Nadat hij bij de jeugd van Standard en Anderlecht gevoetbald had, verzeilde Dimitri Parker in de lagere reeksen en de oplichterij. Vrouwen, gsm’s, auto’s, vastgoed, misbruik van vertrouwen, valsheid in geschrifte… noem maar op. Voor Justitie deze voormalige voetbalbelofte inrekende, ging Sport/Voetbalmagazine op onderzoek uit.
Toen hij in januari dit jaar op het Justitiepaleis in Luik werd ontboden, wist Dimitri Parker dat het voorbij was. De ex-speler van Standard uit de generatie van Eliaquim Mangala wordt beschuldigd van zedenfeiten en vooral oplichterij. De bedragen lopen op tot 400.000 euro. Er zijn zo veel feiten (een zestigtal) dat er een tweede zitting wordt geprogrammeerd op 21 april om de hele waslijst te kunnen behandelen. Bij elke malversatie ging Parker op dezelfde manier te werk: hij gaf zich uit voor profvoetballer en vaak ook voor mannequin.
Sinds drie maanden zit Parker in de cel in Lantin, de grootste gevangenis van België. Volgens zijn advocaat riskeert hij vier tot acht jaar opsluiting.
Mensen die hem van vroeger kennen, zijn verbaasd, want Parker komt uit een deftige familie. “Het valt niet te begrijpen”, zegt Rino, restauranthouder in het centrum van Luik en vroegere buur van de familie Parker. “Zijn vader bracht hem altijd naar het voetbal en deed veel voor de carrière van zijn zoon. Misschien zelfs te veel.” Ook François Simon, klusjesman bij FC Liège, waar Parker in 2011 speelde, reageert met onbegrip: “Er was niets op die jongen aan te merken. Beleefd, welopgevoed. Oké, hij reed soms met een dikke bak en was nogal stoer aan het stuur. Hij was ook altijd goed gekleed. In de vestiaire hebben we nooit problemen met hem gehad. Voor de rest weet ik het niet, hij bleef nooit lang in de kantine.”
Eenzelfde geluid bij Greg Scolas, een van zijn beste vrienden, die hem kent van op de Académie van Standard. “Ik was gechoqueerd toen ik ervan hoorde. Ik heb nooit geweten waar hij mee bezig was.” Hoewel ze elkaar al van hun tiende kennen, heeft hij Dimitri al een tijdje niet meer gezien. Dat geldt voor de meeste vrienden van vroeger.
Casino en Texaco
Snoever, grappenmaker en mooiprater: Parker kon het goed uitleggen en dat was voor hem een grotere troef dan zijn voorzetten. Na een matig eerste seizoen als prof bij FC Brussels in tweede klasse, herbegint hij in 2010 in de eerste provinciale van Luxemburg. “Vanaf dan werd het niks meer”, zegt zijn maat Greg. “Hij moet dan beseft hebben dat er voor hem geen grote carrière in zat.”
Nadien, bij FC Liège, vertoont Parker zich meermaals aan het stuur van een Porsche Cayenne. Verrassend voor een speler in derde klasse. “Wij gingen vaak met de trein naar de training”, zegt Fesquet Penga-Ilenga, ploegmaat van weleer. “Maar hij kwam soms al eens in chique auto’s. Die kunnen niet van hemzelf geweest zijn, onmogelijk. Hij huurde ze allicht.”
Gezien het met voetballen niks dreigt te worden, zet Parker een eerste business op: de verkoop van gsm’s. “Als het eerste het beste boefje van de cité probeerde hij me iPhones te verlappen die ‘van de camion gevallen’ waren”, vertelt Rino. Zijn werkwijze? Afspreken met een potentiële koper, cash geld vragen, valse papieren als waarborg geven en ervanonder muizen. Makkelijk geld om zijn nachtelijke escapades te bekostigen. “Hij hield van het nachtleven”, zegt Greg. “Casino’s, gokken, glitter en glamour. Hij zag graag geld en hield van alles wat mooi is.” “Hij was verslaafd aan gokken”, bevestigt Penga-Ilenga. “Op een keer gingen we iets drinken en zag hij zo’n gokautomaat staan. Hij begon te spelen en kon niet ophouden. Vanaf toen dacht ik: er is iets mis met die jongen.”
Parker neemt de levensstijl aan die hij ooit met het voetbal hoopte te bereiken: een villa, luxehotels, dure wagens, vakanties op Ibiza en stevig uitgaan. Maar zonder betalen. Toen hij nog een bescheiden appartementje in Luik huurde, begaf hij zich naar het naburige Texacostation. Voor ruim 100 euro liet hij zijn tank volgooien, waarop hij voorwendde dat hij zijn portefeuille op de Académie had laten liggen. Met een sporttas en de boorddocumenten van de rode BMW cabriolet (gehuurd uiteraard) als onderpand reed hij ervandoor. Om nooit meer terug te keren.
Of toch: enkele maanden later, samen met zijn vriendin, die hij naar Basri, de pomphouder, stuurt om de zaak te regelen. “Zijn schuld is toen betaald”, zegt Basri. Het was allicht de enige die dag. Maar nadien komt Parker geregeld terug naar het tankstation. Voor een volle tank telkens, twee tot drie keer per dag. “Ja, het werd een heel goeie klant”, lacht Basri. Op dat moment rijdt Parker met verschillende huurauto’s rond, waaronder een Audi TT en een grijze Range Rover.
Porsches, cougars en Facebook
Zijn voorliefde voor snelle wagens is niet nieuw. De Porsche Cayenne waarmee hij zich op FC Liège vertoonde, was in feite het eigendom van een van zijn vroegere relaties, een arts die een jaar of twintig ouder was dan hij en die hij geregeld een bezoek bracht tussen 2010 en 2012. In de hoorzitting van januari vertelt Parker dat hij zich door haar liet onderhouden naar rato van 650 euro per dag, in ruil voor zijn gunsten. Die bewering wordt fel bestreden door de betrokkene en haar advocaat: “Pure laster! Mijn cliënte had daar echt de financiële middelen niet voor.” Parker daarentegen gaat nog een stapje verder en beweert dat zij het is die hem de smaak van geld en luxe te pakken deed krijgen.
Gedurende een jaar licht hij zijn aanbidster op en laat hij het breed hangen, op haar kosten: van dure hotels in Oostende tot de huur van sportwagens. Hij maakt een vals e-mailadres op haar naam aan en geeft zich voor haar uit bij de bank. Zo verkrijgt hij zijn eigen bankkaarten. Nadien verkoopt hij de Porsche Cayenne voor… 18.000 euro. De dokteres klaagt Parker nu aan voor fraude, valsheid in geschrifte, identiteitsdiefstal en bedreigingen. Ze eist ruim 100.000 euro van hem en daarin zijn niet eens de huur van de sportwagens en de geldafhalingen inbegrepen.
Een van de favoriete speeltuinen van Parker is Facebook. Via dat medium legt hij contacten met meerdere cougars, vrouwen van boven de veertig die het aanleggen met veel jongere mannen. Parker speldt hen steeds dezelfde leugens op de mouw: speler van Standard, gevoelige jongen en het begin van een modellencarrière dankzij zijn ‘goede relaties’. De tactiek loont en veel vrouwen geraken in zijn netten verstrikt. Waarop Parker er steevast vandoor gaat. Mét hun bankkaart.
Enkelen van hen spannen samen en leggen klacht neer tegen de jonge oplichter. Ook wegens verkrachting, maar dat blijkt een loze betichting te zijn. Voor zedenfeiten – de enige feiten die hij ontkent – wordt hij na onderzoek ook buiten vervolging gesteld.
Duchâtelet en Vivastreet
Naar aanleiding van een stapel klachten wordt de woonst van Parker eind 2014 doorzocht. Dure meubels en enkele Vuitontassen van zijn vriendin worden in beslag genomen. En eveneens een grijze Range Rover, met daarin een brief van de advocaat van een koppel dat door Parker werd opgelicht nadat hij een koopovereenkomst voor hun appartement had ondertekend.
Het gerenoveerde appartement met terras en tuin stond te koop voor 395.000 euro op Vivastreet, een advertentiewebsite, en trok de aandacht van Parker. Die contacteert het koppel dat het appartement verkoopt en spreekt zelfs met de echtgenoot af op diens werk. “Bleek dat ik zijn vader ken, een goeie klant van ons”, vertelt de man. “Daarom vertrouwden mijn baas en ik hem. Bovendien kende hij enkele van mijn collega’s, voetballers met wie hij samen gespeeld had en die konden getuigen dat hij te goeder trouw was.” Parker geeft zich opnieuw uit als voetballer van Standard, die “door RolandDuchâtelet aan STVV wordt uitgeleend” (sic). Hij beweert ook dat Duchâtelet zijn makelaar is. Allemaal onzin, maar de verkopers zijn overtuigd.
Om het appartement te kunnen kopen moet hij vooraf een aanbetaling doen van tien procent op de verkoopprijs. Parker zegt dat de club een overschrijving zal doen, als voorschot op zijn salaris. “Hij zei me letterlijk: maak je geen zorgen, Duchâtelet gaat wat geld witwassen”, vertelt de gedupeerde verkoper. Alleen zou Standard eerst een soort ‘waarborg’ vragen van 6000 euro. Parker vraagt of het koppel die 6000 euro wil storten en belooft die enkele dagen later met interest terug te betalen. Het koppel is gerustgesteld door een ondertekende schuldverklaring, zijn overschrijvingsbewijzen en zijn bezoekjes aan de notaris waar hij de nodige documenten ondertekent, en ze besluiten hem te vertrouwen. Maar er komt niks in huis van een aanbetaling. Parker blijft hen niettemin geld ontfutselen. In twee weken tijd lopen de verliezen hoog op: het koppel betaalt Parker ruim 35.000 euro cash, zonder daar ooit een cent van terug te zien.
Delta Lloyd Blunder
Parker begaat evenwel een blunder. Omdat hij een storting van 100.000 euro moet verrichten, geeft hij zich uit voor zijn bankier door opnieuw een vals e-mailadres aan te maken. Op een zondagmiddag ontvangt het koppel een mail ‘sent from my iPhone’ van ene Martine Dupont, die beweert dat ze bediende is bij de Delta Lloyd Bank in Brussel. De mail staat vol spelfouten, genre: “Het gelt dat Meneer Parker heeft besteldt is aan uwer beschikking om het te inkaseren.” Het lijdt geen twijfel wie daarachter zit. “Het was één grote oplichterij. Hij had niet veel tijd nodig om… Veel mensen zouden zich laten vangen hebben. Op een bepaald moment probeerde hij zelfs onze zoon met allerlei beloftes aan zijn kant te krijgen. Het werd echt bedreigend.”
Terug naar de grijze Range Rover. De prijs daarvan (tweedehands) komt min of meer overeen met de som die Parker van het koppel heeft afgetroggeld. Voor hen is het duidelijk: Parker heeft de wagen gekocht met hun geld. “Het is een mooiprater. Hij is in staat om je eender wat te doen geloven om te bekomen wat hij wil”, zuchten de gedupeerden. Wat hij wil, dat zijn dikke auto’s, een kast van een huis en een exuberante levenswandel. Met andere woorden: al hetgeen hij niet kon krijgen met eerlijk werk.
Eind 2014 wordt Parker een eerste keer verhoord. De rechercheurs leggen hem een dertigtal feiten ten laste. Hij probeert de ene put met de andere te dempen, elk onderzoek draait uit op nieuwe feiten. Door te veel te willen spelen heeft Parker uiteindelijk verloren. Het zal niet in een Porsche Cayenne of een Range Rover zijn dat hij op 21 april naar de nieuwe hoorzitting wordt gebracht. Wel in een politiebusje.
DOOR NICOLAS TAIANA & THOMAS BRICMONT
“Hij zei me letterlijk: maak je geen zorgen, Duchâtelet zal wel wat geld witwassen.” een gedupeerde
Parker nam de levensstijl aan die hij ooit met het voetbal hoopte te bereiken: villa, luxehotels, dure wagens, vakanties op Ibiza en stevig uitgaan. Maar zonder betalen.
