Vergeet Lyon ! In het Franse voetbal is Lille, volgende week dinsdag tegenstander van Anderlecht in de Champions League, het grote voorbeeld. Coach Claude Puel legt uit waarom.

Het Domaine de Luchin, het trainingscentrum van LOSC, ligt volop in het groen en in de bossen, amper twee kilometer van de Belgische grens. Werkzaamheden verstoren er tegenwoordig de rust. Lille investeerde niet minder dan 19 miljoen euro in de uitbouw van z’n toekomstige opleidingscentrum. Tot einde 2007 moeten de spelers zich omkleden in voorgefabriceerde kleedkamers.

Coach Claude Puel – al vierenhalf jaar hoofdtrainer van Lille – verschijnt meer dan een uur te laat op de afspraak. “Ik had veel werk”, verontschuldigt hij zich.

Puel is afkomstig van Castres en werkte zijn hele carrière als voetballer af bij Monaco : meer dan zeshonderd wedstrijden, waarna hij er als trainer debuteerde in 1999. Een jaar later al pakte hij met Monaco de landstitel, maar toen zijn contract niet werd verlengd, verhuisde hij in juli 2002 naar het noorden van Frankrijk.

Uw eerste seizoen bij Lille verliep moeizaam, maar de laatste twee seizoenen eindigde de ploeg met bescheiden middelen in de top drie en dwong deelname aan de Champions League af.

Claude Puel : “Dat het sportief zo goed draait, is het gevolg van een bewuste politiek. In alle echelons van de club hebben mensen zich achter een project van middellange termijn gezet, waardoor de werkomstandigheden verbeterden. We hebben een topteam gevormd : niet door er de grote middelen tegenaan te gooien, wél door vertrouwen te geven aan de vele jonge spelers van ons eigen opleidingscentrum. Lille is een kleine club die groot wil worden. In verhouding met ons budget (36 miljoen euro tegenover 29 miljoen euro voor Ander-lecht, nvdr) behalen wij buitenproportioneel goede resultaten. Het belangrijkste is nu dat we de structuur van de club verder uitbouwen.”

Regen

Ondanks diverse aanbiedingen – Lyon, Porto, Monaco – bent u bij Lille gebleven. Is dat uit erkentelijkheid tegenover een voorzitter die u ook in de chaotische beginperiode zijn vertrouwen bleef schenken ?

“Trouw is een kwestie van mentaliteit. Ik bleef ook 25 jaar bij Monaco. Als ik me achter een project zet, geef ik me volledig, zonder berekening. We maakten een moeilijk eerste seizoen mee en het klopt dat de voorzitter me toen niet heeft laten vallen. Toen Porto kwam, vond ik dat ik Lille niet in de steek kon laten toen het seizoen net op gang was getrokken. Natuurlijk vormde Porto een interessante uitdaging, het ging om de opvolging van José Mourinho. Maar ik wilde niet als een dief in de nacht uit Rijsel vertrekken.

“Ik heb geen zin om aan iets anders te beginnen zolang ik vermoed dat ik deze groep naar een hoger niveau kan tillen. Ik kreeg veel aanbiedingen en mijn collega’s versleten me voor gek omdat ik bepaalde voorstellen naast me neerlegde. Maar zou het niet magnifiek zijn om met Lille goede resultaten te behalen en waarom niet kampioen van Frankrijk te worden ? Ik ben nog jong – 45 jaar. Misschien zou ik deze energie niet kunnen opbrengen, mocht ik ouder dan 50 zijn.”

Na Lyon is Lille de jongste jaren de beste ploeg van Frankrijk maar dat blijkt niet uit het beeld dat de club uitstraalt.

“De rechten op de Franse competitie zijn verkocht aan Canal+ en we leven in een tijd van marketing en kortetermijndenken. Men geeft de voorkeur aan mediagenieke teams, zelfs als de resultaten niet volgen. Los van de goede resultaten in de laatste jaren heeft Lille geen erelijst. Dit is een jonge, nieuwe club die nog een imago moet krijgen. Het is onbegrijpelijk dat men hier niet eerder besefte dat deze metropool een grote voetbalploeg verdient. Ten zuiden van Parijs gelooft men dat Lille een triestige stad is, waar het zonder ophouden regent en waar er steenkolenmijnen zijn.”

Daar komt stilaan verandering in : men begint LOSC au sérieux te nemen.

“De ploegen die we op bezoek krijgen, komen uitsluitend naar hier om te verdedigen. Dat stoort me niet. Integendeel, het wijst op een erkenning van ons werk. In de Franse eerste klasse geldt niet Lyon als het te volgen voorbeeld. Lyon is een Europese topclub waarmee geen enkele andere Franse club kan rivaliseren. In veel clubs vinden ze dat Lille het voorbeeld bij uitstek is : goede resultaten behalen met een bescheiden budget. We worden meer gekopieerd dan Lyon.”

Voor welke waarden staat u ?

“Men vraagt me voortdurend of ik geen problemen heb om me te bewegen in een oppervlakkig milieu als het voetbal. Nee dus. In ieder milieu kan je regels uitvaardigen die men moet respecteren, om in het reine te blijven met je geweten. Voor mij heeft een contract waarde. Als ik hier vertrek, zal het in overeenstemming met mijn voorzitter zijn. Samen met mijn spelers vecht ik ervoor dat ze de cultuur van de club respecteren.”

Lukt dat ook op het veld ?

“In het voetbal draait het tegenwoordig om individualiteiten, mediagenieke voetballers. Terwijl het werk van een trainer er net in bestaat om de omstandigheden te creëren waarin het collectief kan renderen. Welke voetbalteams hebben succes ? Zij die goed samenleven en op het veld solidariteit tonen. Zonder die mentaliteit van solidariteit kan je niks beginnen. De moeilijkste opdracht voor een trainer is : individueel ingesteld mensen collectief te doen denken. Maar dat is meteen ook de mooiste opdracht.”

Groeiende ego’s

U trekt ook voluit de kaart van de jeugd.

“Ik vind dat vanzelfsprekend. Voor de mensen is het belangrijk dat ze zich met de ploeg kunnen identificeren. In moeilijke momenten tonen spelers van eigen kweek zich mentaal veel sterker. De verbondenheid met de regio speelt hier meer dan bij Lens of Valenciennes, waar niet zoveel spelers door de club worden gevormd. Omdat we vanwege onze ambitie een zeker niveau moeten behouden, wordt het wel almaar moeilijker om eigen jongeren te blijven lanceren.”

Moet u ook uw discours tegenover de spelers aan die ambities aanpassen ?

“Dat evolueert. Het zijn niet meer dezelfde spelers. Hun ego is gegroeid en het wordt moeilijker om er die vechtlust in te houden. De kern wordt minder homogeen. Sommige spelers boekten meer vooruitgang dan anderen en zien de kwaliteit van het spel dalen wanneer ze afwezig zijn. Dat maakt het evenwicht breekbaarder.”

Niettemin brengt u altijd veel geduld op voor nieuwkomers. Kader Keita en Peter Odemwingie gunde u een aanpassingsjaar. Nu staan ze er.

“Dat kan ik alleen maar omdat mijn bestuur dat toelaat. Lille is een geduldige club. In veel clubs zou er een crisis uitbreken : Keita was met zijn 3 miljoen euro de grootste transfer uit de geschiedenis van de club en hij kwam zes maanden lang niet in beeld.”

U streeft naar ‘voetbal met een identiteit’.

“Ons voetbal mag niet berekend zijn op dat van de tegenstander.”

Na de match in Brussel zei u dat Ander- lecht meer maturiteit in de ploeg had dan Lille.

“Anderlecht domineert ieder jaar de Belgische competitie en kan daardoor elk jaar deelnemen aan de Champions League. Daardoor heeft het meer ervaring. Dit jaar beschikt het over een groot offensief potentieel en spelers die het verschil kunnen maken, die het spel kunnen verdiepen en versnellen. Sommigen vinden dat we Anderlecht in de tweede helft wegspeelden, maar men mag niet vergeten dat we in de eerste helft tekortschoten op het vlak van inzet en de luchtduels.”

STéPHANE VANDE VELDE