Het was precies één jaar geleden dat de Gentse voorzitter Ivan De Witte na een interview met dit blad, tijdens een aansluitend etentje in de Ghelamco Arena, mijmerde over een nieuwe trainer. AA Gent speelde op dat moment play-off 2 en De Witte wist dat hij zich na zes trainers in twee jaar in de keuze niet mocht vergissen. Door zijn hoofd spookte de naam van Dick Advocaat, hij wist dat dit voor de supporters een stunt zou zijn, maar had zo zijn twijfels over de honkvastheid van de Nederlander. Hij sprak ook over Peter Maes maar zei geschrokken te zijn toen hij hoorde welke afkoopsom er aan Lokeren voor de Limburger betaald moest worden. Nog meer dacht hij aan Hein Vanhaezebrouck. De Witte was gecharmeerd van diens bezetenheid en tactische beslagenheid. Niets was toen officieel, maar je voelde toen heel goed aan: AA Gent had zijn keuze gemaakt.
Twaalf maanden later staan de Buffalo’s aan de leiding in de competitie. Al een heel seizoen lang plaatst Vanhaezebrouck als een echte strateeg zijn pionnen op het veld. Zoals hij dat ook zondag op KV Kortrijk deed. Door onder meer de toevoer naar de spitsen Teddy Chevalier en Ivan Santini af te snijden. Zoals Vanhaezebrouck ook eerder al verschillende andere ploegen tactisch aftroefde. Je hoeft hem op dat vlak niets te leren. Vanhaezebrouck weet dat. Hij heeft niet echt de (West-)Vlaamse bescheidenheid. Dat hoeft ook niet als je zo’n werkstuk neerzet.
De weg naar de titel ligt open voor de Buffalo’s, die blijven praten over een derde plaats, maar in deze fase van de competitie niet anders kunnen doen dan kleur bekennen. Het fundament staat er. Veel vroeger dan verwacht. Nu kan er verder gebouwd worden. Ook als AA Gent effectief op die derde plaats zou stranden.
Niets blijkt voor clubs moeilijker dan op het juiste moment de juiste trainer binnen te halen. Minimaal negen van de huidige zestien eersteklassers zullen, in vergelijking met de competitiestart, volgend seizoen aan de competitie beginnen met een nieuwe technische stuurman. Hoe meer er over continuïteit en stabiliteit wordt gesproken, hoe lachwekkender dat klinkt.
Tien trainerswissels werden er dit seizoen doorgevoerd. Een andere aanpak, een ander spelconcept, het is telkens weer herbeginnen. Het scheelde zelfs niet veel of Standard zou in één en hetzelfde jaar een vierde trainer voor de groep hebben neergezet. Maar door de 1-0-overwinning tegen Club Brugge gaat de vorige week door de supporters weggehoonde José Riga (nog even) door. Gelukkig voor het bestuur dat anders iedere vorm van geloofwaardigheid zou hebben verloren.
Soms zijn de redenen om trainers door te sturen moeilijk te volgen. Fred Vanderbiest verrichtte vier jaar lang bij KV Oostende uitstekend werk. De Brusselaar is geen wereldtopper, mist al eens tact in de omgang, maar met zijn passie en enthousiasme wakkerde hij het vuur aan. Hij paste goed aan de kust. Toen een paar weken geleden duidelijk werd dat KV Oostende niet met hem zou doorgaan, tweette voorzitter Marc Coucke dat dit thema echt niet aan de orde was. Vorige week kwam de officiële mededeling dat er in Oostende een einde komt aan de periode van Vanderbiest. Het is vreemd dat clubs over deze materie nooit open communiceren. En dat ze telkens weer moeten herroepen wat eerder werd ontkend.
Bij de zestien huidige eersteklassers kwam het de afgelopen vijf jaar 73 keer tot een trainerswissel. Ook bij topclubs was het zoeken. Bij Club Brugge bijvoorbeeld dat sinds de laatste titel onder Trond Sollied – in 2005 na een vijfjarige ambtstermijn van de Noor – tien trainers de revue zag passeren. Om uiteindelijk zwaar in Michel Preud’homme te investeren. Die moet de obsessieve jacht op de titel tot een goed einde brengen. Maar de Luikenaar constateert dat er te veel wisselvalligheid in het spel zit: goed tegen Sporting Charleroi, ondermaats op Standard. Of dat alleen met vermoeidheid en het moordende ritme te maken heeft, moet nu, na een week met twee dagen rust, blijken. Zondag op Anderlecht. Een zoveelste sleutelwedstrijd in deze grillige maar ongemeen spannende play-off 1.
DOOR JACQUES SYS
Op tactisch vlak hoef je Vanhaezebrouck niets te leren.
