Onlangs werd Barcelonatrainer Ernesto Valverde ontslagen; het verlies tegen Atlético Madrid bleek de laatste druppel. De Catalaanse grootmacht speelde ironisch genoeg zijn beste wedstrijd (al ligt de standaard dit seizoen behoorlijk laag), tot de zoveelste reeks defensieve fouten de nachtmerrie van de afgelopen Champions League-uitschakelingen weer akelig tot leven bracht.
Maar hoewel die twee matchen een schande waren, deed het bestuur in een paar uur zo mogelijk even slecht: clublegende Xavi werd door CEO Oscar Grau en sportief directeur Eric Abidal benaderd om de nieuwe trainer te worden … terwijl voorzitter Josep Bartomeu samen op het vliegtuig zat met Valverde, die met zijn ploeg aan de leiding stond in de competitie en zijn plaats beet heeft in de achtste finales van de Champions League.
Alsof het om een wedstrijd wanbeleid ging, werd heel de soap ook nog eens gelekt naar de kranten. Het maakt mij niet uit hoe slecht een trainer is: dit hoort enkel thuis in films en boeken.
Iedere voetbalfan kan voorspellen wat er nu gaat gebeuren: 1. De spelers presteren als bij wonder veel beter. 2. Het bestuur doet alsof er niets gebeurd is, ook al zijn sommigen direct verantwoordelijk voor de keuze van een trainer. 3. Quique Setién staat eveneens op straat in geval van slechte resultaten.
Een coach is nooit volledig vrij van schuld maar de mate waarin het bestuur en vooral de spelers al te vaak ongegeneerd hun eigen verantwoordelijkheid ontlopen, blijft aanstootgevend en is ondenkbaar in (vrijwel) iedere andere werkomgeving.
