Globetrotter Cédric Roussel is bij Bergen aan zijn tiende club toe, maar lijkt nu vastbesloten om zich definitief in te nestelen.

Hoewel in en rond het Charles Tondreaustadion de jongste jaren nog vaak over het seizoen 2001/02 werd gesproken, waarin Cédric Roussel met 22 goals nationaal topschutter werd, leek niets dit seizoen op een terugkeer te wijzen. Toch was de onverwachte overstap vrij snel beklonken. Al bij de eerste training kon de spits vaststellen dat zijn terugkeer bij de fans ongebreideld enthousiasme oproept, want ze woonden in groten getale de oefensessie bij om hun vroegere chouchou, die nu het nummer 10 zal dragen, aan het werk te zien.

“Toen ik samen met de voorzitter naar de training ging, kreeg ik van iedereen gelukwensen omdat ik erin geslaagd was Roussel terug te halen”, legt algemeen directeur Alain Lommers uit. “Cédric nam vaak met ons contact op. Hij was indertijd nog maar twee dagen van Genk naar Rusland verkast, toen hij al aan de lijn hing.” Nochtans kon als gevolg van zijn contract en zijn hoge loon toen van een terugkeer nog geen sprake zijn. “Het is duidelijk dat Cédric water bij de financiële wijn heeft moeten doen om terug te keren. Hij had trouwens ook een bod van Dundee United op zak dat wellicht beter was dan het onze. Maar uiteindelijk heeft het familiale aspect de doorslag gegeven en in ons voordeel gespeeld.”

Een andere belangrijke factor was dat Brescia bereid bleek om de spits gratis te laten vertrekken. “Hij besefte natuurlijk dat onze financiële middelen beperkt zijn, maar hij krijgt hier toch één van de mooiste contracten. Bovendien kwam er wat geld vrij doordat de blessure van Mohamed Amroune wordt beschouwd als een arbeidsongeval, zodat de verzekering nu zijn loon uitbetaalt. Al met al blijven we ondanks de transfer van Roussel binnen ons oorspronkelijke budget.”

Roussel is dus weer thuis, maar zal zich toch moeten aanpassen, aangezien er bij de club veel veranderd is. Na zijn eerste training moest aanvoerder Cédric Berthelin hem zelfs op weg helpen naar de kleedkamers …

Het is uiteindelijk Bergen geworden, terwijl de voetbalwereld had verwacht dat je bij Dundee zou tekenen.

Cédric Roussel : “Mijn vrouw en mijn dochter mochten me er maar één week op de twee komen opzoeken en bovendien zouden die dure verplaatsingen vanuit Italië nogal wat voeten in de aarde hebben. Dat zij ook in Dundee zouden komen wonen, was geen optie, want het is een grijze en donkere stad. Dat is deprimerend. Het eerste bod van de club heb ik dan ook geweigerd. In het tweede bod toonde de club zich echter veel genereuzer. Sportief gezien sprak het Schotse voetbal me ook aan, want er wordt snel gespeeld en ik voelde dat ik me op het veld wel zou amuseren. Ik stond eigenlijk op het punt om op het bod in te gaan toen ik een telefoontje kreeg van Dominique Leone, die me bezwoer om niet te tekenen. ’s Anderendaags ben ik naar zijn bureau gekomen en twee uur later tekende ik mijn contract. Let op ! Ik heb niet voor de makkelijkste oplossing gekozen. Want ik had nog twee jaar rustig in de Italiaanse zon van Brescia kunnen blijven en mijn centen opstrijken. Maar ik wilde mijn carrière niet met een valse noot beëindigen.”

Geen heimwee

Hier zijn er natuurlijk vaste ankerpunten …

“Natuurlijk zullen de mensen onvermijdelijk terugdenken aan dat spetterende seizoen 2001/02. Maar terugkijken heeft in het voetbal geen zin. Je mag me niet zien als de spits die toen 22 keer scoorde en die de eerste Rode Duivel van de club werd. Ik wil beoordeeld worden op wat ik de club nu kan bijbrengen.”

Bergen is in vijf jaar sterk veranderd.

“Ja, enorm. Maar ik heb geen heimwee naar vroeger. Het was absoluut noodzakelijk om het stadion te vernieuwen. Het amateuristische kader had wel zijn charmes, maar om in het moderne voetbal te overleven, zijn betere arbeidomstandigheden nodig.”

Er rust behoorlijk wat druk op je schouders, want de spitsen konden tot nu toe moeilijk scoren …

“De ploeg voetbalt vrij aardig en is technisch bijzonder vaardig. Er worden ook behoorlijk wat kansen gecreëerd, maar voorlopig is er inderdaad iets te weinig scorend vermogen. Dat is echter absoluut geen verwijt aan de spitsen die tot nu toe hebben gespeeld. Het is goed dat er concurrentie is, maar dat kan ook in de beste verstandhouding.”

Hoewel je matchritme mist, oog je redelijk scherp …

“Dat is te danken aan de Italiaanse voorbereiding met harde trainingen en veel aandacht voor de voeding. In mijn periode bij Zulte Waregem was ik wat afgevallen, en het is me gelukt rond de 88 kilogram te blijven wegen. Ik voel me goed, hoewel ik niet de volledige voorbereiding bij Brescia kon meemaken. De eerste trainingen bij Bergen hebben me erg goed gedaan. Ik zal snel het ritme kunnen oppikken.”

Francky Dury

Was je Italiaanse avontuur een mislukking ?

“Trainer Mario Somma was me drie keer komen bekijken bij Zulte Waregem en wilde me echt hebben. Ik speelde drie matchen onder hem. Ik stond helemaal alleen voorin en kreeg weinig of geen bruikbare ballen, maar ik was wel titularis. Toen Serse Cosmi als opvolger van Somma aan de slag ging, kondigde hij meteen aan dat hij enkel spelers zou opstellen die hij kende. En het begon enorm goed te draaien, zodat het team nog vierde werd. Mijn concurrent Davide Passanzini scoorde twaalf keer in vijftien wedstrijden. Daar kon ik niet veel tegen beginnen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om een arthroscopie aan de knie te laten uitvoeren. Ik wilde immers helemaal klaar zijn voor het nieuwe seizoen. Maar toen ik niet mocht meedoen in de voorbereidingswedstrijden, wist ik in feite al hoe laat het was.”

Waarom had je het daar eigenlijk geprobeerd, terwijl je bij Zulte Waregem toch redelijk sterk bezig was ?

“Toen mijn manager me van de belangstelling sprak, was mijn eerste reflex ook dat hij me moest gerust laten. Maar toen hoorde ik dat Zulte Waregem zich niet zou verzetten en dat ik vier keer meer zou kunnen verdienen, heb ik niet lang getwijfeld. Over de Italiaanse Serie B moet trouwens niet geringschattend worden gedaan, want de toppers zouden in België gemakkelijk in de top vijf kunnen meedraaien.

“Als het te herdoen was, zou ik het zeker opnieuw doen. Bij Zulte Waregem keek ik wel uit naar de dubbele Europese confrontatie tegen Newcastle, maar in de competitie bleef ik toch wat op mijn honger zitten. Het leven als semiprof was ook moeilijk voor mij, omdat ik al heel mijn loopbaan gewoon ben om in de voormiddag te trainen. Let op ! Ik vind Francky Dury dankbaar dat hij zich positief over mij uitliet en me opstelde tegen Bergen. Ik vind hem een heel goede trainer, maar ik had het gevoel dat hij niet altijd genoeg naar de groep luisterde. Hij wilde niet van zijn programma afwijken. Hij heeft zeker de capaciteiten om een topclub te trainen, maar dan zou hij toch iets meer psycholoog moeten worden.”

Ben je al dat jobhoppen niet beu ?

“Ja. Voor mij is het nu een uitgemaakte zaak dat ik hier blijf en dat ik mijn loopbaan bij Bergen zal afsluiten. Ik wil me nu echt settelen. Daarom tekende ik ook een contract voor drie jaar.” S

Door Stéphane Vande Velde