Westerlo ontvangt zondag Club Brugge. Voor Elrio Van Heerden, die vorige maand in ’t Kuipje een contract voor één seizoen tekende, wordt dat een speciale wedstrijd. De 27-jarige Zuid-Afrikaanse middenvelder voetbalde vanaf 2006 tot medio 2009 bij blauw-zwart. In die periode kwam hij tijdens 57 competitiewedstrijden in actie, scoorde hij één competitiedoelpunt, maar was hij vooral vaak geblesseerd. Toen Club vorig jaar zijn aflopend contract niet verlengde, trok de Engelse club Blackburn Rovers hem aan. Daar kon hij zich niet doorzetten. Rond de jaarwisseling ging hij in Turkije aan de slag, bij Sivasspor, maar ook dat werd geen succes.
“Mijn maanden bij Blackburn vond ik ongelooflijk”, zegt Van Heerden. “Ik zat wel op de bank, maar de sfeer was formidabel. Naar de stadions kunnen gaan van Arsenal, Chelsea en Liverpool, dat gaf een geweldig gevoel. Als ik bij Blackburn had mogen spelen, was het perfect geweest. Maar ook op training leerde ik al veel bij. De snelheid van uitvoering ligt daar hoger dan in België en het ging er allemaal heel strikt aan toe. Qua voeding volgt Blackburn zijn spelers bijvoorbeeld nauwer op dan Club Brugge en op het vlak van zelfdiscipline kan alleman daar wel iets opsteken. Ook spelers uit de Premier League gaan weleens uit, maar als ze er moeten staan, staan ze er. In Engeland kunnen ploegmaats je tijdens trainingswedstrijdjes ook gerust de huid vol schelden, omdat ze altijd willen winnen. In België zijn voetballers daar te gevoelig voor. Als je hier iemand hard aanpakt, neemt die jongen dat verkeerd op. Alles in Engeland stond mij erg aan. Zonder het WK was ik er langer gebleven, maar omdat dat toernooi dichterbij kwam en ik daar absoluut naartoe wou, moest ik een club vinden waar ik zou spelen. In Turkije kreeg ik de eerste drie maanden mijn kans, maar nadien kwam er een andere trainer en die zette alle buitenlanders opzij. Die periode in Sivas werd een nachtmerrie. It’s a shit city. Daar is nu werkelijk eens niks te doen, je kunt er niet eens shoppen en je vindt er geen deftig restaurant. Gelukkig kon ik daar na vijf maanden weg.” Intussen viel Van Heerden, die wel al 33 caps heeft, naast de Zuid-Afrikaanse WK-selectie. “Maar er is leven na het WK.”
Toen Westerlo interesse toonde, overlegde de Zuid-Afrikaan met zijn manager. “We besloten dat deze club, die een jaar geleden ook al aan mij dacht, de goede keuze was.” Van Heerden kwam in ’t Kuipje weer bij trainer Jan Ceulemans en spits Daniel Chavez terecht, twee mannen met wie hij in Brugge ook al samenwerkte. Met Chavez schiet Van Heerden heel goed op, hij is zelfs peter van zijn dochtertje.
Wie nu al concludeert dat Van Heerden (1m67, 66kg) een te kleine motor heeft voor de top en eerder thuishoort bij een club als Westerlo, is voorbarig, vindt de Zuid-Afrikaan zelf: “Laat ons dat maar eerst afwachten. Misschien zien veel mensen dit als een stap terug en misschien hebben ze gelijk, maar dat spookt niet door mijn hoofd. Je moet in je leven ruimte laten voor teleurstelling en soms opofferingen doen. Als je maanden niet speelt, kun je niet verwachten dat een Spaanse club je komt halen. Ik weet wat ik meemaakte: blessures, weinig speelgelegenheid, geen WK … Op dit moment moet het zo zijn. Blijven tobben helpt je niet vooruit.”
Sinds hij speelgerechtigd is voor Westerlo verscheen Van Heerden al elke wedstrijd aan de aftrap, drie keer dus. “En nu kijk ik enorm uit naar de match tegen Club, die toch bijzonder zal zijn. Ik beleefde in Brugge goede momenten, alleen de laatste zes maanden waren er moeilijk, toen ik niet meer speelde en geen uitleg kreeg. Maar de fans bleven fantastisch voor mij. Natuurlijk ga ik hen zondag een applausje geven. Zij sleurden mij door moeilijke periodes.”
KRISTOF DE RYCK
‘Je moet in je leven ruimte laten voor teleurstelling.’ Elrio Van Heerden
