Ben je gelukkig in België ?

Ja, en zeker als ik het vergelijk met mijn leven in Spanje. Oké, hier schijnt de zon niet zo veel, maar er is ruimte om te leven. En er zijn veel grotten, en daar hou ik van. Ook bij ons in Joegoslavië is het warmer dan hier, maar de winters kunnen streng zijn. Jammer dat het in België zo veel regent, het lijkt Engeland wel.

Je speelt nog altijd basket.

Ja. In Joegoslavië heb ik in de tweede klasse gespeeld. Maar het vrouwenbasket is daar niet professioneel. Dus heb ik ook gestudeerd : ik heb een graduaat landbouwkunde en terwijl Istvan in derde klasse speelde, heb ik gewerkt. Momenteel speel ik basket bij Montagnards in de eerste provinciale van Henegouwen. Overigens speel ik puur voor mijn plezier en om mensen te kunnen ontmoeten. Na de geboorte van David heb ik eerst hard gewerkt om mijn lijn weer in de goeie plooi te krijgen en vervolgens om weer te kunnen basketten. Als ik train, houdt Istvan zich met David bezig. Als we in het weekend allebei wedstrijden moeten spelen, zijn er vrienden die voor de opvang van David zorgen.

Hoe is je bruiloft verlopen ?

Zeer eenvoudig en eigenlijk tegen de Joegoslavische tradities in. In Joegoslavië is een huwelijk een uniek gebeuren. Vaak worden er meer dan duizend mensen uitgenodigd. Maar we hebben ons dorp in 1991 verlaten en veel vrienden zijn we uit het oog verloren. En we hadden ook niet zoveel tijd om te organiseren. Daarom gaven we er de voorkeur aan om alleen met de familie te feesten. We zijn ook alleen maar burgerlijk getrouwd. Istvan is zeer katholiek, ikzelf ben orthodox en geen van ons beiden wilde van religie veranderen.

Maar je draagt wel zijn naam.

In Joegoslavië heb je de keuze. Ik heb voor zijn familienaam geopteerd omdat ik dacht dat dat het simpelste was. Maar in het begin was dat hoegenaamd niet het geval : ik moest overal mijn handtekening veranderen.

Zou je graag opnieuw werken ?

Ik heb dat dus een jaar gedaan, toen Istvan in derde klasse speelde. Hijzelf heeft liever dat ik thuis blijf. Een tweede kind ? We denken eraan, maar niet voor onmiddellijk. Ik zou dan niet meer kunnen basket spelen. Plus, we moeten ook afwachten hoe de situatie van Istvan evolueert. Stel je voor dat we moeten verhuizen terwijl ik zwanger ben. Dat is verre van ideaal. De school is nog het grootste probleem van al dat rondgereis.

Waar hou je je mee bezig wanneer je thuis bent ?

Ik heb het hele huis opnieuw gedecoreerd. Ik hou van blauw. Daar op de commode staan dingen die Istvan van Turkije voor me heeft meegebracht. Terwijl hij op stage was, heb ik alle zetels opnieuw laten overtrekken. Hij was stomverbaasd toen hij terugkeerde. In Hongarije heb ik een cursus massage gevolgd. Dat is praktisch voor Istvan. En ik kook veel. Ik ontvang graag gasten. Dan knutselt Istvan Joegoslavische salades bij elkaar en ik gooi me op typisch Hongaarse schotels.

Je spreek zeer goed Frans.

Minder goed dan Istvan, want ik heb minder sociale contacten dan hij en door de geboorte van David heb ik ook de cursus moeten opgeven. Istvan spreekt Spaans, Hongaars, Engels, Joegoslavisch en zelfs een beetje Duits. Ikzelf beheers het Hongaars en het Joegoslavisch en ik kan me in het Frans behelpen. David verstaat al goed Frans.

Wat zijn de kwaliteiten en de gebreken van Istvan?

Hij is een goed mens, heel aardig en hij lacht graag. Een zeer goede papa ook. Soms maken we klinkende ruzie, maar dat is meestal om stommigheden, zoals gezelschapsspelletjes. Na een nederlaag is hij niet de gemakkelijkste mens op de wereld.

door Pascale Pierard