VAN PRINS LAURENT TOT CULTHELD

© BELGAIMAGE

Op vijf maanden tijd groeide het aantal mensen die hem volgen op Twitter van 23.000 naar ruim 39.000. Tegen Bosnië werd hij door de supporters aangeduid als een van de beste Rode Duivels. Op zoek naar een verklaring waarom Laurent Ciman (31) nog nooit zo populair was als nu.

Eenvoudig, nederig, aimabel, optimistisch, sympathiek: het zijn maar enkele van de flatterende adjectieven die je te horen krijgt over Laurent Ciman. Ze worden bevestigd door Georges Leekens, die Ciman onder zijn hoede had bij Kortrijk en bij de Rode Duivels. ‘Laurent is altijd zichzelf gebleven. Hij heeft mooie momenten beleefd, maar ook zorgen gekend in zijn leven. Hij is daar altijd positief mee omgegaan.’ Oud-voetballer Frédéric Waseige, nu journalist bij Be tv en columnist voor Sport/Foot Magazine noemt Ciman ‘heel authentiek. Hij houdt van mensen en is zelf geliefd. Hij gaat steeds op zoek naar het beste in anderen.’

Zelf hecht Ciman belang aan diezelfde waarden. Het verklaart mee de populariteit van de Henegouwer, met wie supporters zich gemakkelijker kunnen identificeren dan met een stervoetballer uit de Premier League. ‘Laurent is een volksjongen. Hij praat zoals een Carolo of een Luikenaar dat zou doen op café. Hij heeft ook dat volkse accent dat hem dichter bij de mensen brengt’, meent David Houdret, in Franstalige België bekend als presentator van het radioprogramma Complètement Foot. Peter Vandenbempt looft Ciman omdat hij ‘bescheiden is en eerlijk. Hij heeft geen dikke nek, praat goed en lijkt niets te willen verbergen.’

David Houdret beaamt: ‘Als hij geen zin heeft om te antwoorden, maakt hij dat meteen duidelijk, maar als hij spreekt, dan zégt hij ook iets. Het zijn geen holle marketingwoorden of standaardantwoorden opgelegd door grote clubs.’ Dat hij een open blad is, keerde zich wel al eens tegen hem. In 2010 werd hij bijvoorbeeld op de vingers getikt door het bestuur van Standard omdat hij te veel informatie prijsgaf over de kleedkamer van de Rouches.

OPEN EN STERK KARAKTER

Dat open en sterke karakter heeft Ciman al wanneer hij als negentienjarige bij Charleroi debuteert op het hoogste niveau. ‘Hij was een jonge ambitieuze kerel, met een stevige kop en veel honger’, herinnert zijn toenmalige ploegmaat Thierry Siquet zich. ‘Hij was vastbesloten om zijn plaats in het elftal te bemachtigen. Hij had daar ook zeker de kwaliteiten voor.’

Ciman aarzelt nooit om te zeggen wat hij denkt. ‘Hij is rechttoe rechtaan, zowel met zijn vrienden als met ploegmaats of trainers’, weet zijn vader Robert, en ook als er zwaar gediscussieerd wordt, blijft hij aanvaard en zelfs gewaardeerd door de groep. Zijn debuut laat ook sportief het beste verhopen. Na twee wedstrijden in de basis bij Charleroi titelt La Dernière Heure: Laurent Ciman wordt een grote’.

De verdediger sluit het seizoen 2004/05 af met twaalf wedstrijden, bemoedigend voor de toekomst. Maar in de zomer van 2005 wordt hij voor drie maanden geschorst door de UEFA wegens dopinggebruik. ‘Een domme jeugdzonde’, zal Ciman later toegeven. ‘Een vriend nodigde me op een avond uit om een jointje te roken. Ik had absoluut niet gedacht dat ze dat zouden ontdekken bij een dopingcontrole.’

Drie jaar na de jointaffaire maakt Ciman deel uit van de Belgische selectie tijdens de Olympische Spelen in Peking. Tijdens de poulefase komt hij niet aan spelen toe, pas in de halve finale tegen Nigeria mag hij na 75 minuten invallen. De jonge Duivels staan 0-3 in het krijt. Wanneer hij twee minuten voor affluiten – het staat dan al 0-4 – een vrije trap knalhard binnenschiet, ‘viert’ hij zijn doelpunt met een luide ‘Fils de pute!’ Ciman geeft toe: ‘Ik heb dat inderdaad geroepen, maar dat was niet gericht naar een bepaald persoon. Ik legde alle opgekropte frustratie in dat schot omdat ik geen speelkansen kreeg. Het moest er gewoon uit.’

De jonge twintiger Ciman is het prototype van de talentvolle winnaar die altijd wil spelen en moeilijk kan verkroppen dat hij op de bank moet plaatsnemen. ‘Ook al gaf hij zich telkens honderd procent, toch was Laurent af en toe humeurig en niet op en top prof’, vindt Siquet, die Ciman ook als lid van de trainersstaf onder zijn hoede had. ‘Soms was hij zo ontgoocheld door bepaalde beslissingen dat zijn motivatie eronder leed. Maar zo kweekte hij ook karakter, het onderscheidde hem van de anderen.’

EERST MENS DAN VOETBALLER

Intelligent als hij is, leert Ciman van zijn fouten en staat hij weer recht na elke klap die hij tijdens zijn carrière krijgt. ‘Een mens leert van elke levenservaring’, filosofeert Frédéric Waseige. ‘Je evolueert en wordt er beter van. Dat heeft Laurent goed begrepen. Hij engageerde zich volledig voor zijn vrouw en zijn familie. Als je weet waar je prioriteiten liggen, met name bij het leven en niet bij het voetbal, dan word je onoverwinnelijk. Laurent is eerst mens, dan pas voetballer.’

Het grote publiek ontdekt Ciman pas echt op 17 januari 2015. Op die dag raakt bekend dat de verdediger Standard verlaat voor het Canadese Montreal Impact. Hij doet dat niet om sportieve of financiële redenen, wel om familiale. Zijn dochter Nina lijdt immers aan autisme en de verzorging staat op dat vlak in Canada een stuk verder dan in België. Ciman steekt de Atlantische Oceaan over voor zijn dochter. ‘Hij was al graag gezien bij Standard, maar zijn vertrek en met name de reden van zijn vertrek maakten hem nog populairder’, zegt David Houdret. Ook mensen buiten de voetbalwereld interesseerden zich plots voor hem en hij verwierf nationale bekendheid.’ Peter Vandenbempt bevestigt: ‘Zijn beslissing om naar Québec te verhuizen op het toppunt van zijn carrière werd ook in Vlaanderen sterk gewaardeerd.’

Het lef dat hij in zijn dagelijks leven heeft, toont hij ook op het veld. Thierry Siquet: ‘Laurent is het prototype van de Waalse voetballer. Hij is een vechter die er altijd met volle goesting tegenaan gaat, die vol in het duel gaat en spectaculaire tackles niet schuwt. Hetzelfde geluid bij Jean-François Gillet: ‘Hij straalt winnaarsmentaliteit uit, hij is een natuurlijke leider. Tegelijkertijd schuilt er een zeker elegantie in zijn spel. Hij speelt proper en technisch verzorgd voetbal.’

Op uitzondering van Club Brugge slaagde Ciman overal, misschien wel omdat hij heel goed zijn kwaliteiten én zijn gebreken kent. Hij weet maar al te goed dat hij niet moet beginnen te dribbelen of een constante aanvallende dreiging moet vormen als hij bij de Rode Duivels op de flank speelt. ‘Uiteraard evolueerde hij als voetballer, maar ik vind dat hij nog steeds getuigt van dezelfde spelstijl als tien jaar geleden’, vertelt Siquet. ‘Hij kan uitstekend anticiperen.’

Je bewust zijn van je sterke en zwakke punten betekent nog niet dat je ongevoelig bent voor complimenten, zoals hij onlangs liet optekenen in de kranten van Sudpresse: ‘Ik ben geen ster zoals vele anderen in de Amerikaanse voetbalcompetitie, maar toen mannen als Kaká en David Villa me tijdens de All-Star Game kwamen zeggen dat ze respect voor mij hadden als verdediger, dan deed me dat veel plezier.’

CHOUCHOU BIJ DE DUIVELS

Bij de Rode Duivels liep het voor Ciman niet helemaal zoals verwacht. Voor een vriendschappelijke wedstrijd tegen Bulgarije in 2010 werd hij voor het eerst opgeroepen. Er volgden nog een vijftigtal selecties, maar slechts veertien keer kwam hij aan spelen toe. ‘Het respect van de supporters verdiende hij ook door zijn plaats te behouden in de selectie dankzij zijn karakter en zijn vlekkeloze instelling’, denkt Georges Leekens.

Lange tijd werd gedacht dat Ciman bij de Rode Duivels zat dankzij zijn vriendschap met Marc Wilmots. De relatie tussen beiden was echter niet zo innig als verondersteld. ‘Laurent is voorstander van een open relatie tussen trainer en speler. Hij wil ook dat er een evenwicht bestaat tussen de spelers’, aldus vader Robert. ‘Met Wilmots heeft hij nooit een open, eerlijk gesprek kunnen voeren.’ Dat verklaart onder meer zijn ontgoochelde uitlatingen na de uitschakeling op het EK. Ciman vernam immers van Axel Witsel dat hij niet zou starten tegen Wales.

Het zou nochtans ook een verklaring kunnen zijn voor de populariteit van Ciman: tijdens het WK 2014 was hij de enige veldspeler bij de Rode Duivels die geen enkele minuut tussen de lijnen stond, maar hij bleef er stoïcijns kalm bij. ‘Toen hij eindelijk zijn kans kreeg, zeiden de mensen bij zichzelf: ha, eindelijk mag de jongen spelen die we nog nooit aan het werk zagen maar over wie we zo veel positiefs horen’, meent Thierry Siquet.

Die volharding en dat positivisme bleven niet onopgemerkt bij de andere Rode Duivels, die hem altijd enorm hebben geapprecieerd. ‘Hij is een van de sfeermakers in de kleedkamer’, zegt Jean-François Gillet. Hij grapt en grolt en maakt zich nooit boos als hij zelf het slachtoffer is van een grap.’

Zijn voetbalcapaciteiten en zijn kwaliteiten als mens staan voor velen buiten kijf, net als het feit dat hij een plaats verdient in de selectie van de Rode Duivels. ‘Hij is ook absoluut niet jaloers als anderen succes hebben’, zegt Georges Leekens. Toen Toby Alderweireld hem na een tegendoelpunt op het EK tegen Italië verbaal aanpakte, wist hij duivels goed hoe hij daarmee om moest gaan. ‘Het heeft geen zin om de sfeer te gaan verzieken als je op het veld staat’, analyseert Peter Vandenbempt. Maar hij voegt er lachend aan toe: ‘Ik kan je wel verzekeren dat Alderweireld nadien in de kleedkamer heel goed begreep dat Ciman niet in de fout was gegaan.’

VRIEND VOOR DE SUPPORTERS

Populariteit bij de fans heeft natuurlijk voor een groot deel te maken met de banden die je met hen smeedt. Zijn passage en zijn afscheid bij Standard – hij zette zijn ploeg op voorsprong in de topper thuis tegen Anderlecht, een wedstrijd die uiteindelijk met 2-0 gewonnen werd – maken van Laurent Ciman een halfgod in Sclessin. ‘Hij was ook altijd de speler die het woord nam wanneer het niet goed ging’, zegt Frédéric Miermans, fan van Standard en tevens lid van de Rode Duivelssupportersclub Devils Fans Charneux ’03. ‘Hij is nooit bang geweest om de confrontatie met ons aan te gaan. Hij stond dan ook recht in zijn schoenen.’

Ook na zijn vertrek naar Montréal bleef hij beschikbaar voor de supporters, getuigt Standardfan Nicola. Hij ontmoette Ciman na afloop van België-Noorwegen in juni en contacteerde de verdediger via Twitter met de melding dat hij zijn vakantie zou doorbrengen in Québec. ‘Laurent regelde mooie tribuneplaatsen en kwam ons na de wedstrijd begroeten. We waren de eerste Standardsupporters die hem in Montréal aan het werk zagen en dat deed hem echt deugd. Hij gedroeg zich heel gewoon en was oprecht geïnteresseerd in ons. Hij vroeg bijvoorbeeld hoe de vlucht was en wat we nog gingen bezoeken in Québec. Daarna deelde hij minutenlang handtekeningen uit aan de fans die hem stonden op te wachten aan zijn auto.’

Overal waar hij voetbalde, werd Ciman op handen gedragen door de supporters, behalve bij Club Brugge. Daar nam een groot deel van de supporters hem op de korrel. ‘Ik moet bekennen dat het een ware catastrofe was voor Ciman’, weet Peter Vandenbempt. ‘Ik herinner me dat ik toen boven een column als titel schreef: ‘De prins Laurent van Club Brugge’. Hij werd er niet uitgespeeld als centrale verdediger maar als rechtsachter, niet zijn sterkste positie, en het was niet makkelijk om je op dat moment in Brugge te manifesteren, maar gezien zijn matige prestaties kunnen we hem niet geheel vrijpleiten van schuld.’

Zijn periode bij Kortrijk, Standard en nu Montreal Impact hebben de balans doen omslaan en voortaan wordt hij ook gewaardeerd en gerespecteerd in Vlaanderen, zegt Vandenbempt. Unaniem lovend zullen de kritieken nooit zijn, maar zowel door zijn karakter als door zijn voetbalkwaliteiten raakte een groot deel van het Belgische publiek overtuigd. ‘Sinds zijn vertrek bij Charleroi, waar de mensen hem nog altijd respectvol beschouwen als een van hen, is Laurent niet veranderd’, besluit Siquet. ‘Mocht hij op een dag terugkeren naar Mambourg, dan denk ik dat zelfs de supporters van Standard hem niet zouden uitfluiten.’

DOOR EMILIEN HOFMAN – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Zijn beslissing om naar Québec te verhuizen op het toppunt van zijn carrière werd ook in Vlaanderen sterk gewaardeerd.’ – PETER VANDENBEMPT

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content