Anderlecht had aan een bleke prestatie genoeg om met 2-0 te winnen. Het etaleerde daarbij weinig spelvreugde. Alsof de vorige week gebluste brand verder smeult in de buik van de vereniging. Het zal straks van de verantwoordelijke mensen veel psychologisch inzicht en voetbalverstand vergen om die apathie via een gerichte transferpolitiek weer om te zetten in gedrevenheid. Maar de interesse voor de destijds niet bepaald goed in de groep liggende Pär Zetterberg toont dat ook aan de top radeloosheid overheerst. Net zoals ook het falliet van de transferpolitiek van vorige zomer zaterdag op een pijnlijke manier te zien viel : terwijl de veel te zware Nenad Jestrovic nauwelijks in de zestien meter kwam, zakte de met veel bombardie binnengehaalde Tarek El Said nog maar eens door het ijs.
Hoe het raffinement weer in de hoogte moet gejaagd worden, is zeer de vraag. Anderlecht kan alleen kopen als het verkoopt. Het probeert Walter Baseggio in het uitstalraam te zetten, maar de middenvelder kon dit seizoen niet de indruk wekken enige vooruitgang te hebben geboekt. Bovendien is zijn zelfbeeld zo groot dat het niet meevalt om dat niveau in de hoogte te krijgen. Zo blijft Anderlecht zichzelf achternalopen.
oensdag moet in Genk duidelijk worden in hoeverre dit Anderlecht nog in de running blijft voor de titel. Geen wedstrijd waarin twee trainers met zo’n verschillende denkbeelden tegenover elkaar staan als die partij. Sef Vergoossen vindt dat een ploeg die een wedstrijd wil controleren nooit de posities mag veranderen. Aimé Anthuenis gooit zijn ploeg om de haverklap door elkaar en presteerde het een paar maanden geleden in de thuiswedstrijd tegen Genk om met één vervanging zes positiewissels door te voeren. Hij bleef zijn credo ook zaterdag trouw : toen Glen De Boeck in laatste instantie diende af te haken en Olivier Deschacht in de ploeg kwam, werd de verdediging in vergelijking met de wedstrijd op AA Gent op drie plaatsen gewijzigd.
Zo ziet Sef Vergoossen het niet. De Nederlander diende in de thuiswedstrijd tegen AA Gent Moumou Dagano te missen. Hij veranderde niets aan het systeem en liet de achttienjarige Braziliaan Igor De Camargo debuteren. Maar het voetbalcredo van Sef Vergoossen is dan ook heel anders dan dat van Aimé Anthuenis. Aan het raamwerk wordt nooit echt gesleuteld, hooguit zijn er lichte variaties. Hij vindt dat hij het niet voor elkaar krijgt om de ploeg de ene week met twee spitsen te laten spelen en de andere week met één. Omdat de taken dan te veel veranderen. In tegenstelling tot veel van zijn collega’s is hij van mening dat het al moeilijk is om één systeem tot in de puntjes te beheersen. Spelers duidelijk maken waar ze moeten staan en lopen, bij balbezit en balverlies, het is het stokpaardje van de ex-onderwijzer. Dan, zo doceert hij, wordt er veel mogelijk, dan kunnen spelers die niet complementair ogen, zoals bijvoorbeeld Wesley Sonck en Moumou Dagano, perfect samen functioneren.
a de moeizame zege tegen AA Gent sprak een rustig analyserende Sef Vergoossen vrijdagavond niet over de afwezigheid van Dagano, de blessure van David Paas en het gegeven dat hij een onervaren spits in de strijd had moeten gooien. Ook over de gele kaart van Wesley Sonck, die woensdag de match tegen Anderlecht moet missen, repte hij op de persconferentie met geen woord.
Aimé Anthuenis had het zaterdagavond na de match tegen Lommel niet over het spel van zijn ploeg. Hij wees wel naar het wedstrijdblad waarop de naam van vijf jongeren figureerden. Eén in de basis en vier op de bank. En hij liet horen welke spelers er in de wedstrijd op Genk niet zouden aantreden.
Soms spreken trainers zich zo tegen dat het niet mooi is om horen. Want heeft Aimé Anthuenis nooit geroepen dat hij zich nergens achter wil verschuilen ?
door Jacques Sys,
