Tsaar Nicolas

© AFP

Komende dinsdag opent Club Brugge zijn Champions Leaguecampagne tegen Zenit. Dertien jaar geleden belandde Nicolas Lombaerts, ex-jeugdspeler van blauw-zwart, daar. Hij zou er tien jaar blijven.

Een boottochtje om de fotosessie in Sint-Petersburg nog fraaier te maken? Enthousiast gaat Nicolas Lombaerts, op dat moment 22, op de vraag in. Ongestoord loopt hij over het druk bevolkte, immense plein voor de Hermitage. Geen kat die hem herkent, na vier weken in de stad die van 1917 tot 1991 gekend was als Leningrad, de stad ook waar huidig Russisch president Vladimir Poetin opgroeide. Wanneer hij die dag, eind juli 2007, na de boottocht door een paar jonge mensen aangeklampt wordt voor een handtekening, schrikt hij zichtbaar. Eerst denkt hij aan een grap, maar de jongens willen écht een handtekening, en bedanken hem uitvoerig, waarop Lombaerts hén bedankt voor de belangstelling.

Minder succesvol is zijn poging om zijn gasten uit België mee te tronen, het stadion in. De bewaker aan de poort geeft geen krimp, ook niet wanneer hij duidelijk maakt wie hij is: ‘ I’m a player, Nicolas Lombaerts, number six. ‘ Een telefoontje naar de teammanager verandert alles. Plots is de norse man een en al vriendelijkheid, maar aan de echte ingang van het stadion is het weer van dat. De vrouwelijke conciërge is onvermurwbaar. Ook hier moet de teammanager telefonisch tussenbeide komen.

Lombaerts geniet vanaf dag één, al was Zenit niet zijn eerste keuze, evenmin als Dynamo Kiev dat hem ook wilde. Zelf wou hij het liefst naar de Bundesliga, naar Hertha BSC. Tot KAA Gentmanager Michel Louwagie hoorde hoeveel Zenit wilde betalen: het dubbele van de Duitse club. Daarop praatte de Gentse manager flink in op de entourage van Lombaerts. Met de dik vier miljoen euro voor Lombaerts waren de resterende schulden van KAA Gent meteen afbetaald. Dat hij later in de Ghelamco Arena een eigen bar kreeg, was het minste wat de club terug kon doen.

Bij zijn aankomst in Sint-Petersburg, waar trainer Dick Advocaat hem wilde, is Lombaerts’ ontgoocheling om het gemiste Bundesliga-avontuur snel weg. Hij wint met Zenit meteen de UEFA Cup, maar ontdekt naast het veld ook een levendige cultuur- en uitgangsstad. Hij wordt een cultfiguur bij de harde kern, maar ook de modale fan apprecieert het enorm dat hij na enige tijd interviews in het Russisch geeft.

Wanneer hij tijdens de onderhandelingen op een privéboot in de haven hoort wat hij kan verdienen, gaat het hem duizelen. ‘Een Belgische topclub kan dit nooit betalen. Wat ik hier netto verdien, had ik in Duitsland nooit bruto kunnen krijgen.’ Wanneer hij nog wat extra vliegtickets voor zijn familie vraagt, vinden de Russen dat hij nu ook niet moet overdrijven, dat hij die met het geld dat zij hem geven makkelijk zelf kan betalen. ‘Dat was ook zo.’

Kort na ons bezoek mist hij het concert van de Rolling Stones in het centrum, omdat hij die dag een match heeft. In de Hermitage is hij na een paar weken ook al geweest, hij kan zo aangeven in welke zaal de Vlaamse Primitieven hangen, de grootmeesters uit de Vlaamse schilderkunst uit de late middeleeuwen.

Lombaerts moet wel zijn studies rechten stopzetten. Verder studeren vond hij op zijn achttiende logisch. Ook omdat hij bij Club Brugge, waar hij zijn opleiding genoot, niet goed genoeg bevonden werd voor een profcontract, omdat er in een uitermate getalenteerde lichting andere prioriteiten waren voor toenmalig sportleider Marc Degryse. ‘De een na de ander kreeg een profcontract. Bij mij aarzelden ze, waarop ik maar voor Gent tekende. Kort daarna stelden ze me ook bij Club een profcontract voor. Te laat.’

Bij Gent is zijn ambitie om in de kern te geraken. Groot is zijn verrassing wanneer trainer Georges Leekens hem meteen laat starten. ‘Had je me op mijn achttiende gevraagd of ik profvoetballer zou worden, had ik je uitgelachen en geantwoord: natuurlijk niet’, zegt hij, in een lekker restaurant in het centrum van Sint-Petersburg. Bij een nationale jeugdploeg maakte zijn toenmalige bondscoach hem ooit duidelijk: ‘Denk niet dat je ooit in eerste klasse zal voetballen. Misschien kan je het ooit maken in tweede.’

Uiteindelijk zal hij tien jaar bij Zenit blijven, en er, op het laatste seizoen na, een basisplaats bezetten. Hij komt met een koffer vol prijzen terug uit Rusland: de UEFA Cup, vier landstitels en twee bekers. Daarnaast speelt hij van 2006 tot 2016 ook 39 keer voor de Rode Duivels.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content