Dit hebben we nog nooit meegemaakt. Sinds de Duitse nationale ploeg won tegen Zweden en doorstootte naar de achtste finales, bemerk ik zuiderse toestanden in alle grote steden. Een ongelofelijke WK-beleving overweldigt heel Duitsland. Iedereen wil duidelijk mee genieten. Je kan niet elk jaar proeven van zo’n evenement, luidt de redenering. En ik moet het toegeven : het werkt aanstekelijk als je mensen met vlaggen op de rug ziet rondtrekken, toeterende wagens tegenkomt en alle mensen zegeliederen hoort zingen. Het is echt één grote party.
We krijgen straks onze topaffiche tegen Argentinië. Voor mij nog altijd het beste collectief, ook al bekoort de Braziliaan Kaká als individu me het meest. Wie het duel van de Duitsers tegen Zweden heeft gemist, zag niet de gretigheid waarmee onze jongens de Scandinaviërs naar de keel grepen. Het waren net uitgehongerde wolven die hun prooi wilden oppeuzelen. De ideale tactiek, zeker met de steun van het uitzinnige publiek. Zweden blijft toch een uitgekookte tegenstander, nooit te onderschatten. Maar ze vielen me zwaar tegen. Normaal moeten ze het, net als Duitsland, hebben van hun karakter en sterke fysiek. Vooral Zlatan Ibrahimovic dan, de flop van het WK tot nu toe, maar even goed Henrik Larsson – die alleen tijdens de finale van de Champions League nog eens schitterde – en Fredrik Ljungberg. Ik heb die jongens nog nooit zo slecht zien voetballen. Vooral die lusteloosheid, dat totale gebrek aan interesse, frappeerde me. Misschien ontbrak het hen aan wat motivatie, na zestig tot zeventig wedstrijden in de Italiaanse, Spaanse of Engelse competitie. Ibrahimovic dacht de grote koning te kunnen worden, maar moet beseffen dat je niet alleen op je talent mag teren. Kijk naar Ronaldinho. Die loopt en springt overal naartoe, is niet te beroerd om ook in verdedigend opzicht zijn taken uit te voeren. Het voorbeeld van de perfecte teamspeler. Die Brazilianen hebben plezier. Dat merk je constant aan hun dribbels en passeerbewegingen, het snelle circulatievoetbal dat ze brengen.
Duitsland had in het begin van het toernooi problemen achterin, daarna lukte het moeilijk om te scoren. Maar het lijkt er sterk op dat Jürgen Klinsmann de juiste ingrediënten heeft gevonden om een succeselftal op de been te brengen. Lukas Podolski ontplofte lekker ouderwets en toonde zijn opportunisme, terwijl Miroslav Klose echt in een supervorm steekt. Werder Bremen mag zich in de handen wrijven, want die is volgens mij niet langer te houden. Het zou me niet verwonderen, mochten enkele toonaangevende Italiaanse en Spaanse ploegen hem straks het hof maken. Klose heeft aangetoond dat hij een wereldtopper is.
Tegen Argentinië moeten we voluit onze kans gaan, ook al zijn ze bijzonder sterk. Zowel voetballend als atletisch. Zo’n Roberto Ayala of Juan Sorín, die weten van aanpakken als verdediger. Vergeet niet dat ze ook nog over een bijzondere invallersbank beschikken. Wie topvoetballers als Lionel Messi, Carlos Tévez en Pablo Aimar daar kan of mag plaatsen, zit als bondscoach in een luxepositie. Het is een ploeg die op het juiste moment kan toeslaan. Ze raken niet te snel in paniek. Dat is klasse. Ze spelen ook heel geniepig, bijzonder agressief in de duels, proberen zo de tegenstander te ontwrichten. Maar ik denk dat de Mannschaft, met het zelfvertrouwen dat ze nu hebben, minstens evenveel kans maken om zich te plaatsen voor de kwartfinale.
Ik pleit er ook voor Klinsmann een contractverlenging te geven tot 2008. Hij zorgt voor een nieuwe impuls, durfde het aan met een jonge ploeg te voetballen. Je moet hem verder laten doen. Klinsmann is niet tevreden met de achtste finale, wil absoluut zo ver mogelijk doorstoten, om iedereen van zijn gelijk te overtuigen. Zelfs al verliezen we vrijdag, zijn missie is nu al geslaagd. Eigenlijk mogen we pas binnen twee jaar, bij het EK in Zwitserland en Oostenrijk, oordelen over zijn werk. Maar ik zie nu al een positieve evolutie. Elke wedstrijd worden we beter.
Hans-Peter Lehnhoff is teammanager van Bayer Leverkusen.
HANS-PETER LEHNHOFF
