De tegenvallende resultaten van Moeskroen zorgden begin deze maand voor een trainerswissel op Le Cannonier. Ariël Jacobs volgde Gil Vandenbrouck op, die vrijwillig een stap opzijzette na de mindere uitslagen. Wat liep er juist mis ?
Gil Vandenbrouck is een echte Moeskroener. Hij speelde zelf bij de Henegouwse ploeg en maakt al sinds 1989 deel uit van het technisch kader : eerst als jeugdtrainer en nadien als assistent-coach. Met de kennis en de band die hij heeft met de club, wist hij als geen ander wat Moeskroen nodig had om haar eigen identiteit terug te vinden. Maar als trainer is dat niet voldoende : als je een ploeg in goede banen wil leiden, vormt ervaring een belangrijke factor. En die ervaring had hij niet, want zelf voetbalde of coachte hij nooit in de eerste klasse. Hij was wel assistent onder zowel Georges Leekens als Hugo Broos. Deze samenwerking liet hem toe de kneepjes van het trainersvak onder de knie te krijgen. Als interim-trainer kreeg hij meermaals de kans zijn opgedane kennis uit te testen. Zowel na het ontslag van Leekens (1996/97) als na het vertrek van Paul Put in 2006 probeerde hij hun strategie te behouden. Toen Geert Broeckaert opzij werd geschoven, koos Vandenbrouck resoluut voor een offensieve aanpak en enkele nieuwe krachten. Hij nam risico’s door wat jongeren in de ploeg te brengen ten nadele van oudere, meer ervaren spelers. Deze keuze bleek niet altijd de gelukkigste, maar enkele tieners grepen deze kans met beide handen en brachten het spel van Moeskroen naar een hoger niveau. Het beste voorbeeld hiervan is Daan Van Gijseghem, die nu al gescout wordt door Europese clubs. Ook Paco Sanchez kan van buitenlandse aandacht genieten, maar dat is voornamelijk te danken aan zijn goede prestaties als aanvoerder bij de jonge Rode Duivels. Andere jongeren zoals Jean-Philippe Charlet, Bastien Chantry en Romain Haghedooren kregen hun kans, maar wisten niet altijd op het hoogste niveau te presteren.
Het uitvallen van zowel Dembe Ba als Kevin Hatchi zorgde voor een groot gemis bij Moeskroen. Met deze twee spelers in de ploeg behaalde Moeskroen de eerste drie speeldagen zeven op negen. Nadien ging het bergaf. Maar blessures of niet, een trainer wordt steeds op resultaten beoordeeld. Vorig seizoen vielen die tegen, op de fina- le van de beker van België na. Een veertiende plaats was on- voldoende. Ook dit seizoen kon Vandenbrouck tien speeldagen lang geen overwinning behalen, met als resultaat een vijf op dertig en een plaats in de rechterkolom van de rangschikking. Bijna elke wedstrijd zette een vroege tegengoal een domper op de motivatie. Vandenbrouck slaagde er wel in de ploeg beter te laten samenspelen, maar de resultaten volgden niet. Het lukte hem niet meer zijn team te moti-veren. Het was dus hoogtijd om een stap opzij te zetten en dat deed Vandenbrouck dan ook.
DANIEL DEVOS
