Geen eersteklasser waar de laatste jaren zo veel verschillende spelers in en uit gingen als AA Gent. Dat moet straks anders.
In de trappenhal van de Gentse hoofdtribune prijken de portretten van de spelers uit de A-kern, maar de voorbije jaren was het spelersverloop bij momenten zo groot dat de verantwoordelijke voor de foto’s de wijzigingen nauwelijks kon bijhouden. Sinds juni 2004 moesten liefst 28 foto’s opgehangen worden en 33 weer verwijderd : in totaal 66 verschuivingen aan de muur.
Ook de supporters kunnen het komen en gaan van spelers nauwelijks nog volgen. Toen de stadionomroeper na de transferperiode in januari de voornamen van de spelers declameerde, brulde de spionkop alleen de naam van het nummer één ( Frédéric Herpoel) mee. Bij de andere voornamen bleef het akelig stil. Na drie namen gaf de stadionomroeper het op.
Wie de ploegfoto in de competitiespecial van 2003-2004 met die van dit jaar vergelijkt, vindt naast twee kinés en de materiaalmeester slechts één overlevende : keeper Frédéric Herpoel. Weg is de hele technische staf. Wie weet nog dat Jimmy Hempte, Dieter Dever of de Kenianen John Machete en Robert Mumba ooit bij Gent speelden ?
Met de komst van Georges Leekens werd opnieuw de grove borstel door de selectie gehaald (zie kader). Liefst negentien nieuwe spelers haalde Gent in de zomer van 2004 en januari 2005. Elf nieuwkomers poseerden breed lachend voor de nieuwe ploegfoto 2004-2005. Van die elf zijn er intussen alweer zeven weg : Björn De Coninck (naar Roeselare), Tim Matthijs (naar Zulte Waregem), Sven Van der Jeugt (via Zulte Waregem naar Kortrijk), Ali Lukunku (contract verbroken), Benjamin Maréchal (naar Visé), Nordin Jbari (naar La Louvière) en Moustapha Oussalah (terug naar Standard, nu bij Moeskroen). Nog in augustus 2004 werden Abdelmalek Cherrad en Mbark Boussoufa ingehaald. Cherrad werd samen met Oussalah na een handgemeen ontslagen. Voor nieuwjaar pikte Gent de bij Lokeren op een zijspoor geplaatste Davy De Beule op, in januari haalden de Buffalo’s nog eens vijf nieuwe spelers. Onder hen invallersdoelman Zlatko Runje. De broer van de keeper van Standard staat nog wel op de nieuwe ploegfoto maar is intussen ook al weg. Welgeteld twee competitiewedstrijden keepte Runje voor Gent.
Dit seizoen opteerde Gent qua inkomende transfers voor jong en Belgisch. Opnieuw moeten jonge fans de officiële ploegfoto van vorig seizoen van de muur halen. Van de 23 toen afgebeelde spelers zijn er nog zes in het Ottenstadion : Herpoel, Sandy Martens, Maâmar Mamouni, Steve Cooreman, Stephen Laybutt en Wouter Vrancken.
Achter de vele verschuivingen zit wel degelijk een visie, verdedigt manager Michel Louwagie zich. “Dankzij de uitgaande transfers is Gent nu weer een gezonde club. De verkoop van spelers levert sinds 1998 22 miljoen euro op, terwijl we dat jaar nog meer dan 20 miljoen euro schuld hadden.” Bovendien verschoof de Gentse aandacht naar minder aantrekkelijke (lees : goedkopere) markten. Sinds 2000 moeten clubs bij de aankoop van een speler altijd een opleidingsvergoeding betalen aan de club van oorsprong. ” Mido Hossam was de laatste bij wie dat niet moest. Daarom speuren we nu op markten die voor ons nog betaalbaar zijn. De Ierse, bijvoorbeeld, of de Macedonische.”
Een derde reden voor het geschuif was de vaststelling dat het elftal in 2000 een paar keer alleen buitenlanders bevatte, en de wil om daar iets aan te doen : “Vanaf toen zijn we Belgen gaan halen, die nu ook al bijna allemaal weg zijn omdat ze niet voldeden. Intussen evolueerde de verhouding van het percentage Belgen tegenover buitenlanders wel van 25/75 naar 50/50.”
Volgend jaar, belooft de manager plechtig, zal de ploegfoto véél minder wijzigingen bevatten. Dit jaar viel het ook al mee, vindt hij : “Voor het eerst sinds 1997 beslisten we onze sterkhouders te behouden omdat we niemand meer moeten verkopen. Er is één uitzondering : Matthieu Verschuere. Matthieu is 33, op die positie komen drie jonge spelers in aanmerking : Grégoire, De Beule en Boussoufa. Indien wij over het budget van de grote vier beschikten, was Verschuere nog hier. Maar dat is dus niet het geval.” De bedoeling blijft de gemiddelde leeftijd naar beneden halen en een meer Belgisch getint team bijeen krijgen. De gemiddelde leeftijd van Gent zakte slechts van 25,7 naar 24,6 jaar, maar daarmee is Gent nu een middenmoter terwijl het vorig jaar op Lokeren na de oudste kern in eerste had. Vandaag zijn enkel Herpoel en Sandy Martens ouder dan dertig.
Soms, geeft Louwagie toe, haalt Gent buitenlanders die alweer weg zijn voor iemand ze heeft opgemerkt. De Cyprioot Petros Konnafis, die begin 2004 gehaald werd, was er zo een : “Dat zijn depanneurs. Konnafis kwam omdat Tjörven De Brul toen voor vier maanden uitviel.”
Wat was de toegevoegde waarde van bijvoorbeeld Segun Atere, die voor Gent maar twee keer op het veld verscheen en in januari langs de achterdeur vertrok ? “Atere was een speciaal geval”, zegt Louwagie. “Wij zagen hem schitterende dingen doen, maar voor Georges voldeed hij niet. Niet dat we de trainer in alles volgen, maar soms moet je daar rekening mee houden.” Heeft Gent geen jeugdspelers die kunnen wat Atere bracht ? Louwagie : “Sinds 2002 bieden we elk jaar drie jeugdspelers een contract aan. Dit jaar zijn dat Erdinç Kurtulus, Ludovic Buysens en Sven De Ridder ( niet terug te vinden op de ploegfoto, nvdr). Na anderhalf jaar evalueren we hen. De meeste zijn niet geslaagd. Kijk waar ze nu spelen.”
“Het liefst”, zegt Louwagie, “zou ik ook met allemaal Belgen spelen, maar ze moeten betaalbaar zijn én niveau hebben. Foley en Zoko zijn als spitsen van 29 jaar oplossingen op korte termijn, dat geef ik toe.” Voor Datti en Grégoire betaalde Gent nog een transfersom. “Met zulke investeringen loopt Gent geen budgettair risico”, verzekert Louwagie. “Maar de ploegfoto van de komende jaren zal niet veel verschillen van die van dit jaar. Vanaf nu willen we op langere termijn met dezelfde ploeg werken.”
door Geert Foutré
‘Het liefst zou ik ook met allemaal Belgen spelen, maar ze moeten betaalbaar zijn én niveau hebben.’ (Michel Louwagie)
