gerrard onmisbaar, krijgt hij altijd het volledige vertrouwen.”

Liverpool moet deze overwinning van de Champions League heel hard koesteren, vindt De Coninck. “Een tweede keer een dergelijk mirakel realiseren is onmogelijk. Ook de halve finale tegen Chelsea was dat al. Benítez kon zeker niet klagen over de dosis geluk die ze hadden. Hopelijk raakt Liverpool hierdoor ook af van zijn saaie imago, dat werd opgebouwd door Gérard Houllier. Hij had er echt een dooie mus van gemaakt. Constant met een pak volk achter de bal, waardoor je je afvroeg wat er scheelde aan Milan Baros. Zo flets. Terwijl ze over genoeg spelers beschikken om swingend aanvallend voetbal te brengen. Het was vaak moeilijk om wakker te blijven (grijnst). Maar nu verandert die perceptie. Als ze dit team kunnen samenhouden, dan krijgen Chelsea, Manchester United en Arsenal er een titelkandidaat bij.”

Dat ze van de Uefa, door hun vijfde plaats in de Premier League, voorlopig niet worden toegelaten in de volgende editie van het kampioenenbal, stuit op onbegrip bij De Coninck. “Gewoon belachelijk. Als je dan toch streng wil zijn, laat ze dan ten minste meedoen aan de voorronde. Eigenlijk kan het niet dat de winnaar er niet bij is. Enige soepelheid in die strikte reglementering lijkt aangewezen.”

De hand van Benítez, die toch vorig jaar ook de Uefacup won met Valencia, wordt ook stilaan zichtbaar. “Hij komt heel rustig over, is iemand die zich niet gek liet maken door het theater van José Mourinho bij hun onderlinge confrontaties. Een echte gentleman. Benítez had tijd nodig, want hij kende in competitieverband veel blessuregevallen en hij moest een andere manier van voetballen inburgeren. Hij deed goede transfers, maar hij moet opletten dat hij niet te veel de Spaanse toets verkiest: Morientes, Núñez, Josemi, Xabi Alonso, Luis García, volgend seizoen Reina van Villarreal als doelman. Maar ja, momenteel zal hij wel het evangelie prediken, want hij mag zich een succestrainer noemen.

“Hij fixeerde zich al een tijdje op de Champions League, hij had waarschijnlijk een voorgevoel. Net voor de halve finale tegen Chelsea durfde hij het aan om met een veredeld B-elftal tegen Middlesbrough te spelen, terwijl dat duel van kapitaal belang was voor dat Champions-Leagueticket. Maar ik zie alleszins al positiever voetbal dan het kleurloze spel onder Houllier, die je misschien als grondlegger van de huidige triomf moet bekijken. Nu is het moment om zelf het initiatief te nemen, vrank en vrij voor die aanval te kiezen. Die bewustwording moet nu volgen.”

door Frédéric Vanheule

‘Ik denk dat weinig mensen de tweede helft volledig zagen.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content