TREK UW PLAN

© BELGAIMAGE

Het leek wel alsof de trainers van beide bekerfinalisten hun cursussen thuis vergeten waren, waardoor de bekerfinale een echte cupmatch werd. Een analyse.

Zelfs als er vooraf geen duidelijke favoriet is, kan een wedstrijdscenario lang van tevoren vastliggen. Uiteindelijk voetballen beide ploegen zoals ze leven. Zulte Waregem bouwt doorgaans zijn spel rustig op, met het geduld en de structuur die je ook verwacht bij een club die zonder aarzelen zijn trainer een tienjarig contract aanbiedt. Daartegenover staat een team waarvan de kracht voorin ligt, in zijn aanvallend talent. Daar is het wachten op een flits, zo scherp en tintelend als de tweets van voorzitter Marc Coucke.

Zoals ze voetballen, zouden ze de finale afwerken, was vooraf beloofd. Toch zat het belang van deze wedstrijd vooraf goed vast in de hoofden van de trainers, die elk een eigen insteek beogen. Yves Vanderhaeghe probeert de linkerflank van Zulte Waregem af te stoppen door kilometervreter Kevin Vandendriessche te plaatsen voor Brecht Capon, terwijl Francky Dury aangeeft om in te spelen op Chris-tophe Lepoint en Mbaye Leye,om zo snel diep te gaan, oorlog te maken en op die manier vrije trappen af te dwingen. De enige verrassing in de beginfase van de wedstrijd vormt het naar binnen snijden, bal aan de voet, van Henrik Dalsgaard, om even te prikken en te zien hoe de tegenstanders daarop reageren.

In de elfde minuut fluit Sébastien Delferière voor een vrije trap voor een overtreding op Knowledge Musona.De eerste vrije trap in een lange reeks in een wedstrijd die een opeenvolging wordt van fouten. Niet alleen overtredingen, ook gewone vergissingen in de vorm van uitglijders.

De eerste grote fout maakt Marvin Baudry. De Franse centrale verdediger glijdt weg op het middenveld, net wanneer Nany Dimata bal aan de voet kan vertrekken. De jonge Brusselaar vergeet even dat hij pas negentien is, een leeftijd waarop je als speler doorgaans een finale hooguit als invaller mag beleven. Hij fusilleert Sammy Bossut en de Belgische kust juicht.

Omdat Oostende de aanvoer naar Soualiho Meïté afsluit, kan Zulte Waregem zijn favoriete spel, balbezit, niet ontwikkelen. Daarop verandert de ploeg zijn plan om op de andere helft te geraken. Onur Kaya komt de bal bij zijn centrale verdedigers opvragen en stuurt Meïté in een rol als valse linksachter, waardoor Brian Hamalainen op zijn flank hoog kan oprukken. De Deen profiteert van het feit dat William Dutoit de ballen niet vast houdt, en biedt op die manier via de paal Timothy Derijck de gelijkmaker aan.

À LA MADJER

Na rust gaat het tempo helemaal de hoogte in, alsof beide ploegen afgesproken hebben om de match na een uur te beëindigen en het komende kwartier alles te geven. Elk om beurt gaat op jacht naar een goal. In beeld komt zo steeds vaker KVO-verdediger Adam Marusic, die verschillende slechte passes uit het Waregemse kamp onderschept en ze omzet in een aantal halve assists, waar dan verder niets mee gedaan wordt. Tot een strakke voorzet in de 54e minuut Dimata vindt die à la Rabah Madjer aan de eerste paal de bal binnenwerkt en op weg lijkt om dé held van deze West-Vlaamse bekerfinale te worden.

Maar dat scenario ziet Zulte Waregemtrainer Francky Dury niet zo zitten. Hij grijpt in, haalt Lepoint en Alessandro Cordaro naar de kant, en kiest voor de kracht van Babacar Gueye en de voetballende flair van Sander Coopman. Daarmee schakelt Zulte Waregem over naar een meer klassieke 4-4-2 waarmee ze Oostende zo ver achteruit duwen dat middenvelder Sébastien Siani in duel moet gaan met diepe spits Gueye. Eén misverstand tussen Dutoit en Marusic later staan de bordjes weer in evenwicht (2-2).

Na een uur spelen zijn alle voetbalideeën bij beide ploegen opgebruikt. Niemand is nog meester over de situatie, de bal gaat van de ene rechthoek naar de andere, het gevolg van onzuivere passes en vermoeide sprinters. Zulte Waregem krijgt nog een fantastische kans, maar Kaya mist na uitstekend voorbereidend werk van Dalsgaard onbegrijpelijk. Oostende toont zich nog even geïnspireerd wanneer Franck Berrier Musona wegstuurt, maar doelman Bossut redt zijn ploeg met drie heuse tackles.

VELDSLAG

In blessuretijd krijgen beide ploegen elk nog één kans om het pleit te beslechten, maar de vrije trappen van Leye en Dimata gaan er niet in. Daardoor moeten de vermoeide benen nog dertig minuten extra volmaken. Gevolg? In de eerste verlenging gebeurt er amper wat in een wedstrijd die gaandeweg aan intensiteit én aan kwaliteit heeft ingeboet.

Steeds nadrukkelijker zoekt Zulte Waregem de duels, die ontstaan door de lange ballen. Zo krijgt het een vrije trap op rechts. Met de perfecte trap van linkspoot Hamalainen is dat een ideale positie om de beslissende slag toe te brengen. Dury voelt dat, en stuurt Dalsgaard mee de loopgraven in. Maar het is Gueye die de perfect getrapte bal in doel kopt met nog negen minuten te gaan.

Oostende moet nu sneller reageren dan Coucke zijn tweets de wereld instuurt. Gelukkig voor KVO zijn Marusic en Yassine El Ghanasy niet de types die snel opgeven. Eerst pakt Bossut nog knap een vrije trap, dan moet hij zich toch gewonnen geven op penalty. Musona maakt gelijk. Hij wint een veldslag tegen Bossut, maar niet de oorlog. Tien minuten later weet de Zuid-Afrikaan, wanneer hij tijdens de beslissende penaltyreeks naar de stip stapt, niet welke kant de bal op te trappen. Dus geeft hij hem maar plompverloren in het midden van de goal, waarna Hamalainen eeuwige roem kan behalen. De Deen laat de kans niet liggen. Ook flankverdedigers kunnen helden zijn.

DOOR GUILLAUME GAUTIER – FOTO’S BELGAIMAGE

Ook flankverdedigers kunnen helden zijn.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content