De Franstalige groenen van Ecolo kiezen nieuwe voorzitters en dromen van een federale groene partij.

Het gaat niet goed met Ecolo. De partij moet een doorstart maken na de zware verkiezingsnederlaag van vorig jaar. Het zittende voorzittersduo, oudgediende Olivier Deleuze en zijn jonge sidekick Emily Hoyos, geeft er na enige aarzeling dan toch de brui aan. Geen onlogische beslissing voor wie in één stembusslag de helft van zijn kiezers kwijtspeelt.

Sinds mei vorig jaar heeft Ecolo haar eigen werking tegen het licht gehouden. Er kwam zelfs een spindoctor aan te pas. Die kwam de partij vertellen wat men intern ook wel wist: dat je geen eigen smoel meer overhoudt, wanneer je iedereen probeert te behagen. Protestkiezers hebben Ecolo de rug toegekeerd en zijn gevlucht naar linkse en rechtse anti-establishmentpartijtjes. Regionale machtsdeelname en federaal constructief meewerken aan een staatshervorming moesten Ecolo opnieuw de nodige politieke sérieux verlenen na vorige mislukte regeringsavonturen. De Franstalige kiezer had er lak aan.

Twee kandidatenduo’s strijden nu om het voorzitterschap. Volgens de partijstatuten moet dat leidersduo bestaan uit een man en een vrouw, die tegelijk een Waal en een Brusselaar zijn. In de praktijk zijn die statutaire beperkingen geen goed recept voor slagvaardig leiderschap. Al heeft de partij een lange weg afgelegd sinds het vijfkoppige voorzitterschap uit de begindagen. Op 22 maart weten we in elk geval of Zakia Khattabi en Patrick Dupriez, dan wel Chloé Deltour en Christos Doulkeridis het voorzitterschap overnemen.

Even was er de stille hoop dat Jean-Michel Javaux, de wonderboy die als covoorzitter de partij in 2009 een ruime verkiezingszege bezorgde, opnieuw op de voorgrond zou treden. Het gerucht deed de ronde dat Javaux samen met de Vlaming Kristof Calvo, fractieleider van Groen en Ecolo in de Kamer, de leiding wilde nemen van een nieuwe, federale groene partij.

Dat plan rijpte bij denkoefeningen over manieren om de partij erbovenop te krijgen. Groen en Ecolo vormen een gezamenlijke fractie in de Kamer, onderhouden goede contacten, hebben weinig communautaire verschilpunten en ijveren voor een federale kieskring, dus waarom ook niet? Maar in de praktijk is zo’n Belgisch plan, waarvoor op dit moment alleen Ecolo echt vragende partij lijkt, niet makkelijk uitvoerbaar. Een federale groene partij blijft voorlopig verre toekomstmuziek, erkende ook Javaux, hoewel hij het idee genegen is. Er zit voor Ecolo dus voorlopig niets anders op dan op eigen kracht uit de as te herrijzen.

Han Renard

Even was er de stille hoop dat Ecolo-wonderboy Jean-Michel Javaux weer op de voorgrond zou treden.