door Koen Meulenaere

Woensdag 2/4

Het interview met Tomislav Ivic van twee weken geleden ligt nog op ons bureau te blinken. Met de marker volgende passage aangestipt: ‘Na de wedstrijd troont hij ons mee naar de Koralj, een schitterend restaurant in de jachthaven van Split. De vis is er vers en smaakt nog naar de zee, de Dalmatische witte wijn parelt in de glazen, achteraf is er nog net ruimte voor twee kleine pannenkoeken met stroop, en voor een glaasje zoete notenlikeur. Buiten baadt Split in de nacht.’

Bilic alstublieft, zo is het genoeg. Dat is toch lachen met de mensen van bij ons, of niet ? Je zal maar in Lodelinsart wonen, of in Berlare, zoals Karel De Gucht. Stoemp met spinazie, in het beste geval. Laten we een kleine test doen. Lees het bovenstaande fragment opnieuw en antwoord dan eerlijk op de volgende vraag : is het water u in de mond gelopen, ja of nee ? Wat Pierre Bilic hier in drie zinnen op papier tovert, daarin is Hugo Claus in zijn hele oeuvre niet geslaagd : ons doen watertanden.

We lezen verder : ‘De stad werd gesticht in het jaar 300, ze ontstond rond het paleis van de Romeinse keizer Diocletianus. Uit die tijd nog stammen de vestingen die de kust afboorden als stenen flanken van de zee.’ Pierre, stop jong ! Of wij zitten binnen een kwartier in het vliegtuig. Is waarschijnlijk in dienst van Dalmacijaturist.

Vrijdag 4/4

Wie, denkt u, heeft ‘De Pfaffs’ ook op Nederland volledig bekeken ? Uit de weg, hier komt het antwoord : uw scout. Geef toe dat er weinig mensen zijn met zóveel plichtsbewustzijn. Het is pas bij de tweede visie dat opvalt hoe slecht die hele docusoap wel is. Maar wij hadden een specifieke reden om opnieuw te kijken, en dat waren niet de belevenissen van bobonne, Debby, Angie en denBompa op zich, maar wel de onderschriften die de NOB er bij zou projecteren. En meer specifiek bij de beruchte bedscène tussen Sam en Kelly. Omdat wij vergeten waren in welke aflevering die plaatsgreep, hebben wij veertien (!) vrijdagen zitten te kijken. En dan zijn er mensen die durven beweren : ‘Dat is ook snel verdiend, zo één stukje per week.’

Laten wij eerst één heikele kwestie ophelderen. De beroemde quote ‘Kom hollenkruiper, maak dat ge wegkomt’, die door Jean-Marie werd uitgesproken tegen een jongeman die de Griekse beginselen was toegedaan en alleen in het kappersvak enige toekomst wacht, klonk in het Noord-Nederlands : ‘Kom hollenkruiper, maak dat je wegkomt.’ Homo’s worden blijkbaar zowel in Zuid als Noord met precies dezelfde bewoordingen beledigd, een hele geruststelling.

En dan nu de bedscène. Herinnert u het zich nog ? Kelly’s ‘Bleft vaman trees’ wordt in Hilversum: ‘Blijf van mijn doos.’ Sams ‘Bleuft ga vamanen tap’ heet boven de Moerdijk : ‘Blijf jij van mijn leuter.’ En Kelly’s jolige ‘Wadist, denkte dage godoemvallen me awe mast’, luidt bij de NOB : ‘Wat is er ? Denk je dat je zal omvallen met je mast ?’

Dat doet ons denken aan Gui Polspoel – er zijn zo van die associaties die zich opdringen – die zich bij Canal Plus had opgegeven om de pornofilms te vertalen. Omdat hij met vijftien matchen, zes praatprogramma’s en tien lezingen per week niet wist wat gedaan met zijn vele vrije tijd. Normaal beperken de onderschriften in een pornofilm zich tot ‘Oh, dat is lekker’, ‘Vind je dat lekker ?’, ‘Ja, het is lekker’. Er zijn nu eenmaal weinig cinematografische genres waarin het beeld zozeer voor zichzelf spreekt als de porno. Maar toen Polspoel aan de ondertitelingsmachine ging zitten, zag de verraste nachtelijke kijker plots heel andere conversaties op zijn scherm afrollen.

‘Geef er nu eens eindelijk een snok aan luierik, ik heb nog meer plezier van een verdorde kiwi.’ Of nog : ‘Doe uw garage open ! Dat ik met mijn tank kan binnen…’ Nee, hier moeten wij echt afbreken lezer, dit gaat ons abonnees kosten. En een vermaning uit Roeselare, van waaruit onze uitgever nauwgezet waakt over de goede zeden in de Roularta-magazines, behalve in Trends.

Wat Polspoel allemaal aan dialogen bedacht, was in de wereld van de X-films nooit vertoond. Het aantal schunnig- en vunzigheden dat in een steeds hoger tempo op ons werd afgevuurd, zou zelfs in de ruigste wijk van de stad als onfatsoenlijk worden bestempeld. De dag nadien was het weer gewoon van ‘Oh, wat is dat lekker’, en moest Polspoel zijn vuilbekkerij opsparen voor Polspoel & Desmet op VTM.

‘Twee kleine pannenkoeken met stroop.’