De kleine Tim Howard wordt voortdurend gestraft, een vlegeltje met een vuile bek. Hij vloekt als een ketter, verkoopt smerige praat en scheldt, zonder enig aanwijsbare reden, zijn speelkameraadjes de huid vol. Timmeke is ontembaar, een heel rare bekkentrekkende vogel en bezeten van voetbal. Tim Howard is dan ook keeper geworden. Hij is nu 24 jaar, profvoetballer (New York Metrostars) en de toekomstige doelwachter van de Amerikaanse nationale ploeg.

Ik ben nooit echt kapot geweest van Amerikaanse voetballers. Mijn onredelijke, Europese en dus conservatieve voetbalgeest weigert te aanvaarden dat een land zonder echte voetbaltraditie grote spelers kan voortbrengen. Tim Howard werd in Nederland û en daar kunnen ze het weten û in 2002 afgetest bij het grote Excelsior Rotterdam. Om diezelfde reden zal de Japanner Takayuki Suzuki ook niet doorbreken bij Heusden-Zolder. Zijn landgenoot Nakata is niets méér dan een flauw Aziatisch marketingafkooksel van David Beckham. De man met het rare kapsel sluipt onopvallend en zakkenvullend door de Serie A (Parma, AS Roma en Perugia). Komend seizoen is de zoon van de Libische dictator Kadhafi, aandeelhouder van Juventus en Lazio Roma, bankzitter bij Perugia in de Serie A. Hij zal er, samen met zijn lijfwachten, plaatsnemen naast Ahn Jung Hwan, de Koreaanse killer van Italië (16de finale van het WK 2002). Bruce Lee en Omar Shariff op de bank in de Serie A.

De ellendige globalisering is niet méér te stuiten. Zelfs de Voorzitter der Voorzitters, Constant Vanden Stock, heeft zich ooit laten verleiden om een eigenaardige uitheemse vogel in te halen. Enrique Villalba werd met toeters en bellen vanuit Paraguay naar het Emile Verséstadion gevlogen in ruil voor veel dollars en een paar vaten Gueuze. Heel België stond in rep en roer. De stoïcijnse Ivan Sonck, legendarisch boegbeeld van het onvolprezen sportprogramma ‘Sporttribune’ op de BRT, reed zijn Ford Capri (of was het een Opel Ascona Coupé ?) bijna stuk om de blijde intocht van de enige Paraguayaan die ooit in België voetbalde mee te maken. Ondanks de diepmenselijke opvang van de zeemzoete coach Urbain Braems verliet de Zuid-Amerikaan geheel voorspelbaar ons druilerig landje – in augustus trainde hij al met handschoenen – na een paar maanden en ongeveer 17 minuten officiële speeltijd.

Paraguay, Zuid-Korea, Japan, Koeweit, de Faeröer en Andorra zijn landen waar de trainers van de nationale elftallen méér aandacht krijgen dan de spelers. Mooi voorbeeld is de vice-president van Zuid-Korea : Guus Hiddink. Het zegt genoeg. Er is een handvol uitzonderingen. De Koreaan Bum Kun Cha maakte in de jaren tachtig Eintracht Frankfurt groot, de Amerikaan Ernie Stewart heeft mooie seizoenen gekend bij NAC Breda en de Nieuw-Zeelander Winton Rufer van Werder Bremen vernederde ooit Anderlecht in de Champions League. Maar meestal lukt het niet.

Sir Alex Ferguson is ook al de pedalen kwijt. Hij is aan zijn twaalfde keeper toe in elf seizoenen. De tiran van Man United heeft nu een opmerkelijke buitenlandse keeper gekocht. De man lijdt aan het syndroom van Gilles de la Tourette. Een neurologische stoornis die zich uit in ongecontroleerde spiertrekkingen in het gezicht, de schouders en de armen – dat wordt leuk in de doelen van Old Trafford – en het gebruik van scheldwoorden. Dus weer géén beker met de grote oren voor Manchester United.

Naar eigen zeggen zou Tim Howard de ziekte onder controle hebben. Echt waar.

door David Steegen, woordvoerder van Brussels minister Guy Vanhengel en gepassioneerd voetballiefhe

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content