'Omdat ze bij SK Beveren, waar mijn broer speelde, geen meisjes aannamen, ben ik bij Vrasene beginnen voetballen. Ook mijn moeder was betrokken bij SK Beveren, ze stak regelmatig een handje toe bij de jeugd en later richtte ze er de vrouwenploeg op. Bijna elke thuismatch waren we aanwezig op de Freethiel, het was de periode met de vele Afrikanen. Gervinho was mijn favoriet, technisch goed en scoorde makkelijk. Tegen de topploegen was hij meestal in vorm herinner ik me. Uit die periode onthoud ik ook de naam van Kristof Lardenoit, zowat de enige blanke in het team en bovendien een jongen uit de streek.

Ik zou het elk meisje aanraden om bij de jongens te beginnen, zo lang mogelijk zelfs.' - Tine De Caigny

'Tot mijn zestiende voetbalde ik bij de jongens van Vrasene, langer mocht niet, dus moest ik verhuizen: Club Brugge en Lierse toonden interesse. Ik koos voor Club omdat het makkelijker combineerbaar was met de topsportschool in Gent. Ik ben best wel een competitief type. Wanneer de jongens me als een meisje behandelden, wilde ik zéker bewijzen dat ik beter kon zijn dan zij. Niet door duels aan te gaan, maar eens een panna of dribbel. Uiteindelijk kom je sterker uit zulke situaties, zowel mentaal als technisch. Ik zou het dus elk meisje aanraden om bij de jongens te beginnen, zo lang mogelijk zelfs.

'Vroeger keek ik geweldig op naar Xavi en Iniesta bij Barcelona. Of Pirlo. Hoe zij de bal van voet tot voet lieten gaan, of hoe ze handig tussen verschillende spelers bewogen. Dat beschouw ik als het summum van voetbal: een ploeg die als een perfect afgestelde machine functioneert, waarbij alle bewegingen en passes op elkaar afgestemd zijn. Zoals het Barcelona of het Manchester City nu van Pep Guardiola. De spelers lijken overal te lopen en toch kent iedereen zijn taak: vleugels blijven open, verdedigers infiltreren, ... Bij Manchester United zie je eerder dat zo'n Pogba alle ballen opeist en dan op zijn eentje het spel op gang probeert te brengen. Daarmee beknot je voor een stuk toch de capaciteiten van een elftal. Soms mis ik dergelijke tactische input bij de vrouwen. Ik zou het helemaal niet erg vinden om een uur videobeelden te bekijken, integendeel. Onlangs zag ik een documentaire over Manchester City: superinteressant, zoveel aandacht voor de kleinste details.

'Het mindere seizoen van Anderlecht, sportief en extrasportief, beschouwen wij toch vooral als iets van de mannen. We waren geschrokken toen we vorig jaar hoorden dat RSCA de vrouwenploeg wilde opdoeken, maar dat bleek uiteindelijk niet te kloppen.

'Bij de Red Flames delen we het trainingscomplex in Tubeke met de Rode Duivels. Soms zien we hen, maar veel verder dan een 'hallo' kom ik meestal niet. Ze zwaaien wel vriendelijk als ze ons in de verte zien. Mijn ploegmaat bij Anderlecht Laura Deloose kent Romelu Lukaku, ze hebben samen op school gezeten, daar heb ik dus al eens bijgestaan, maar ik ga dan niet meteen allerlei vragen stellen. Met Vincent Kompany en Youri Tielemans heb ik een fotoshoot gedaan, maar ook dat bleef allemaal redelijk officieel. Ik zou het wel tof vinden om eens samen te trainen. Zulke initiatieven zijn goed voor het imago van zowel het vrouwen- als het mannenvoetbal.

'Door het missen van het WK dit jaar moeten we met de Red Flames vol focussen op het EK van 2021. We krijgen nu meer middelen van de KBVB, maar dan moet je dat natuurlijk rechtvaardigen met resultaten. Als we twee toernooien op rij zouden missen, kan dat in vraag gesteld worden en dat moeten we vermijden. Onlangs hadden we een stage in Los Angeles, waar we oefenden tegen de VS, het nummer één van de wereld. Een hoogtepunt in mijn carrière, ook al verloren we met 6-0. Spelen voor 20.000 toeschouwers, tegen grote namen als Alex Morgan. Een zeer nuttige ervaring, omdat je dan pas merkt waarin je nog tekortkomt. Bij de Amerikanen zijn álle speelsters lenig, snel en krachtig. Zij zijn allemaal professioneel, ze léven van het voetbal. Het geeft me nog meer goesting om hard te werken.'

'Omdat ze bij SK Beveren, waar mijn broer speelde, geen meisjes aannamen, ben ik bij Vrasene beginnen voetballen. Ook mijn moeder was betrokken bij SK Beveren, ze stak regelmatig een handje toe bij de jeugd en later richtte ze er de vrouwenploeg op. Bijna elke thuismatch waren we aanwezig op de Freethiel, het was de periode met de vele Afrikanen. Gervinho was mijn favoriet, technisch goed en scoorde makkelijk. Tegen de topploegen was hij meestal in vorm herinner ik me. Uit die periode onthoud ik ook de naam van Kristof Lardenoit, zowat de enige blanke in het team en bovendien een jongen uit de streek. 'Tot mijn zestiende voetbalde ik bij de jongens van Vrasene, langer mocht niet, dus moest ik verhuizen: Club Brugge en Lierse toonden interesse. Ik koos voor Club omdat het makkelijker combineerbaar was met de topsportschool in Gent. Ik ben best wel een competitief type. Wanneer de jongens me als een meisje behandelden, wilde ik zéker bewijzen dat ik beter kon zijn dan zij. Niet door duels aan te gaan, maar eens een panna of dribbel. Uiteindelijk kom je sterker uit zulke situaties, zowel mentaal als technisch. Ik zou het dus elk meisje aanraden om bij de jongens te beginnen, zo lang mogelijk zelfs. 'Vroeger keek ik geweldig op naar Xavi en Iniesta bij Barcelona. Of Pirlo. Hoe zij de bal van voet tot voet lieten gaan, of hoe ze handig tussen verschillende spelers bewogen. Dat beschouw ik als het summum van voetbal: een ploeg die als een perfect afgestelde machine functioneert, waarbij alle bewegingen en passes op elkaar afgestemd zijn. Zoals het Barcelona of het Manchester City nu van Pep Guardiola. De spelers lijken overal te lopen en toch kent iedereen zijn taak: vleugels blijven open, verdedigers infiltreren, ... Bij Manchester United zie je eerder dat zo'n Pogba alle ballen opeist en dan op zijn eentje het spel op gang probeert te brengen. Daarmee beknot je voor een stuk toch de capaciteiten van een elftal. Soms mis ik dergelijke tactische input bij de vrouwen. Ik zou het helemaal niet erg vinden om een uur videobeelden te bekijken, integendeel. Onlangs zag ik een documentaire over Manchester City: superinteressant, zoveel aandacht voor de kleinste details. 'Het mindere seizoen van Anderlecht, sportief en extrasportief, beschouwen wij toch vooral als iets van de mannen. We waren geschrokken toen we vorig jaar hoorden dat RSCA de vrouwenploeg wilde opdoeken, maar dat bleek uiteindelijk niet te kloppen.'Bij de Red Flames delen we het trainingscomplex in Tubeke met de Rode Duivels. Soms zien we hen, maar veel verder dan een 'hallo' kom ik meestal niet. Ze zwaaien wel vriendelijk als ze ons in de verte zien. Mijn ploegmaat bij Anderlecht Laura Deloose kent Romelu Lukaku, ze hebben samen op school gezeten, daar heb ik dus al eens bijgestaan, maar ik ga dan niet meteen allerlei vragen stellen. Met Vincent Kompany en Youri Tielemans heb ik een fotoshoot gedaan, maar ook dat bleef allemaal redelijk officieel. Ik zou het wel tof vinden om eens samen te trainen. Zulke initiatieven zijn goed voor het imago van zowel het vrouwen- als het mannenvoetbal. 'Door het missen van het WK dit jaar moeten we met de Red Flames vol focussen op het EK van 2021. We krijgen nu meer middelen van de KBVB, maar dan moet je dat natuurlijk rechtvaardigen met resultaten. Als we twee toernooien op rij zouden missen, kan dat in vraag gesteld worden en dat moeten we vermijden. Onlangs hadden we een stage in Los Angeles, waar we oefenden tegen de VS, het nummer één van de wereld. Een hoogtepunt in mijn carrière, ook al verloren we met 6-0. Spelen voor 20.000 toeschouwers, tegen grote namen als Alex Morgan. Een zeer nuttige ervaring, omdat je dan pas merkt waarin je nog tekortkomt. Bij de Amerikanen zijn álle speelsters lenig, snel en krachtig. Zij zijn allemaal professioneel, ze léven van het voetbal. Het geeft me nog meer goesting om hard te werken.'