Met vijf nieuwe spelers en alweer een nieuwe hoofdtrainer hoopt AA Gent nog tijdig orde te kunnen scheppen in de sportieve chaos die er dit seizoen in het Jules Ottenstadion is gecreëerd.

Een ontslagbrief als nieuwjaarsgeschenk: op zijn eerste werkdag van het nieuwe jaar wenste AA Gent Bob Peeters het allerbeste, zij het niet langer bij AA Gent. Twee maanden en twee dagen daarvoor was hij in dienst getreden als opvolger van Trond Sollied, die ontslagen werd nadat hij na een thuisnederlaag tegen KV Kortrijk met 16 punten op 33 uit de top zes was gezakt. Zelf was Peeters vijf dagen daarvoor na een 4 op 36 weggestuurd bij Cercle Brugge.

Onderschatting

De keuze voor Bob Peeters was opmerkelijk, wegens toch nog vrij onervaren in het trainersvak en net ontslagen bij de laatste in het klassement. Maar een miscasting leek dat op dat moment niet, omdat hij beantwoordde aan het profiel dat voor de opvolging van Sollied was bepaald:

1. streng zijn

2. de Belgische competitie kennen

3. een jonge ploeg kunnen begeesteren.

Dat zijn eigenschappen waarvan Peeters in zijn nog korte trainerscarrière al blijk had gegeven. Van bij zijn komst bij Cercle ging hij geen confrontatie uit de weg, drukte hij zijn beslissingen met veel lef door en haalde hij twee jaar lang verdienstelijke resultaten met een team dat soms voor de helft uit beloften bestond. Een echte systeemtrainer, een coach die het accent legt op nauwgezette onderlinge afstemming, toonde hij zich er niet. Maar hij liet er wel zien individuele kwaliteiten te kunnen inschatten en een ploeg te kunnen zetten en te kunnen aanvuren. Het aanbod van AA Gent betrof de korte termijn: kwalificatie voor play-off 1. Na telefonisch overleg met Michel Preud’homme, over zijn bedenking of het wel het juiste moment was om naar het Jules Ottenstadion terug te keren, luidde zijn conclusie dat hij zo’n kans niet mocht weigeren en dat er talent genoeg was om met een goede organisatie en een goede mentaliteit in de top zes te kunnen eindigen.

En ook bij AA Gent drukte Peeters meteen zijn stempel: andere regels, ander trainingsregime, andere spelerskeuzes, andere tactische opties. Maar al snel kwam hij grotendeels tot hetzelfde besluit als zijn voorganger: te weinig ervaring, te weinig leiders, te weinig kracht, te weinig compensatie voor het vertrek van Tim Smolders, Jesper Jørgensen, Zlatan Ljubijankic, Elimane Coulibaly en Yassine El Ghanassy. Alleen werden onder Peeters de resultaten nog veel slechter. In de achtste finales van de Cofidis Cup raakte AA Gent nog wel met strafschoppen voorbij Lokeren, maar in de negen resterende competitiewedstrijden tot de winterstop kon het niet één keer winnen. Met 3 op 27 zakte het naar een met Waasland-Beveren gedeelde dertiende plaats. Over kwalificatie voor play-off 1 gaat het allang niet meer, nu gaat het om het vermijden van degradatie naar de tweede klasse. Het beeld van AA Gent dat van de laatste wedstrijd van 2012, op KV Mechelen, is bijgebleven, is weinig bemoedigend: een ploeg die in twee helften uiteenvalt met daartussenin Hannes Van Der Bruggen, de 19-jarige aanvoerder die hemel en aarde moet proberen te bewegen; veel ballen die naar voren worden getrapt tot bij Mboyo, die het daar dan vaak individueel probeert te forceren.

In het eindejaarsnummer van Sport/Voetbalmagazine zei AA Gentvoorzitter Ivan De Witte er nog altijd van overtuigd te zijn dat Bob Peeters de juiste keuze was en zeker te weten dat hij de situatie nog zou kunnen rechttrekken. Maar dat zal psychologie zijn geweest: om de moed erin te houden. Want op 3 januari werd hij ontslagen en kwam manager Michel Louwagie vertellen dat Bob misschien te vroeg gecontacteerd was geweest, omdat hij wellicht wat meer tijd had kunnen gebruiken om zijn zware laatste maanden en zijn ontslag bij Cercle Brugge te verwerken. Alsook dat de moeilijkheidsgraad van zijn taak bij AA Gent onderschat was geweest, net zoals de verjonging van de spelersgroep onderschat was geweest, gaf Louwagie toe, zeker in combinatie met de onverwachte langdurige onbeschikbaarheid wegens blessure van Bernd Thijs. Intussen was er met Elimane Coulibaly, Renato Neto, Ervin Zukanovic, Christophe Lepoint en David Hubert wel al een halve nieuwe ploeg aangetrokken. Maar blijkbaar geloofde hij niet dat Bob zelfs met vijf nieuwe spelers de situatie nog zou kunnen rechttrekken. Het is voor AA Gent te hopen dat de nieuwe trainer, die deze week bekendgemaakt zou worden, het ziet zitten in de spelers die voor zijn komst zijn aangetrokken en van wie onder meer Coulibaly en Neto er op uitdrukkelijke vraag van zijn voorganger zijn gekomen.

Provocatie

Voor Bob Peeters is het weer een merkwaardige wending in zijn nog prille trainerscarrière. Als trainer van de beloften van AA Gent stelde hij als volgende stap een functie als assistent-trainer in het vooruitzicht. Maar na twee jaar bood spelersmakelaar Nico Vaesen, zijn zaakwaarnemer, hem met succes bij Cercle Brugge aan. Na twee zorgeloze jaren daar, met een negende en een zevende plaats, is hij nu halverwege zijn derde seizoen als hoofdtrainer in de eerste klasse al twee keer ontslagen.

Vorig jaar in januari zei hij in een interview in Het Laatste Nieuws: “Ik ben nog niet klaar voor een topclub.” Negen maanden later ging hij naar een club die de top ambieert maar niet over een ploeg voor de top beschikte. “Bob is als een hert dat naar de bron komt wanneer het dorst heeft,” zei Ivan De Witte onlangs in Sport/Voetbalmagazine, “en wij kunnen hem wel wat bronwater geven.” Het was troebel water dat het hert Bob er te drinken kreeg.

Slechts 7 punten op 63 gehaald, zowel met Cercle Brugge als met AA Gent in degradatiegevaar verzeild geraakt en halverwege het seizoen al twee keer ontslagen: wat nu met Bob Peeters? Wel, een ambitieuze jonge trainer die zegt spelers wel eens extreem hard te provoceren om te zien hoe snel ze zich daarvan herstellen en of ze mentaal sterk genoeg zijn voor de top, kan eigenlijk alleen maar dankbaar zijn voor zulke ervaringen.

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE

Een trainer als Bob Peeters kan eigenlijk alleen maar dankbaar zijn voor zulke ervaringen.