Anke De Mondt tweede Belgische die de hoogste Europese eer haalt.

Halcon Salamanca klopte in de finale van de Euroliga Spartak Moskou, de voorbije vier jaar eindlaureaat. De Spaanse ploeg kroonde zich daarmee tot Europees clubkampioen van 2011. Een van de sterkhouders is onze landgenote Anke De Mondt (31, 1m80).

Ondanks het feit dat ze al acht jaar uitblinkt in de hoog aangeschreven competitie, krijgt de forward/guard daarmee eindelijk de aandacht die ze verdient. Al begrijpt ze wel dat die tot dusver in hoofdzaak naar Ann Wauters (in 2002, 2004 en 2005 winnaar van de Euroliga) uitging. “Tja, Ann won nu eenmaal meer titels dan ik”, stelt ze nuchter vast. “Maar met Salamanca speel ik toch ook al vier jaar bij een Europese topploeg. Alleen die kers op de taart ontbrak tot nog toe.”

Het was De Mondt, die een puike partij speelde en vooral met haar zes op zes van aan de vrijworplijn, die de definitieve genadeslag toediende. “Dat is ook mijn rol in het team: ervaring en leiderschap brengen op de lastige momenten”, vertelt ze. “Ik scoor wat minder dan vroeger, maar daartegenover staat dat we een heel uitgebalanceerde ploeg hebben. Dit is echt het beste team waar ik ooit in speelde. Dat wordt ook in Spanje naar waarde geschat. Na de Euroligawinst werden we door de Spaanse federatie uitgenodigd voor een etentje en mochten we ook op bezoek bij de Spaanse minister van Sport.”

Toch zit er nog meer in voor De Mondt en Salamanca. Ze sloten de competitie af als nummer één en zijn grote favoriet in de play-offs, die afgelopen weekend startten en live worden uitgezonden op TeleDeporte, de sportzender van TVE. “We hebben al enkele records gebroken, zo zijn we dit seizoen zowel Europees als in competitie ongeslagen in eigen huis. Enig minpuntje is de verloren bekerfinale in januari.”

Na dit seizoen loopt het contract van de Belgische international af. “Goh, ik ben al tien jaar van huis weg”, glimlacht De Mondt. “Ik voel dat het stilaan tijd is om terug te keren naar huis, Antwerpen, en daar een ‘normaal’ leven te leiden. Ik heb een diploma, dus veel angst heb ik daar niet voor.”

En wat met haar droom: de WNBA? “Dat kan ook nog”, geeft ze toe. “Zoals elk jaar onderhoudt mijn manager contacten. Bovendien speelde ik een goede Final Four. Alleen is het zo dat die Amerikaanse clubs vooral naar statistieken kijken en daar scoor ik iets minder in. ” ( lacht)

DOOR MATTHIAS STOCKMANS