A lbert Cartier is niet langer de trainer van La Louvière. Alleen de Italiaanse trots van voorzitter Filippo Gaone had hem op post kunnen houden, maar dat, realiseerde die zich op tijd, zou ten koste van het clubbelang zijn geweest. Beide partijen wilden van elkaar af en bereikten vorige week een opstapregeling.

La Louvière was de derde club van de trainer Cartier. Bij Metz en Gueugnon werd hij voortijdig ontslagen. Twijfel omringde hem, maar hij was niet duur en dus vond Gaone een contract van één jaar het risico waard. Met goed voetbal en een prima klassement presenteerde de Fransman zich halfweg het kampioenschap als een revelatie. Het uitgelezen moment, moet hij hebben gedacht, om zijn goede naam sportief en financieel te valoriseren. Hij solliciteerde onder meer in Lokeren, maar verkeek zich daar op de uitstekende zakenrelatie tussen Gaone en voorzitter Roger Lambrecht, én op het feit dat Laurent Denis, Gaone’s rechterhand, de huisadvocaat is van beide clubs. Binnen de kortste keren wist La Louvière van de demarche van zijn trainer.

Het vertrouwen van Gaone was beschadigd. In alle stilte liet hij de datum van 30 maart verstrijken, waarna automatisch een clausule in werking trad die het eenjarige contract met twee seizoenen verlengde. Toen Cartier nergens onderdak vond en opslag vroeg bij La Louvière, zat de voorzitter in een luxepositie. Of Cartier bleef, met of tegen zijn zin en tegen de overeengekomen voorwaarden ; of hij verbrak zijn stilzwijgend verlengde contract, maar dan niet zonder eerst een schadevergoeding te betalen. In het eerste scenario nam Gaone er de consequentie bij dat hij zijn trainer volgend seizoen ongetwijfeld had moeten wegsturen. Hoop dat hun relatie beter zou worden, was er niet.

Enkele dagen later liet La Louvière zich met een opvallend gebrek aan inzet met 4-1 afmaken in Bergen. Gaone was in alle staten. Als hij één club geen cadeaus gunt, dan Bergen. Dat in de week voorafgaand aan de wedstrijd zijn trainer en vier spelers in een lokaal op Tivoli waren gezien met een makelaar, voedde zijn wantrouwen. Net als het feit dat Bergen Stéphane Pauwels had binnengehaald, een vriend van Cartier die hij eerder zelf in La Louvière aan de deur had gezet. Gaone vermoedde dat Pauwels en Cartier de kleedkamer tegen hem hadden opgezet. En hij wist ondertussen dat Pauwels een van Cartiers stromannen was. Op Moeskroen, waar zijn schoonvader keepertrainer is, had hij zichzelf en zijn vriend uit alle macht proberen binnen te praten.

Volgde op de laatste speeldag de ultieme vernedering voor Gaone : 7-0 verlies op Lierse. Diezelfde nacht, bij terugkeer van de spelersbus op Tivoli, brak de totale anarchie uit. De materiaalman werd bedreigd en gesommeerd de deur van het materiaalhok te openen. Hij weigerde, net als de toegesnelde secretaris José Lambert. Spelers trapten vervolgens de deur in en plunderden het lokaal, waaruit, zo bleek toen, al de avond voordien was gestolen. De actie zou van de Franse spelers zijn uitgegaan. Aanleiding was dat zij van Gaone te horen hadden gekregen dat hij hen niet meer betaalde. Uit wraak beslisten ze de wedstrijd tegen Lierse te saboteren. Cartier zou hebben laten begaan.

“We hebben geen enkele bal meer, niks. Alle materiaal is weg”, bevestigt Gaone. “Ik weet dat de lonen van mei en juni nog moeten worden betaald, maar de rest zijn leugens. Ik heb een intern onderzoek bevolen. Als dat afgerond is, zullen we reageren.” Of het vertrek van Cartier, die zijn spelers geregeld een halve week vrij gaf, hiermee verband houdt ? ” Possible,” aldus de voorzitter, “mogelijk.

(JH)

‘We hebben geen enkele bal meer, niks. Alles is gestolen.’