Nu, in mei, na een goed seizoen en uitstekende play-offs, lijkt het logisch dat Brandon Mechele wordt opgeroepen voor de nationale ploeg, maar toen dat een eerste keer gebeurde, in oktober vorig jaar, was dat allerminst zo. Door Michel Preud’homme nog weggestuurd naar STVV maakt Ivan Leko van hem in een systeem met drie achterin een betrouwbare verdediger. Eentje die zijn zomer de mist in zag gaan vanwege een buikspierblessure en pas half september in Lokeren de neus aan het venster stak. Dan geen maand later al international zijn… Straf. Maar Leko vond hem een van ’s lands beste verdedigers, wat Mechele later bewees.
Het was ongeveer het enige opbeurende feit in een weinig vrolijke maand. Op 10 oktober, na nederlagen bij Atlético en Standard, ontbreekt Clubs hoofdcoach op training. Van zijn bed gelicht bij operatie Propere Handen. Nieuws dat de internationale media haalt, zelfs tot in Japan, waar hoofdsponsor Daikin direct reageert met een bede om verheldering. Welke feiten Ivan Leko exact ten laste worden gelegd, weet Club: geen matchfixing, wel zaken van voor zijn Brugse periode. Leko wordt uiteindelijk snel vrijgelaten zonder voorwaarden. Voor Club belangrijk, ze moeten niet meteen op zoek naar een nieuwe coach. Leko gaat weer aan het werk, onder luid applaus van de fans. Maar Waasland-Beveren en STVV komen na de interlandbreak twee keer weg met een gelijkspel. Het elan wordt tot de play-offs nooit meer hervonden. En vanaf de winterstop voelt Leko aan alles dat zijn verblijf in Club gaat eindigen.
12
penalty’s op 13 scoorde Club Brugge dit seizoen. De ene misser kwam van Hans Vanaken in play-off 1, zijn eerste gemiste elfmeter bij Club en pas de derde misser van blauw-zwart (op 35 strafschoppen) in de voorbije drie seizoenen.
