Afgelopen maandag werd de ‘Trofee Raymond Goethals’ uitgereikt aan de beste Belgische voetbalcoach. Dit jaar was dat Philippe Clement die daarmee zichzelf opvolgde .
Met die onderscheiding wordt de herinnering levendig gehouden aan de Brusselse trainer die jaren ons voetbal kleurde. Weinig trainers die zo zich zo tactiek verdiepten als Raymond Goethals. Hij was de eerste die de buitenspelval op een efficiënte manier in de praktijk bracht. Overal waar Goethals werkte zette hij iets neer. Telkens weer frappeerde hij ook door zijn sappig taalgebruik.
In interviews was Raymond Goethals, de eeuwige sigaret tussen de lippen, niet te stuiten. Hij pakte bierviltjes om zijn systeem uit te leggen en het beeld te ontkrachten dat van hem was gegroeid: dat van een defensief georiënteerde trainer. De job van een trainer was volgens hem heel simpel: die moest zien wat er in een wedstrijd verkeerd loopt en dan ingrijpen. Trainers, zo riep Goethals, verkopen veel blabla. Dat nam niet weg dat hij langs de zijlijn zeer aanwezig was en ontelbare boksgevechten in het luchtledige voerde. Toen de nationale ploeg ooit een wedstrijd in Finland speelde holde hij 90 minuten langs de lijn, van hoekschopvlag naar hoekschopvlag.
Ontelbaar zijn de anekdotes die over Raymond Goethals circuleren. Graag vertelde hij over zijn periode bij Olympique Marseille toen hij op een gegeven moment Eric Cantona naar de bank verwees. De Franse superster zei hem ‘dat je een Cantona toch niet op de bank zet’. Waarop Goethals antwoordde: ‘Geen probleem, dan zet ik u gewoon naast de bank.’ En dat gebeurde dan effectief ook. Goethals liet zich door niemand de les lezen.
Raymond Goethals werkte 35 jaar aan de top, onder meer met drie passages bij Anderlecht. Hij speelde zeven Europese finales en was tien jaar bondscoach. Zijn mooiste periode beleefde Goethals in Marseille toen hij in 1993 met de club de eerste editie van de Champions League won en ’s avonds heel alleen terugging naar zijn hotel. Terwijl buiten het feest losbarstte, zette hij zich op een terras en rookte een sigaretje. Het was zijn manier om te genieten.
Maar Raymond Goethals was in 1984 bij Standard ook verwikkeld in een omkoopaffaire en werd geschorst. Hij noemde het allemaal veel bazaar voor niets, maar de hele zaak, die het Belgisch voetbal op zijn grondvesten deed daveren, bleef een donkere vlek op zijn carrière. Sommigen hebben er nog altijd moeite mee dat zijn naam nu aan een trofee wordt verbonden.
Op 6 december was het inmiddels alweer vijftien jaar geleden dat Raymond Goethals overleed.
