“Een volboed tv-kijker ben ik helemaal niet. Eigenlijk vind je me niet zo vaak voor de buis. Op gebied van sport ben ik tamelijk snel rond. Studio 1 probeer ik op zondagavond mee te pikken en ook bij sportweekend zap ik zeker niet weg. Dan ben je toch al van een heel uitgebreid gamma aan sporten op de hoogte. Voetbal heb ik in mijn jonge jaren – voor zover die al achter de rug zijn natuurlijk – zelf gespeeld. Ik volg het nog altijd, maar niet fanatiek. Als België-Finland komend weekend toevallig opstaat dan kijk ik wel, maar mijn agenda zodanig plannen dat ik de wedstrijd zeker kan zien, dat gaat me te ver.

“Ik bekijk sportprogramma’s het liefst vanuit mijn luie stoel. ’s Zondags voor de buis met Parijs-Roubaix of de Ronde van Vlaanderen, dat zijn voor mij de mooiste televisiemomenten. Ik hou echt van koers. Ik leef dan ook mee : ‘Nu zou ik dat doen, nu dat proberen …’, zulke dingen spoken dan door mijn hoofd. Het veldrijden is herbegonnen en dus zijn die rustige zondagen weer even verleden tijd.

“Naast de sportprogramma’s probeer ik af en toe The Block mee te pikken. Niet omdat ik dat zo’n goed programma vind, ik volg het eerder om praktische redenen. Momenteel ben ik zelf aan het bouwen en af en toe kan je in dat programma wel een leuk ideetje opdoen. Of ik mijn living ga uitbouwen rond mijn televisietoestel ? Absoluut niet. Mijn ideale living moet maar aan een voorwaarde voldoen : er mag helemaal niets te zien zijn dat me aan de koers doet denken. Mijn garage zal ingepalmd worden door mijn fietsen, daar kan ik niet onderuit, maar als ik de deur daarvan dichttrek, wil ik de wielersport ook echt achter mij kunnen laten.

“Een alternatief voor de televisie is een avondje met de vrienden. Eigenlijk met één vriend in het bijzonder. Met hem spreek ik toch drie keer per week af en dan praten we een beetje bij. Niets spectaculairs. Met mijn vriendin kan ik dan weer genieten van een filmpje. Ik heb ondertussen wel digitale tv, dus hoeven we daarvoor zelfs de deur niet meer uit. Lezen doe ik nooit. Dat boeit me niet. Als ik in de lagere school verplicht werd om een boek te lezen, dan was dat problematisch. Uitzondering is P-magazine. Met de ploegmaats praten we enkel over koers en vrouwen. Over dat eerste weet ik voldoende, maar aangezien ik zo weinig naar tv kijk, is het soms wel eens nodig om wat extra literatuur door te nemen om ook over die vrouwen te kunnen meebabbelen.”