DOOR JACQUES SYS

Dat Vincent Mannaert anderhalve week geleden na de Brugse derby op de persconferentie het gedrag van de spelers hekelde die aanvankelijk weigerden de supporters te groeten, is in wezen een aanfluiting van de autoriteit van Georges Leekens. De trainer zat erbij en luisterde. Het zou vroeger ondenkbaar geweest zijn. Leekens duldde niet dat iemand zich op zijn terrein begaf. Nu liggen de verhoudingen duidelijk anders.

Net zoals de spelers werd ook Georges Leekens openlijk door zijn general manager teruggefloten. De trainer wrong zich in allerhande bochten om uit deze zaak te komen en zei vorige week woensdag, na de bekermatch tegen KVW Zaventem, dat wat hem betreft deze zaak was geklasseerd. Hij voegde er grijnzend aan toe dat sommige andere mensen dat duidelijk anders zien en doelde daarbij op de media. Vreemd dat Leekens bij momenten met dat soort uitspraken komt. Terwijl hij zeker in zijn voetbalcarrière een man was die de zelfkritiek niet uit de weg ging.

Georges Leekens was in het begin van zijn trainerscarrière een dwingende coach die alle touwtjes stevig in handen hield. Hij predikte discipline, sloot geen compromissen, maar trok zeer duidelijke lijnen en verdiepte zich in alle facetten van het vak. En hij had verhelderende ideeën en een verrassende aanpak. Niet toevallig noemen intelligente voetballers als Franky Van der Elst en Lorenzo Staelens met overtuiging Leekens een van de beste trainers onder wie ze ooit werkten.

Nu heerst er in de Brugse kleedkamer ergernis (zie verhaal p. 22-25) en zal je amper een interview met een speler lezen waarin de competentie van Leekens uitvoerig wordt onderstreept. Dat is misschien geen graadmeter, maar het zegt toch iets. Ook al blijkt Leekens veel milder in de omgang en ziet hij een en ander veel gemakkelijker door de vingers. Het gegeven dat spelers zich op het veld niet aan de afspraken houden bijvoorbeeld of het feit dat de zwaar gefrustreerde Bart Buysse voor de wedstrijd in Bordeaux zeer ostentatief zijn ongenoegen toonde omdat hij nog maar eens niet geselecteerd werd. Om dan nog niet te spreken van de capriolen van Mémé Tchitédie naast het veld lak heeft aan alle regels. Het passeert allemaal.

Het lijkt erop dat Leekens op zijn 63e moeite heeft met de huidige jonge generatie. Hij groeide zelf op in een cultuur waarin voetballers mekaar corrigeerden en botst nu op vorstelijk betaalde ego’s die omringd zijn door mensen die hen naar de mond praten. Dat er sprake is van een generatiekloof bleek bij momenten ook al in zijn periode als bondscoach. Niet toevallig zei Marc Wilmots onlangs nog dat een jonge trainer beter de temperatuur van een groep aanvoelt.

Toch blijft Leekens in alle omstandigheden met een soort studentikoze vrolijkheid door het leven stappen, klopt mensen amicaal op de schouder en is niet bang voor een theatraal nummertje. Hoe ouder hij wordt, hoe meer acts hij opvoert. Dat roept steeds meer weerstanden op in een trainerscarrière waarin Leekens zich te vaak liet leiden door blind opportunisme. Maar hij werd desondanks met open armen door Club Brugge teruggehaald. Toch werd hij sindsdien niet één keer door de supporters hartstochtelijk toegejuicht.

Bart Verhaeghe zorgde bij Club Brugge voor een revolutie toen hij de macht in handen nam. Zijn intenties waren goed en gestoeld op het idee om de club in alle geledingen te professionaliseren. Maar sindsdien is blauw-zwart nauwelijks nog tot rust gekomen. Trainers komen en gaan, visies worden herroepen, linietrainers ingevoerd en afgevoerd, opportuniteiten van het moment bepalen de koers. Bart Verhaeghe bouwde op zakelijk vlak met inzicht en doorzicht een schitterend imperium uit, maar in het turbulente voetbalwereldje laat hij zich te gemakkelijk meedrijven op de golven van de emotie.

De prestaties vegen veel onder de mat, maar het kan de realiteit niet verdoezelen: Club Brugge worstelt met een vreemd dilemma, het wankelt tussen succes en onvrede. Dat de spelers zondag in een van oudsher beladen derby op AA Gent de mentale kracht hadden om bij vlagen uitstekend te voetballen, toont dat de ziel van Club niet helemaal is aangetast. Nu komt het eropaan snel rust en sereniteit terug te vinden. De pijlers waarop Club Brugge zijn successen bouwde. Niemand die dat beter weet dan Georges Leekens.

Club heeft dringend nood aan rust en sereniteit.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content