Om zijn doel bij AA Gent te bereiken, beantwoordde Víctor Fernández een pak vragen juist op de vakjes ‘sportieve keuzes’ en ‘verandering van de clubcultuur’. Met OHL nam de Spaanse coach de op één na laatste horde op weg naar Europees voetbal. Standard belooft in de barrage wel een zwaardere opgave te worden.
Bij de drie genomineerden voor de Profvoetballer van het Jaar, de Ebbenhouten Schoen en de selectie voor de VS van bondscoach Marc Wilmots was er vorige week geen plaats voor Ilombe ‘Petit Pelé‘ Mboyo. De aanvoerder van de Buffalo’s kan als ‘redder’ nochtans uitpakken met een briljant rapport tijdens de terugronde én vooral de afhandeling van PO2. De 26-jarige Congolese Belg bloeide, na zijn opstootje met de eigen fans door de gemiste penalty tegen Waasland-Beveren begin december, helemaal open na de komst van Hervé Kagé (24) begin januari. Zijn maatje was zonder conditie en wedstrijdritme weggehaald bij Charleroi, maar sprong door zijn balvastheid, mobiliteit en technische bagage meteen in het oog van de technische staf. De flankspeler, op zijn best vanaf links, kreeg een basisplaats en loodste ook zijn boezemvriend naar een hoger niveau. Mboyo was tussen speeldag 23 en 30 immers goed voor vijf goals, waarmee hij de Buffalo’s uit de bedreigde zone loodste. Ook in PO2 bleek de toegevoegde waarde van de sterspeler doorslaggevend voor de groepswinst in groep A, met vijf doelpunten in amper zes duels.
Knopen doorhakken
“Vier maanden geleden had iedereen ons zot verklaard als we zegden dat we Europees voetbal wilden halen. Nu zijn we al de favoriet. Er moet heel veel veranderd zijn”, lachte Víctor Fernández aan de vooravond van de heenwedstrijd in de PO2-finale tegen OHL. De 52-jarige Spaanse coach weet heel goed dat hij zonder de aanwezigheid én vooral de efficiëntie van zijn matchbeslisser Mboyo wellicht helemaal anders zou praten. De Spanjaard stelde immers snel vast waar het bij AA Gent mank liep onder zijn voorgangers Trond Sollied en Bob Peeters: een gebrek aan defensieve stabiliteit, het gemis van een groepsgevoel op het veld en vooral opportunisme voor doel.
Aangezien de gok voor dit seizoen – het inzetten van de jongeren MamoutouN’Diaye, HannesVan Der Bruggen, BenitoRaman en Thomas Foket, door algemeen manager Michel Louwagie vorige zomer vooropgesteld – mislukte en bijna werd afgestraft met PO3-voetbal, grepen de Buffalo’s na de mea culpa van Louwagie en voorzitter Ivan De Witte tijdens de winterstop terug naar meer gevestigde namen met ervaring. Een aanpak die werkte, door de aanwezige kwaliteitsinjectie en het verhogen van de precisie in de passing. Zowel David Hubert, Renato Neto, Ervin Zukanovic én de clubloze Jorge López zorgden ervoor dat de veeleisende Fernández snel een hiërarchie kon installeren en hij gemakkelijker knopen doorhakte. Met zijn natuurlijk charisma, zijn rust en vooral zijn kennersoog had de Spaanse coach op training al snel gemerkt welke spelers problemen zouden ondervinden bij zijn voetbalstijl, gebaseerd op pressing, een vlotte balcirculatie én spelen vanuit balbezit, met ruime aandacht voor een goed positiespel en collectieve blokvorming. Rafinha (defensief te vaak concentratieverlies), Melli (te beperkt als centrale verdediger bij het uitvoetballen), MohamedMessoudi (te veel en te lang lopen met de bal), ChristopheLepoint (te onzuiver bij voetbal in een of twee tijden) en ElimaneCoulibaly (onvoldoende meevoetballend en te weinig kaatser) hadden al snel door dat hun speelminuten beperkt zouden blijven.
Mooi huwelijk
“Europees voetbal halen én binnengaan in een nieuw stadion, het zou een mooi huwelijk vormen”, poneert De Witte. “Voor Nieuwjaar kon ik het bijna niet meer aankijken, het was duidelijk nodig om een surplus aan te brengen.”
Een sterke persoonlijkheid als Fernández zal – net als Michel Preud’homme tussen 2008 en 2010 – nog meer zijn stempel drukken, zeker na zijn (toch wat onverwachte) contractverlenging tot 2014 én zijn daarbij beloofde rush naar een plaats bij de eerste vier. Daarbij is duidelijk dat de clubcultuur van voorzichtigheid, de afgelopen jaren te vaak aangehaald, moet worden afgezworen en er door de budgetverhoging met het nieuwe stadion resoluut moet worden gegaan voor voetballers met een echte meerwaarde. De definitieve overname (tot 2017) van Hubert van RC Genk was een eerste signaal, want de controlerende middenvelder wordt gezien als een verlengstuk van de coach op het veld. Toch rekent Fernández ook nog op routinier Bernd Thijs, die nog volop revalideert van een kruisbandoperatie aan de knie maar tijdens de voorbereiding wil inpikken.
De multiculturele kern inkrimpen van 36 naar 25 eenheden, het zal geen eenvoudige opgave worden. Maar Fernández toonde al aan dat rigoureus te kunnen. De explosieve Raman kreeg, na zijn goede prestaties tijdens zijn verhuurbeurt aan Beerschot, sinds mei nog de kans op training zijn plaats te verdienen voor volgend seizoen. Mogelijks wordt hij samen met goudhaantje Van Der Bruggen de enige jongeren in de A-kern die al echt klaar zijn om mee te dingen naar een basisstek. Op maandag 27 mei kent hij het antwoord, wanneer Fernández bekendmaakt wie weg mag.
DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – BEELD: IMAGEGLOBE
Fernández weet heel goed dat hij zonder de aanwezigheid én vooral de efficiëntie van zijn matchbeslisser Mboyo wellicht helemaal anders zou praten.
