Vanavond zit hij met Spouwen-Mopertingen in de dugout op Anderlecht, zaterdag met STVV. Benny Liebens is keeperstrainer bij de laatst overgebleven vierdeklasser in de beker van België en materiaalman op Stayen. Een klein fenomeen, zeg maar.
Benny Liebens, dat ís Mopertingen. Er geboren en getogen, er als tienjarig jongetje beginnen te voetballen en er altijd blijven wonen. In dezelfde straat nu als waar honderd meter verder het stadionnetje van Spouwen-Mopertingen ligt. Vandaag een vierdeklasser, toen hij er speelde pendelend tussen tweede en derde provinciale. ‘Niemand wilde me. Dus ben ik er mijn hele leven gebleven. Als libero. Dat had je toen nog. Je mocht zelfs nog terugspelen op de keeper. Na de opwarming zei ik altijd: de match is gedaan.’
Hij lacht. Zoals deze immer goedgemutste man zo vaak doet. Op 36 jaar was het gedaan met voetballen. Meteen kroop hij in het plunje van hulptrainer. De hulptrainer werd keeperstrainer en dat is hij vandaag nog altijd. Bij wat eerst Mopertingen was, maar sinds de fusie uit 2002 Spouwen-Mopertingen heet. ‘Twee kleine dorpjes, op maar drie kilometer van elkaar en met elk een eersteprovincialer. Dat kon niet meer. We zijn na de fusie onmiddellijk gepromoveerd en nooit meer gezakt. Beide voorzitters zijn samen covoorzitter. Nog altijd. Echte vrienden zijn het. Voor een klein dorpje zit het echt goed in elkaar hier. We trainen met de beste ballen, de was wordt gedaan en we beschikken over een mooie accommodatie met nu ook een kunstgrasveld.’
Door dat kunstgras verhuisde vorig jaar ook de hele jeugdafdeling naar Mopertingen. De accommodatie in Spouwen ligt er nu verlaten bij. ‘We zijn er deze week de lampen gaan uitdraaien om op ons C-veldje te plaatsen.’
OBSESSIE VOOR KEEPERS
Maar Benny Liebens, dat is ook STVV. Veertig kilometer scheidt Mopertingen van Sint-Truiden. Een halfuur met de wagen. ‘Ik was spoorlegger. Door een reuma moest ik al op 38-jarige leeftijd met pensioen. Ik kwam Wilfried Sleurs(voormalig aanvoerder van STVV, nvdr) tegen en vernam van hem dat ze bij Sint-Truiden een materiaalman zochten voor de tweede ploeg. Zo is het begonnen. Ik legde alles klaar in pakketjes, terwijl de spelers bij de eerste ploeg alles zelf uit een grote mand moesten plukken. Dat hadden ze direct gezien. Na twee maanden was ik materiaalman bij de eerste ploeg.’
Poll Peters was de hoofdtrainer. Hij nam er, als gewezen handbaldoelman, zelf ook de keepers bij. Wegens een voor hemzelf onverklaarbare obsessie voor de man tussen de palen gaf Liebens twee jaar lang zijn ogen de kost bij Peters. Toen die laatste na zijn ontslag werd opgevolgd door Willy Reynders en de A-ploeg zonder keeperstrainer zat, nam Liebens het drie maanden lang op zich. Na dit intermezzo ging hij bij de tweede ploeg de wedstrijdopwarming van de doelmannen voor zijn rekening nemen. Dat doet hij vandaag nog altijd, maar alleen nog bij de thuismatchen.
In tegenstelling tot zijn levenslange band met het eveneens geel-blauwe Mopertingen kende zijn verblijf bij STVV een cesuur. Het gevolg van een besparingsoperatie door een van de onder Roland Duchâtelet gepasseerde directeuren in de club. Huidig manager Philippe Bormans vroeg hem terug na de degradatie uit de Jupiler Pro League. Vier jaar was hij weg geweest. Hij zegde toe, maar slechts voor twee namiddagen in de week en de wedstrijddagen. ‘De zorg voor mijn zoon was te zwaar geworden.’ Zijn zoon, dat is Ben. Lijdend aan de ziekte van Duchenne, een spierziekte die hem inmiddels tot de rolstoel heeft veroordeeld. Zesentwintig is hij en beter wordt het niet meer. Zijn dochter is drie jaar ouder. ‘Ze had een lief. Maar die jongen kende JohanCruijff niet. Het is uit nu.’ Lachend: ‘Aan zo iemand kon ik mijn collectie toch niet nalaten?’
SHIRT VAN CRUIJFF
Zijn collectie shirts van de grootste wereldsterren is vermaard. Als socio van FC Barcelona miste hij vorig seizoen geen enkele thuiswedstrijd in de Champions League. Ook de finale woonde hij bij. ‘Als Ben meegaat, mogen we zelfs in het spelershome.’ Dat voorrecht dankt hij aan Jordi Cruijff, zoon van. Een fantastisch verhaal.
Het begon vele jaren geleden met een oud-trainer van Mopertingen, Willy Geyselaers. Diens buur in Maastricht was Dick Voorn, een van de assistenten van Bert van Marwijk bij Feyenoord en nadien bij Oranje op het WK 2010 in Zuid-Afrika. ‘Ik was een geweldige fan van Cruijff en Johan Neeskens. Geyselaers zou via Voorn een ontmoeting regelen met Cruijff. Voorn scoutte toen voor Sittard en ik ging een paar keer mee. Zo kwamen we ook in de Meer, het oude stadion nog van Ajax. Daar stelde hij me voor aan Cruijff. Die zei weinig. Ik dacht: hier hoor ik nooit meer iets van. Maar bij een volgende bezoek wenkte hij me en haalde zijn truitje van de Los Angeles Aztecs tevoorschijn. Ik wist niet hoe hard ik hem moest bedanken. Maar hij zei alleen: tot uw dienst.’
Ondertussen ging het van kwaad naar erger met de fysieke conditie van zoon Ben. Het huis moest grondig worden verbouwd. Een kostelijke zaak. Iemand adviseerde hem het Cruijfftruitje op e-Bay te veilen. Hij deed het, met pijn in het hart. De verkoop leverde ruim 3000 euro op. Voor de eerstvolgende thuismatch van STVV werd hij tot zijn grote verbazing het veld opgeroepen. Bleek dat het truitje door de supporters was gekocht. ‘Ik kreeg een cheque overhandigd én het truitje. Chic, hé?’
Op een dag kreeg hij telefoon van Jordi Cruijff. Een grap, dacht hij, maar dat was het niet. Cruijff jr vertelde hem over een in Amsterdam te openen museum. Alle truitjes van zijn vader zouden er worden tentoongesteld, maar dat van Los Angeles ontbrak. Of hij het kon kopen? Liebens antwoordde dat hij het de supporters zou vragen. ‘Vonden zij het goed, dan deed ik het. Het mocht. Als tegenprestatie vroeg ik hem om mij en mijn zoon eens op Barcelona uit te nodien. Dat regelde hij. Men had mij vooraf gezegd dat ik in kostuum moest komen. In de rust kwam voorzitter Laporta naar mij toe, met in zijn handen een Barça-truitje met Bens naam op. Na de wedstrijd mochten we in het supportershome.’
De koning te rijk waren ze, vader en zoon. Van Laporta kreeg hij het nummer van een Barçamedewerkster. Hij mag haar altijd bellen als hij een wedstrijd in Camp Nou wil bijwonen. Inclusief drankje in het spelershome. Foto’s in zijn telefoon met Messi, Iniesta, Gudjohnsen en Rijkaard zijn de stille getuigen van vele memorabele bezoeken.
BEKERAVONTUREN
Terug naar Mopertingen. Waar trainers nog met respect worden behandeld, zegt hij. Norbert Beuls, ex-prof bij Charleroi en Genk, zat er twaalf jaar. Twee seizoenen geleden beleefde de fusieclub een rampjaar. Maandenlang laatste gestaan. Op een dag voelde Beuls zich niet goed op de training. ’s Avonds zat hij thuis. Hij stierf, in de armen van zijn assistent Jan Schoefs. Schoefs nam over en dankzij een miraculeuze 21 op 21 redde de ploeg zich alsnog. Een mooi eerbetoon aan de overleden coach. Vorig jaar werd Spouwen-Mopertingen zevende, dit jaar beoogt het promotie. Met een jonge ploeg, zonder ex-profs die nog wat makkelijk geld komen oprapen. Buiten Gunter Verjans (ex-STVV) en Ebou Sillah (ex-Club Brugge) passeerden er nooit grote namen.
De taalgrens ligt niet ver. Hun beide spitsen zijn Franstalig. Moussa Diallo was topschutter bij FC Liège. Met twee doelpunten knikkerde hij Beerschot-Wilrijk uit de beker van België. ‘Zij stonden 1-0 voor en hadden iets van: wat kan er ons nog gebeuren? Applausvervanging voor Losada, weet je wel. Tot Moussa twee keer scoorde in de laatste vijf minuten. Hun eerste thuisverlies sinds de fusie. Toen was het stil op het Kiel.’ Doordat hij nadien nog twee derdeklassers uitschakelde, treedt de Limburgse vierdeklasser vanavond in de 16e finales van de Crocky Cup het grote Anderlecht tegemoet. ‘Ik was aanwezig op de loting in Brussel. In Mopertingen werd iedereen gek. Alle spelers zijn naar de club gekomen en er is stevig gedanst op de tafels. Dit is uniek voor hen, hé.’
Zegt de man die al tig keer in het Vanden Stockstadion stond. Maar deze keer wordt een speciale, want Spouwen-Mopertingen hééft iets met de beker. ‘Dit is onze derde keer sinds de fusie dat we een eersteklasser ontmoeten. Tegen KV Mechelen slikten we pas een goal tien minuten voor tijd. Het werd 2-0, net als een paar jaar later tegen Mouscron-Péruwelz. Anderlecht wordt onze hoofdprijs. Liever dat dan pakweg Charleroi. Daar zouden we misschien voor duizend toeschouwers spelen. Herman Van Holsbeeck heeft ons laten weten dat hij toch achtduizend man verwacht. Op Mechelen destijds waren het er bijna tienduizend. Onze jongens speelden er zo goed dat ze een ereronde mochten lopen en luid werden toegejuicht. Kippenvel.’
De afspraak met de club van zijn leven is dat STVV voorgaat als de kalenders samenvallen. ‘Ik ga dan wél ’s ochtends nog de ballen klaarleggen.’ Soms, zoals twee speeldagen geleden, vertrekt hij in de rust om tijdig op Stayen te zijn. Zijn thuisduels speelt Spouwen-Mopertingen op zondagmiddag. Bewust, om de concurrentie met Genk te vermijden. ‘Dat scheelt toch 20 toeschouwers. Niet weinig op een totaal van 250. Het is ons enige nadeel: we hebben weinig volk. Onze BBC One, de Bilzerse Business Club, probeert daar wat aan te doen, maar het blijft moeilijk. Toch reizen we naar Anderlecht met een zestiental bussen. Dat is veel meer volk dan er normaal komt kijken.’
Pronostiekje? ‘We moeten niet flauw doen. Ik teken voor een 3-0.’ En dan, lachend: ‘Maar zondag wil ik wél met een punt naar huis.’
DOOR JAN HAUSPIE – FOTO’S BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS
‘Mijn dochter had een lief. Maar die kende Johan Cruijff niet. Het is nu uit.’ BENNY LIEBENS
