Vrijdag komt zowel de raad van bestuur als het uitvoerend comité van de KBVB samen. Twee vergaderingen waarop het beleid van CEO Steven Martens en diens rechterhand Bob Madou zal worden geëvalueerd.
De tegenwind waarmee Steven Martens vandaag, na drie jaar hervormen, te maken krijgt, was voorspelbaar. Nadat hij in mei 2011 CEO is geworden, omschrijft hij de KBVB in zijn eerste interviews als “een ministerie van Voetbal, stijf en oubollig”. Zoals de Belgische staat bestaat ook de voetbalbond uit een wetgevende, uitvoerende en rechtsprekende macht. Veel te log, vindt Martens, die een moderne bedrijfsstructuur voor ogen heeft en een algemene vergadering, een raad van bestuur en een operationeel management installeert. Zoals in elk ander bedrijf wordt het management gecontroleerd door de raad van bestuur, die is aangeduid door het uitvoerend comité, dat voortaan als een algemene vergadering functioneert. In de oude structuur was dat uitvoerend comité nog het hoogste bondsorgaan met ruime operationele bevoegdheden. Clubleiders leidden er tegen kostenvergoeding en een vipbehandeling bij interlands de grootste sportbond van het land. Vandaag is hun directe betrokkenheid bij het dagelijkse beleid erg klein geworden. Drie jaar later leidt dat nog altijd tot frustratie.
Onder Martens’ leiding creëerde de KBVB een sterk groeiende omzet. Het gevolg van een dynamischer beleid, maar ook van een gunstige conjunctuur: het sportieve succes van de Rode Duivels was een meevaller voor de nieuwe CEO. Ondanks steeds meer inkomsten blijft de winst echter beperkt. Een uitvloeisel van het doortrekken van de professionalisering naar commissies en comités waar tal van functies voortaan bezoldigd zijn, maar ook van een volgens velen geldverslindend beleid op het niveau van communicatie en marketing – de winkel van Martens’ rechterhand Bob Madou. Om die reden wordt al vóór het WK in Brazilië (maar het ontsnapt dan aan bijna ieders aandacht) het budget voor 2015 niet goedgekeurd. Vooral op initiatief van de Pro League, waar men zich vragen stelt bij de noodzaak van hun jaarlijkse solidariteitsbijdrage van één miljoen euro als de KBVB toch zo’n flinke omzet draait.
Met name Bart Verhaeghe geldt vanuit de Pro League als een notoir tegenstander van Martens’ beleid. Onder meer wegens het nationaalstadiondossier, waarin hij een een-tweetje vermoedt tussen de CEO en Anderlecht. Joseph Allijns (KV Kortrijk) is Verhaeghes mannetje in de raad van bestuur van de KBVB, waar Anderlecht met Phi-lippe Collin zijn eigen zwaargewicht heeft. Opvallend is de minimale steun die bondsvoorzitter François De Keers- maecker zijn CEO de voorbije weken openlijk betuigt, zeker gezien de paars-witte steun waarmee hij in 2006 op de voorzittersstoel kwam te zitten. Daar is De Keersmaecker door Collin al op aangesproken, maar het kan ook te maken hebben met de bonus van vijftienduizend euro die hij jaarlijks opstrijkt. Goedgekeurd door een remuneratiecomité waarvan hij als bondsvoorzitter zelf deel uitmaakt. Dat laatste geldt trouwens ook voor Martens. Het plaatst De Keers- maecker in een lastig parket, wat overigens voor nog leden uit het negenkoppige bestuur geldt: meer dan één liet er zich de mond snoeren door zelf bonussen te aanvaarden. Mogelijk verklaart dat waarom de raad van bestuur nooit eerder aan de alarmbel trok en zijn controlefunctie schijnbaar slordig uitoefende.
Dat Martens als CEO van een vzw bonussen tot zestig procent van zijn loon opstrijkt – een extraatje dat zo naar verluidt kan oplopen tot 165.000 euro – is hoe dan ook ooit door de voorzitter en zijn bestuur goedgekeurd. Dat dit bestuur geregeld en petit comité, en dus niet voltallig, beslist, pleit ook niet voor zijn transparantie. In een goed functionerend bedrijf is het niet ondenkbaar dat het uitvoerend comité vrijdag ook de rol van die raad van bestuur onder de loep neemt.
Ontslag doorgedrukt
Het bonussenverhaal maakt Steven Martens evenmin geliefd bij het noodlijdende amateurvoetbal. Vooral de Waalse vleugel ACFF, en met name oudgediende David Delferière, lust hem rauw. Deze ondervoorzitter van de KBVB was directeur human resources, tot Martens hem dwong een stap opzij te zetten wegens zijn topfunctie in de ACFF. Delferières opvolger is een van de executive directors van wie de hoge bonussen nu worden gehekeld. Eén topman weigerde volgens verschillende bronnen de zijne: Tom Borgions. Borgions draagt de financiële en juridische eindverantwoordelijkheid, maar heeft geen vetorecht en moet bijgevolg uitgaven goedkeuren waar hij niet achter staat. Vooral de personeelsexplosie in het departement van Bob Madou, de samenwerking met Boondoggle (het bedrijf achter de Duiveluitdagingen) en de WK-verloning van de Rode Duivels ligt intern zwaar op menige maag.
Ook het ontslag van Nicolas Cornu, teammanager van de nationale ploeg, gebeurde tegen het advies van het juridische bondsdepartement en zelfs van de externe advocate van de KBVB. Cornu werd geslachtofferd voor het niet annuleren van een hotel voor de spelersvrouwen tijdens het WK in Brazilië. Die fout schijnt de bond een dikke driehonderdduizend euro te kosten, een bedrag dat onmogelijk door een bediende als Cornu kan zijn afgetekend. Toch drukte Martens het ontslag door. Overigens betwist de KBVB de bewuste factuur nu bij het reisbureau, wat er mogelijk op wijst dat de fout daar lag. De vrees is nu dat Cornu’s exit de bond een pak geld zal kosten, zoals eerder ook het ontslag van ex-directeur Roland Louf. Die rechtszaak verloor de KBVB.
Onrust op werkvloer
Toch is de kans dat Martens vrijdag aan het kortste eind trekt, mede door de steun van Anderlecht, eerder klein. Maar De Keers- maecker staat voor nieuwe voorzittersver-kiezingen in mei 2015, wat betekent dat hij iedereen te vriend moet houden en dus toch iemand zal moeten opofferen. Verwacht wordt dat het Madou zal zijn, wiens positie op de werkvloer danig is verzwakt sinds hij onverwacht een medewerkster meenam naar Brazilië ten koste van een medewerker die beter geschikt was voor de opdracht. Vanuit Anderlecht wordt met argusogen uitgekeken naar Martens’ reactie.
Overigens is op die werkvloer grote onrust ontstaan uit vrees voor een twintigtal naakte ontslagen als gevolg van de informatisering van de KBVB. Een donker scenario dat gezien de fraaie omzetcijfers en bonussen op groot onbegrip stuit. Toch wordt het overwogen, naar verluidt om de loonlast te drukken.
DOOR JAN HAUSPIE – BEELD PHOTONEWS
De positie van Bob Madou op de werkvloer is danig verzwakt.
