Met een zege in de oefeninterland tegen Zwitserland sloten de Rode Duivels hun stage in Lausanne af. Een stage die in het teken stond van het uitdelen van schouderklopjes aan hen die het straks moeten doen.
Je hoeft een Nederlander niet de weg te tonen naar iets moois. Toen Oranje zich had geplaatst voor het EK 2008 in Zwitserland en Oostenrijk en uit de loting bleek dat het zijn groepswedstrijden in Bern moest afwerken, koos bondscoach Marco van Basten, in Italië toch een en ander gewend, voor Lausanne en de boorden van het Lac Leman als uitvalsbasis. Nederland verbleef er in hotel Beau Rivage, een van de meest prestigieuze van Europa. Een tuin van vier hectaren, de beste faciliteiten, verscheidene restaurants van goeie smaak, een spa cinq mondes, pompeuze kamers en prachtige decors. Gebouwd op een helling, met zicht op het meer en aan de overkant ’s nachts de lichtjes van het Franse Evian. De grens tussen Zwitserland en Frankrijk loopt ergens halverwege het meer. Een plaats ook waar in het verleden geregeld geschiedenis werd geschreven. Hier logeerden ooit politici zoals Richard Nixon, Ted Kennedy en Winston Churchill. Hier ondertekenden in 1923 de geallieerden een vredesverdrag met Turkije, en een jaar later de Amerikanen met het land van huidig president Erdogan. Om maar te zeggen: veel prestigieuzer kan je het niet krijgen. Zeker niet als het ook nog eens gratis is. En dus ging Marc Wilmots Van Basten, die in 2008 met Oranje de halve finales haalde, graag achterna.
Gratis? Inderdaad. Het was de Matchworld Group die met het voorstel kwam aandraven. Marketeers die trainingskampen, oefenwedstrijden organiseren. Gevestigd in… Lausanne en blijkbaar met chique connecties in Zwitserland, onder meer bij Hublot. De stage aan de boorden van het meer was gratis, als de Belgen bereid waren een oefenwedstrijd tegen Zwitserland te spelen én de rechten op die wedstrijd af te staan. Marc Wilmots vond Zwitserland, tegenstander van Frankrijk straks op het EK, wel een goeie sparringpartner, al had hij liever de oefencampagne tegen het land afgesloten dan ermee begonnen. Maar goed, je krijgt in het leven veel, maar nooit alles. Na wat onderhandelen mochten de Belgen zelfs de televisierechten voor België in eigen beheer houden. Helemaal een winsituatie, die een bonus van een goeie 60.000 euro opleverde.
AMBITIES
Het tekent de gestegen status van het nummer twee op de wereldranglijst en de nummer een in Europa. Wilmots noemt de Rode Duivels steevast een outsider voor de eindzege, een beetje in tegenstelling tot jonge wolven als Divock Origi en Mitchy Batshuayi, die met zeer veel zelfvertrouwen en geloof in eigen kunnen – en ook in dat van het team – naar Frankrijk afreizen. Het tekent ook het gestegen zelfbewustzijn van een generatie die niet bang is om een plaats bij de grootste clubs in Europa te claimen en alleen met het beste tevreden is. Tegenover een Zwitserse journalist duidde Nicolas Lombaerts het als volgt: ‘Ik heb nog de tijd meegemaakt dat het niet plezant was. Dat we naar de wedstrijden kwamen in de bijna wetenschap dat we opnieuw zouden verliezen. Dat er geen supporters mee waren. Dit is zoveel leuker.’
Het tekent ook de gestegen status van de nationale ploeg dat er dit keer wél veel supporters op de afspraak waren, zelfs in Zwitserland. Al maakte Marc Wilmots het hen niet al te makkelijk om hun helden te zien. Van de zes trainingen op Zwitserse bodem waren er maar twee open voor het publiek. De ene – de eerste – was niet eens een echte training, maar wat stabiliteitsoefeningen, op een gegeven moment zelfs onder een hevige wolkbreuk. Een keer slechts kon je hen zien voetballen, als je tenminste veel geduld had, want de lokale politie, die er strenge veiligheidscontroles op nahield, liet mensen maar na een grondige check binnen. Voor ze alle 1000 in de tribune stonden, was de training al half voorbij. Een gesloten training – die van dinsdagnamiddag – bleek uiteindelijk nog half en half open, want al wie jonger was dan zestien mocht binnen. Wilmots heeft duidelijk geleerd uit het WK in Brazilië, toen haast alles door iedereen te volgen was, en zijn trainingen langs de lijn soms werden gefileerd/geïnterpreteerd als ‘bezigheidstherapie’. Die kritiek zal u de komende weken niet lezen, want de oefensessies zullen meestal gesloten zijn.
Het volk zat er niet mee. Het wachtte elke dag trouw en in groten getale aan de spelersbus, in de hoop op een selfie of een handtekening. Want ook dat tekent de gestegen status van de Duivels: het zijn wereldvedetten, zelfs bij de Zwitsers of wat Spaanstalige toeristen die zich vergaapten aan de drukte. Alleen Dedryck Boyata moet nog wat aan zijn naamsbekendheid werken, maar al de rest werd gretig toegeschreeuwd en om een foto gebedeld. Hoe schril het contrast met vrijdagavond, en de laatste training van de eigen Nati voor de oefeninterland tegen de Belgen. Het hotel van de Zwitserse nationale ploeg lag naast het stadion van Genève, en door geen mens gestoord konden de Zwitsers rustig van oefenveld naar hotellobby wandelen. Laverend tussen de shoppers. Voor hun eigen spelers lopen de koele Zwitsers minder warm.
Lausanne als oefenstage was helemaal niet verkeerd. Het weer zat mee – op die ene maandagochtend na. En toen het later op de week wat warmer werd en het kwik boven de twintig graden uitstak, was het duurwerk voorbij en werd er op kortere ruimtes wat meer op intensiteit (en dus ook korter) getraind. Nadien was er rust voor de spelers, werd er een uitstap gemaakt of konden ze genieten van de faciliteiten in het hotel. Dat werd, ook volgens mensen van de bond, omschreven als ‘echt niet normaal’. Lombaerts, in Rusland ook wel een en ander gewend: ‘Als we hierover zouden klagen, zou het erg zijn.’
Wilmots wilde voor zijn stage – twee jaar geleden was dat nog Stockholm – een ‘rustige plek’. Hij kreeg ze. Een plek die aanzette tot sporten bovendien. Lausanne is de zetel van het IOC en profileert zich als sportstad. Met succes: werkelijk iedereen die nog een beetje kan, sport. De ouderen met wandelsticks, jongeren (deze stad telt twee hogescholen) op rolschaatsen of joggend. Langs het meer liggen over een afstand van slechts een paar kilometer vijf grote openluchtzwembaden. We botsten er ook op twee atletiekpistes – vrij toegankelijk voor iedereen – daar kunnen Belgische politici nog eens een voorbeeld aan nemen. Voetbalvelden, rugbyvelden, beachvolleybal, sportzalen met grote ramen en zicht op het water, om maar van zeilhavens en alle sportgedoe op water te zwijgen. Boksers die trainen in de openlucht, een surfschool, een zeilschool, … Iedereen is afgetraind, van jong tot oud. Veel groen ook, je kan hier alleen maar gezond leven en sporten. Enige noot: je hebt er wel een pak geld voor nodig. Zwitsers verdienen meer dan wij, de toplonen tot het dubbele van Belgen, maar de kostprijs voor een bestaan in dit paradijs is navenant, reken ook maar vijftig, tot zestig procent boven op onze prijzen. Een appartement van 70 vierkante meter voor meer dan 2200 euro per maand is geen uitzondering. En Genève, zeggen zij die hier wonen, is nóg duurder…
ANDERE INVULLING
Twee jaar geleden moesten er tijdens de eerste week in Genk ook wat lichte blessures worden verwerkt, maar kon Wilmots toch vrijwel direct met zijn groep van 23 beginnen te werken aan een WK-strategie. Nu verliep de stage wel wat problematischer. Fysiektrainer Mario Innaurato draaide overuren in het uitwerken van geïndividualiseerde trainings-programma’s. Elke dag druppelde er wel eentje binnen. En dus moest er op training soms worden geïmproviseerd en deed derde doelman Jean-François Gillet al eens mee op de rechtsachter, bij gebrek aan fitte veldspelers. Niet zo uitzonderlijk, gaf Thibaut Courtois toe. Toen hij in Engeland geschorst was, deed hij weleens mee met de veldspelers, om beter te worden in het voetenwerk. ‘Je krijgt dan minder tijd om na te denken.’
Niet dat Wilmots daarmee alleen staat. Vicente del Bosque moest vorige week zijn eerste oefeninterland (zondag tegen Bosnië-Herzegovina) voorbereiden zonder zijn ‘Madrilenen’, nog allemaal vol aan de bak in de finale van de CL. Idem voor Fatih Terim, die pas na de Turkse bekerfinales een hele reeks internationals recupereerde. En qua blessures leefde Wilmots mee met zijn Franse collega Didier Deschamps, die de voorbije maanden de ene na de andere verdediger zag uitvallen. Vorige week nog Raphaël Varane en JérémyMathieu. Wilmots: ‘Ik ben niet de enige met problemen.’
Seizoenen worden langer en langer, tackles harder en harder. In tijden van toernooien zou het niet slecht zijn dat competities vroeger eindigen. Maar de consequentie is dan dat ze vroeger moeten kunnen beginnen, en in toplanden is dat niet meer mogelijk. De Europese topteams hebben hun zomers met de hulp van marketeers als Matchworld immers volgestopt met lucratieve trips naar Azië of Amerika en initiatieven als de International Champions Cup, die op drie continenten wordt gespeeld. Die in Australië en China duurt tot eind juli, de Amerikaans-Europese zelfs tot half augustus. Chelsea-Liverpool in Pasadena, het zal allemaal wel veel dollars opleveren, maar dat spelers dan zonder zomerrust aan een nieuwe competitie beginnen, kan op het einde ervan weleens leiden tot spierscheuren. De belastbaarheid van een lichaam heeft ook zijn grenzen.
Een stage, zoals die in Lausanne, is dan ook anders dan vroeger. Anders dan in de jaren tachtig, toen de Duivels op hoogtestage gingen. En zelfs anders dan twee jaar geleden voor Brazilië, omdat er toen nog wat meer tijd zat tussen het einde van de competities en de start van het WK. Aangezien de spelers wat langer in actie bleven met hun club, speelde ook de nood aan een intensieve voorbereiding niet. Lausanne kon dus gerust in het teken staan van weinig tactische trainingen (één op verdedigende looplijnen, één op wat meer aanvallende) en vooral van hersteltrainingen. Zo konden zij die weinig speelden wat volume opbouwen en wat kort werk doen, om de spanning in de spieren niet verloren te laten gaan. De Duivels hebben na de kwalificaties ook weinig oefeninterlands gespeeld – alleen Italië en Portugal – en dus kon er ook nog wel wat worden verbroederd en nagekaart. Soms letterlijk.
PSYCHOLOOG
Opvallend was de manier waarop Marc Wilmots een paar spelers die in het komende EK bepalend kunnen zijn voor een goed resultaat, openlijk bevestigde in hun status en hen vertrouwen gaf. Courtois zou alle oefeninterlands spelen – lees: starten – een of andere wissel kan wellicht nog. Na een wat minder seizoen bij Chelsea, en het terugvechten van een zwaar knieletsel, had er twijfel kunnen rijzen rond zijn status als nummer een, zeker gezien de stabiliteit die Simon Mignolet aan de dag blijft leggen. Maar neen, op dag één van zijn bondscoachschap koos Wilmots voor de lange Limburger en daar blijft hij bij, in een debat rond keepers heeft hij geen zin. Allicht gesterkt door de goeie tussenkomsten van Courtois in de oefeninterland tegen Portugal.
Wilmots sprak ook zijn vertrouwen uit in Thomas Vermaelen als centrale verdediger. Geen absoluut vertrouwen – daarvoor waren de gegevens over de trainingsarbeid die Barcelona de bond bezorgde, te alarmerend. Wilmots is van de Duitse school, en dat rijmt niet met het aantal kilometers bij de Spaanse landskampioen, die zo’n druk programma heeft, dat hij amper volume kan trainen. Spelers leggen bij Wilmots 6 tot 8 km per training af, in het Spaanse positiespel is dat wat minder. Vermaelen deed in zijn vrije tijd wel wat extra, maar moest tegelijk ook de tegenslag van een kuitletsel verwerken. Maar na de oefenmatch tegen Zwitserland liet Wilmots niet na hem een verdediger ‘van wereldklasse’ te noemen. Het zal een morele boost zijn.
Bevestiging kreeg ook Eden Hazard, uitgeroepen tot aanvoerder. Die moet op het veld spreken met de voeten, ernaast maakt allemaal minder uit. En ten slotte kreeg ook Romelu Lukaku het vertrouwen als nummer een in de spits. Terecht op basis van zijn seizoen, Lukaku ontwikkelt zich verder als killer. In het samenspel zal het altijd heikel blijven, maar Wilmots wil één ding vermijden: dat er twijfel rijst in de hoofden van die twee spelers die zich voor Brazilië ook met een pak druk opzadelden en uiteindelijk niet bevestigden. Lukaku, ook voor Brazilië goed bij schot in Everton en met in het hoofd een droomclub genre Juve of Bayern, haalde daarvoor als verzachtende omstandigheid een blessure tegen Tunesië aan, maar vooral de ziekenhuisopname van zijn vader in de zomer van 2014. ‘Eerlijk, mijn hoofd stond niet naar voetbal.’ Hazard pleitte vrijdag dan weer mea culpa. ‘Ik heb in Brazilië niet aan de verwachtingen beantwoord.’ Meer dan met de benen wordt een EK beslist in het hoofd en Wilmots probeert als peoplemanager iedereen een goed gevoel te geven. Ook daarvoor was er Lausanne. Net zoals de stage er ook was om op één positie wat te experimenteren: die met Axel Witsel op rechtsachter. Een noodgeval, want geloof niet dat de Luikenaar daar tegen Italië zal starten.
BANK
Deze week – stage in Genk, wedstrijden in Brussel – wordt het allemaal nog iets intenser en tactischer, met twee matchen waarin wat jongens voor een examen staan. Jason Denayer heeft gezien dat hij de plaats van Vincent Kompany niet zomaar cadeau zal krijgen. In het andere geval is Alderweireld-Vermaelen een valabel alternatief. De centrale tandem van Brazilië (Kompany–Van Buyten) telde samen 154 caps, die van de twee gewezen Ajacieden ook al 107. En als Jan Vertonghen, die tegen Shaqiri een moeilijk halfuur had, met zijn ploegmaat samen in de as staat, zitten we ook al in de buurt van de 130 caps, qua ervaring kan dat tellen. Op de flanken zal de ervaring dan wat minder zijn, tenzij Denayer bevestigt. PepGuardiola zal de komende weken ook wel naar de Duivels kijken.
Vermaelen moet verder werken aan zijn wedstrijdfitheid, net als Mousa Dembélé en Marouane Fellaini. Die laatste flirt elk luchtduel met een kaart, dat is toch zorgelijk. En voorin mag Lukaku verder op zoek naar doelpunten, in de wetenschap dat jongens als Origi, sterk ingevallen op rechts tegen de Zwitsers, en Batshuayi staan te dringen. Niet vergeten: ook voor het WK bevestigde Wilmots Lukaku als spits nummer een, de na het uitvallen van Christian Benteke opgeroepen Origi was eerst niet veel meer dan een joker. Met Yannick Carrasco, eigenlijk beter vanaf links dan vanaf rechts, er straks ook nog bij, ligt de rijkdom van de Belgen voor dit toernooi duidelijk in het offensieve. Het zou best kunnen dat het net als in Brazilië straks opnieuw de bank is die bij een invalbeurt op het veld het verschil maakt. Wie geen basisplaats heeft vanaf 13 juni, moet niet wanhopen.
DOOR PETER T’KINT IN LAUSANNE – FOTO’S BELGAIMAGE
Na de oefenmatch tegen Zwitserland liet Wilmots niet na om Vermaelen een verdediger ‘van wereldklasse’ te noemen.
Wilmots wil één ding vermijden: dat er twijfel rijst in de hoofden van Eden Hazard en Romelu Lukaku.
