Vandaag moet Anderlecht vooral verkopen, 29 jaar geleden haalde het tijdens de wintermercato met Juan Lozano een topper in huis.
Vreemd kijkt de Belgische voetbalwereld op wanneer Anderlecht begin januari 1981 Juan Lozano terughaalt naar België en de op dat moment al autoritaire koploper in de Belgische competitie nog sterker maakt.
Eerder heeft Anderlecht al geprobeerd Lozano te halen, maar Beerschot gaf geen krimp. Dat deed het ook niet toen Valencia hem in 1975 wilde. Maar een bod van 800.000 dollar van de Washington Diplomats, de ploeg van Johan Cruijff in de toenmalige Amerikaanse profcompetitie, accepteert het in 1980 wel. Tot dan huldigde Beerschots voorzitter, dokter August Hendrickx, het principe dat een speler die extra volk naar het stadion lokte ook extra goed betaald mocht worden. De onderhandelingen liepen altijd makkelijk. De voorzitter en de speler schreven elk apart het bedrag dat ze wilden betalen of verdienen, en dat van de voorzitter was altijd hoger.
In Washington noemt Cruijff Lozano aanvankelijk lui, maar wanneer die zich ook een efficiënte speler toont, komt het goed. Tot de club in november 1980 aankondigt dat men de activiteiten stopt.
Geen nood: Barcelona wil hem graag, en de Antwerpenaar reist naar de Catalaanse hoofdstad. Daar moet hij tot zijn verbazing testen. Na een paar trainingen keert een boze Lozano naar België terug.
Anderlechtspeler Hugo Broos, die net dan in Barcelona vertoeft voor een galawedstrijd voor UNICEF, brieft zijn club en in geen tijd heeft manager Michel Verschueren een akkoord met de speler. Alleen wil Washington 800.000 dollar, en sluit de transfermarkt op woensdag 31 december om 12 uur ’s middags. Wanneer Verschueren erin slaagt de transferprijs te halveren, gaat Constant Vanden Stock akkoord. Verschueren neemt die dinsdag het vliegtuig, discussieert op de luchthaven van New York met de Amerikaanse club, is woensdagochtend half elf terug in Brussel en sluit net voor 12 uur de zaak af.
De artiest Lozano moet even wennen aan het systeem van Ivic, waarbij improvisatie uit den boze is. ‘Ik had altijd mijn goesting mogen doen en nu zeggen ze: zo gaat het niet langer, hier moet gewerkt worden.’ Maar eens ingepast verandert hij van mening: ‘Van zodra het systeem begon te draaien, was het fantastisch.’ Anderlecht wordt dat jaar met de vingers in de neus kampioen, met liefst 11 punten voorsprong (in een tweepuntensysteem) op de nummer twee, Lokeren.
