Dertig jaar geleden, op 12 september 1990, speelde de DDR haar laatste interland. Dat gebeurde in Brussel.
Een quizvraag: wie was de allerlaatste speler die de nationale trui van de DDR aantrok en waar gebeurde dat?
De man heet Jens Adler, en het gebeurde in Brussel. In de laatste minuut van de interland tussen België en de DDR op 12 september 1990 gunde de Oost-Duitse bondscoach Eduard Geyer ook zijn reservedoelman een invalbeurt, goed voor diens eerste en enige selectie. Op de tribune in Brussel zat een reporter van de Berliner Zeitung, die sinds de allereerste interland van de DDR in 1952, toen het in Polen won, alle 293 interlands live bijwoonde.
Aanvankelijk stond de match geprogrammeerd als kwalificatiewedstrijd voor het EK in 1992, waarvoor België ingedeeld was in een groep met de beide Duitslanden, maar door de val van de Berlijnse Muur in de herfst van 1989 draaide dat anders uit. Uiteindelijk besliste de DDR om in Brussel een vriendschappelijke interland af te werken om een schadeclaim van de Belgen te vermijden.
Een paar uur voor de aftrap in Brussel tekenden in Berlijn de beide Duitse ministers van Buitenlandse Zaken en de vier voormalige bezetters na Wereldoorlog II (de USSR, de VS, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk) een verdrag waardoor de Duitse eenmaking drie weken later een feit zou zijn.
Het kostte bondscoach Eduard Geyer flink wat moeite om een valabel team bijeen te krijgen, omdat na de val van de Muur de beste Oost-Duitse voetballers hun kans zagen in het Westen en niet meer te motiveren vielen voor een vriendschappelijke interland. In het afzonderingsoord in Berlijn belde Geyer voor die wedstrijd in totaal 36 spelers. Hij begon de afzondering met 10 voetballers en reisde uiteindelijk met amper 14 man naar Brussel. Liefst 22 door hem gebelde voetballers bedankten voor de eer: geblesseerd, niet gemotiveerd, één die zei dat hij geen paspoort meer had en nog een ander dat hij zich niet langer Oost-Duitser voelde. Wie wel meeging, zag het als een unieke kans om opgemerkt te worden in het westen.
Matthias Sammer (23), die het seizoen daarvoor door Arie Haan van Dynamo Dresden naar VfB Stuttgart was gehaald, was er wel bij. Maar toen Sammer bij aankomst in Berlijn zag wie allemaal ontbrak (onder meer Ulf Kirsten, die naar Leverkusen was verhuisd, en Thomas Doll van HSV), vroeg hij of er die dag nog een vliegtuig terug naar Stuttgart vloog. Dat bleek niet het geval, en Sammer bleef.
Toen Belgisch bondscoach Guy Thys hoorde van Geyers selectieproblemen, maakte hij op de persconferentie voor de match een grapje: ‘Ik heb vernomen dat hun buschauffeur een degelijke voetballer is.’ Na de match lachte Thys niet meer. De tweede keus van de DDR speelde met hart en ziel, Sammer was dé uitblinker en maakte beide goals (0-2). Zijn eerste goal in Brussel was het 500e doelpunt uit de DDR-interlandgeschiedenis.
Bij België, met Enzo Scifo als kapitein, maakte Geert Broeckaert, al jaren uitblinker bij Cercle, zijn debuut. Broeckaert zag alle kleuren van de regenboog en zou nooit meer opgeroepen worden. Bij de Oost-Duitsers debuteerden drie spelers, onder wie de beide doelmannen. De veertien internationals samen telden slechts 109 selecties, waaronder de 46 van Jörg Stübner, de rechtermiddenvelder van Dresden, en de 23 van Sammer.
Op 20 november werd de Oost-Duitse voetbalbond DFV opgeheven en omgevormd tot onderdeel van de DFB. Voor die dag voorzag men nog een gala-interland tussen beide nationale ploegen, maar na rellen in een Oost-Duitse competitiewedstrijd, waar een politieman een fan neerschoot, werd die match om veiligheidsredenen afgelast, waardoor in Brussel de 293e en laatste DDR-match doorging.
Drie spelers die op het veld van Anderlecht aantraden, haalden later de eengemaakte Duitse selectie: Sammer, Dariusz Wosz, die toen bij Hallescher voetbalde en later voor Bochum en Hertha BSV uitkwam, en Heiko Scholz, die één keer meedeed met de verenigde Duitse ploeg.
Uwe Rösler, die als 21-jarige speler van FC Magdeburg met plezier de oproep van Geyer beantwoordde, later nog voor Manchester City, Southampton en West Bromwich voetbalde en vandaag trainer is van Fortuna Düsseldorf, had, zo zei hij later in een BBC-reportage, maar van één ding spijt: ‘Dat ik mijn truitje niet heb behouden. Ik ruilde het met de Belgische nummer 5. ‘
Als die Rösler een plezier wil doen…
