Het regende verrassingen op de All England Lawn and Tennis Club. De grootste misschien wel dat alle favorieten present gaven.

Week 1

Die was leuk. Er viel elke dag wel iets te beleven. De helletocht van Serena Williams, de ontbolstering van de nieuwe Britse tennishoop of de pijnlijke afloop voor het grote Belgencontingent. Je had het maar voor het uitkiezen. Het begon al vroeg met de exit van Justine Henin-Hardenne, in favorietenpolls net voor het toernooi nochtans nooit over het hoofd gezien. Wat die ‘kenners’ wel over het hoofd zagen, was dat de winnares van Roland Garros elk evenement weer enkele weifelende rondes moet doorspartelen alvorens op kruissnelheid te komen. Op het rappe gras krijg je daar de kans niet toe, wat de Waalse kroonprinses aan den lijve ondervond tegen de bonkige Daniilidou.

De nederlaag zorgde voor heel wat discussiestof tussen believers en non-believers : of Henin-Hardenne ooit Wimbledon kon winnen. Vader Henin werd er zelfs bij gesleurd, hij adviseerde JohnMcEnroe als raadgever. Zolang zijn dochter echter Roland Garros in het hart draagt en zich terdege wil voorbereiden op dat toernooi, lijkt een dubbel succes uitgesloten. Zich in ware Ivan Lendl-stijl preparen voor die ene ontbrekende titel, is mogelijk enkel weggelegd voor de nadagen van haar carrière. Gezien het verloop van de veertiendaagse, en de opvallende aanwezigheid van de powergirls, lijkt een titel op het heilige gras van Wimbledon sowieso geen sinecure voor de pupil van Carlos Rodriguez.

Net zo min als het makkelijk is voor Xavier Malisse om zijn potentieel helemaal waar te maken. Zijn loting kennende, leek het uitzicht op een vierde ronde tegen Andy Roddick gerechtvaardigd. Maar de Kortrijkzaan miste een beetje geestdrift, een beetje geloof en een beetje geluk om voorbij de verrassende Argentijn Coria te geraken. Hier zat meer in. In tegenstelling tot Olivier Rochus, die zich meer en meer ontpopt tot de ware Belgische nummer één. Gefocust, met beroepsernst en gedreven. Kwaliteiten die hem jammer genoeg niet hielpen tegen het opslaggeweld van het Wit-Russische beest Max Mirniy. Het gras mag dan al trager aangevoeld hebben, als je tegenstrever zich er niet aan stoort en aces blijft afvuren met de accuratesse van een Kalashnikov, dan blijft het strijden met ongelijke wapens op deze ondergrond.

Christophe Rochus, tweede Belg op de wereldranglijst, had zelfs geen zin in een gevecht. Hij stak zijn kop in de grond en liet Lleyton Hewitt vrolijk passeren. De Australiër, die in twee maanden twee wedstrijden speelde, aanvaardde in dank en ging verder om sterker te worden. Gilles Elseneer tekende zoals elk jaar present aan Church Road, maar mocht na een verdienstelijke partij tegen Richard Gasquet in de tweede ronde inpakken. De nederlagen in de eerste ronde van oud-strijders als Els Callens en Dick Norman kunnen bezwaarlijk verbazingwekkend genoemd worden, hun deelname aan het hoofdveld een bonus.

Voor Andrew Murray werd dat ook voorspeld maar de opgeschoten Schot speelde zo vrank en vrij dat hij niet alleen de derde ronde haalde, maar ook nog eens heel Engeland overtuigde van zijn kunnen. ‘De koning is dood, lang leve de koning’, kopten de tabloids. Een beetje voorbarig, Tim Henman – de vorige eigenaar van het Centre Court en de heuvel met reuzenscherm – staat nog steeds in de toptien, Murray won vier matchen op het profcircuit. Met zijn on-Engelse charisma, Spaanse baseline-opleiding en koele hoofd kan hij zich op zijn minst in de Britse tennisgeschiedenis schrijven.

Week 2

Waarin iedereen eerst wat moest bekomen van de Murray-mania en het ongenietbare tennis van het zwaargewicht Serena Williams. Haar aangekondigde nederlaag kwam er net op tijd om haar zusje vrijgeleide te geven naar een vijfde Wimbledonfinale. Venus ontdeed zich daarvoor van de herboren Mary Pierce en titelverdedigster Maria Sharapova. Het bewijs ook dat op deze ondergrond de kracht van de vrouwen nog steeds een bepalende rol speelt. Iets wat Lindsay Davenport beklemtoonde met haar winst in de vierde ronde op Kim Clijsters. Hoe zeer de Limburgse zich ook weerde, tegen de fysiek nooit scherper staande nummer één van de wereld was geen kruid gewassen. Davenport ging ook door naar de finale en kwam daar heel weinig tekort om een tweede titel te verzilveren. Uiteindelijk profiteerde Venus Williams van een rugblessure bij haar opponente en heel veel ijver van haar kant. De twee beste grasspelers op papier stonden in de eindstrijd. Ondanks het feit dat je deze twee dames ieder jaar mag verwachten, hadden de bookies er deze editie niet op gerekend.

Dan was het heel wat makkelijker geld te zetten op de deelnemers aan de manneneindstrijd. Dat RogerFederer en Andy Roddick die taak voor de tweede keer op rij op zich zouden nemen, kwam, verrassend genoeg, nooit in het gedrang. De Zwitserse nummer een deed het zelfs zonder setverlies. De Amerikaan had iets meer moeite, maar zijn torpedoservice maakte telkens weer het verschil. Met Lleyton Hewitt zat de topdrie in de halve finales, enkel de Zweed Thomas Johansson – drie grastitels in zijn carrière ! – viel buiten het favorietenkransje. Dan mag Tim Henman nog zoveel klagen als hij wil dat het gras elk jaar trager wordt en vormen de namen van Lopez, Gonzalez en Nalbandian in de kwartfinales een stevig argument voor die theorie, toch was het opvallend dat de prijzen uiteindelijk weer verdeeld werden onder dezelfde specialisten.

Verbazingwekkend hoe Roger Federer vaste voet blijft houden op het Londense gras. Niet zozeer zijn tennis is het probleem – hoewel niemand beter doet – maar om mentaal de druk zo weergaloos te dragen is van een Samprasiaanse klasse. Samen met Björn Borg zijn Sampras en Federer trouwens de enigen die drie titels op rij meepikten van op Wimbledon. De nieuwe, Zwitserse eigenaar van SW19 lijkt met zijn 24 jaar voorbestemd om zijn twee voorgangers in te halen. Borg heeft vijfmaal het zilverwerk mee naar huis mogen nemen, Sampras zelfs zeven keer. Het zou me verbazen mocht Federer niet één van die records van de tabellen spelen. Misschien toch eens bij de bookies checken.

door Filip Dewulf

Als je tegenstrever aces blijft afvuren met de accuratesse van een Kalashnikov, dan strijd je met ongelijke wapens op deze ondergrond.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content