Geboorteplaats en -datum?

Mechelen, 20 februari 1974.

Welke sporten beoefen je zelf?

Ik kom uit een sportieve familie waarin sporten gestimuleerd werd. Ik heb getennist, maar vooral veel gevoetbald in mijn jeugd. Ik speelde bij SV Schriek, dat was toen niveau eerste provinciale. Ik was een echte nummer 10, een midden-midden zoals ze dat toen noemden. ( lacht) Bij de jeugd heeft KV Mechelen wel eens aan mijn mouw getrokken, maar omdat ik toen ook al intens bezig was met muziek, heb ik die stap niet gezet. Tegenwoordig probeer ik wat te fietsen, en blijf ik ook in beweging door regelmatig een balletje te trappen met mijn zoon. Hij is ook een echte voetbalfreak en speelt bij de U10 van KV Mechelen. Ik denk dat hij nog een stuk meer talent heeft dan ik.

Welke sporten volg je passief?

Van kleins af aan is KV Mechelen mijn lang leven. Ik ben ermee opgegroeid en de passie is tot op vandaag dezelfde gebleven. Ik ben opgegroeid in Keerbergen, waar je Michel Preud’homme tegen het lijf liep, of John Bosman. Ik zag hem de eerste keer bij de bakker in 1988 en ik dacht: wat komt die Hollander met dat rare kapsel hier doen? Later bleek hij de nieuwe spits van mijn favoriete ploeg te zijn. Daarnaast zat ik in de klas samen met de zoon van John Cordier, dus ik heb de glorietijden van Malinwa eigenlijk van vrij nabij meegemaakt. Recent heb ik ook meegewerkt aan een album met liederen die te maken hebben met KV Mechelen.

Andere clubs naast KV Mechelen die je voorkeur wegdragen?

Ik ben ook gebeten door Olympique Marseille. Die club straalt dezelfde passie uit als KVM, maar dan tien keer groter. Ik ben er al verschillende keren naar een wedstrijd geweest en je keert nooit ontgoocheld terug. Deze zomer zijn we zelfs tien dagen in de buurt, want mijn zoon gaat er een voetbalstage volgen.

Wie was je idool in de sportwereld?

Eli Ohana. Volgens mij de mooiste voetballer die er eind jaren 80 in België rondliep. Met zijn creatieve flitsen was hij Europese top op de positie van linksvoor.

Wat is je absolute kippenvelmoment in de sport?

Daarvoor ga ik een recente gebeurtenis nemen: de penalty van Antun Dunkovic in de halve finale van de beker in 2009 tegen Cercle Brugge. Ik stond in het vak achter het doel waar die beslissende bal binnenging. Een zalig moment omdat KV Mechelen toen voor het eerst sinds de vereffening op weg leek om een prijs te gaan pakken. Alleen daarom zouden ze Dunkovic een standbeeld moeten geven in Mechelen. ( lacht)

DOOR BREGT VERMEULEN