Vergeet ‘de nieuwe Eddy Merckx’. Na zijn stuntzege in San Sebastián heeft Remco Evenepoel (19) recht op een eigen voornaam. Een achternaam is al overbodig.
Groot voorpaginanieuws, vorige vrijdag: de aanstaande verhuizing van Remco Evenepoel naar Monaco (of Andorra) en de breuk met zijn vriendin. Dus werden in deze komkommertijd alle registers opengetrokken. De jonge vedette was zelfs het thema van het editoriaal in Het Laatste Nieuws, naast de berichten over regeringsformaties. Het Nieuwsblad haalde er zelfs relatiedeskundigen bij om de breuk met zijn Oumaïma te duiden. Internetfora liepen dan weer vol met steunbetuigingen en (helaas) meedogenloze bagger over zijn ‘fiscale vlucht’.
Voortaan is niets nog hetzelfde voor Remco Evenepoel.
Vier dagen ervoor had Evenepoel, via een ervaren ‘regulator’ in zijn team, al het na-Tourcriterium van Aalst mogen winnen. Vóór geletruiwinnaar Egan Bernal. ‘Alsof je Metallica zou uitnodigen op een feestje om hapjes rond te dragen’, tweette een collega-journalist. Remco was echter de headliner van de avond. Niemand die daar aanstoot aan nam in een wielergek land dat al 43 jaar, ondanks alle klassieke successen van Tom Boonen en co, vooral snakt naar een nieuwe Tourwinnaar. Een opvolger van de heilige Eddy Merckx als het kan.
Het geeft aan hoe hoog Evenepoels ster in België al gerezen is. En dan moest een dag later Het Wonder van San Sebastián nog geschieden. Uitgevoerd door een jongeman die zelfs in de Spaanse media plots omgedoopt werd tot ‘San Remco’ en in de Franse sportkrant L’Equipe ‘La Sensation’ werd. Cyrille Guimard, de ploegleider die met LeMond, Fignon en Hinault de Tour won, deed er nog een (overdreven) schepje bovenop: ‘Evenepoel is niet de nieuwe Merckx, maar Merckx + Hinault, met een vleugje Bernal en … Kylian Mbappé. Spijtig voor zij die ervan dromen om na 2020 de Tour te winnen.’
Even lovend waren de complimenten van recentere collega’s. Andrey Amador, de Movistarrenner die tevergeefs achter de Belg had gejaagd, tweette – met een knipoog weliswaar – hoe hij ‘net vernederd was door een fenomeen’. Alberto Contador, Evenepoels grote idool, lanceerde de krachtige boodschap ‘BRUTAL!!!’ En Egan Bernal feliciteerde hem met: ‘ Capo, wat een klasse! Really happy for you!’ Waarop Remco antwoordde: ‘ Thanks amigo‘. Wonderkinderen onder elkaar.
Vier solo’s
Vroeger dan iedereen verwacht had, heeft Evenepoel dan ook de lift genomen naar het penthouse van het wielrennen. Met een zege in zijn eerste grote ééndagskoers in de WorldTour, en vooral door de manier waarop: door op 20 kilometer van de finish Andrey Amador en ander Movistars achter zich te laten spartelen. Dan op de steile Murgil-Tontorra slechts een handvol seconden toe te geven op Alejandro Valverde en co. En vervolgens alleen binnen te komen. Al voor de vierde keer dit seizoen, na eerdere straffe, lange solo’s in de Hammer Series, de Belgium Tour en de Adriatica Ionica Race. Ter illustratie: geen énkele WorldTourrenner is daar dit jaar al in geslaagd.
Veelzeggend over Evenepoels pure klasse, maar ook over zijn Remckxistische ingesteldheid. Niet afwachten, maar aanvallen. Zelf je wet opleggen, à la Julian Alaphilippe, Mathieu van der Poel of Egan Bernal. Alleen zijn zij acht, vijf en drie jaar ouder dan de Vlaams-Brabander. Die won op een leeftijd van 19 jaar en 190 dagen zijn langste race ooit (227 km, pas twee keer eerder had hij meer dan 220 kilometer gereden), op een parcours met ruim 3500 hoogtemeters. Een klassieker die bovendien in 2007 voor de laatste keer gewonnen werd door een renner die niet uit de Tour kwam: Leonardo Bertagnolli, later geschrapt wegens doping.
Al moet je ook aanstippen dat meer dan de vorige jaren in San Sebastián veel Touruitblinkers fysiek en mentaal uitgeblust vroegtijdig de remmen dichtknepen: Alaphilippe, Bernal, Gaudu, Landa, Simon en Adam Yates, Benoot, Wellens… Sowieso is de ‘Donostia-Donostia Klasikoa’ geen Luik-Bastenaken-Luik of een WK waar veel toppers vol op focussen, wedstrijden van 255 km, of straks in Yorkshire van 285 km.
Vergeet niet dat Evenepoel nauwelijks twaalf maanden geleden, begin augustus 2018, nog Aubel-Thimister-Stavelot reed, een driedaagse ronde voor junioren. Met etappes van ruim … 90 km. Amper een goed jaar na zijn overstap vanuit het voetbal deed de jongeman uit Schepdaal toen wel al trainingen tot 150 km, met voor junioren nooit geziene gemiddelde snelheden. Dankzij zijn uitzonderlijk uithoudings- en recuperatievermogen, waardoor Evenepoel probleemloos de stap naar de profs zette, zijn tot dusver 49 koersdagen verteerde en ook al uitblonk in tijdritten. Wees niet verrast als hij donderdag in Alkmaar minstens een EK-medaille behaalt.
Hooggebergte
Het verbazende is vooral dat Evenepoel maand per maand, stage na stage (zoals onlangs in Livigno) enkele procenten verbetert. Alle fysiologische wetten tartend, op een leeftijd van een eerstejaarsbelofte. Dé vraag is of die fysieke ontwikkeling blijft voortduren. Hoe zijn hart na amper tweeënhalf jaar koersen zich helemaal aanpast aan de steeds zwaardere belasting en hoeveel kilo spieren hij zal bijkomen – zijn quadricepsen zijn dit jaar al stevig in omvang toegenomen. Mogelijk ten nadele van zijn gewicht (nu een kleine 60 kg) en zijn prestaties op lange beklimmingen in het hooggebergte.
Dat is het enige terrein waarop Evenepoel dit jaar logischerwijs nog niet zijn voet voor die van meer doorgewinterde profs kon zetten: 15e in de UAE Tour (weliswaar toen nog met wat overgewicht), 4e in de zwak bezette Ronde van Turkije en 9e in de Adriatica Ionica Race na een overmoedige vroege aanval op de Tre Cime di Lavaredo. Nota bene de beruchte klim waar ene Eddy Merckx in 1968 de basis voor zijn eerste Girozege legde, als bijna 23-jarige.
Waar Evenepoel op die leeftijd, over ruim drie jaar, zal staan, weet niemand. Hijzelf ook niet. Tot zover (maar ook erna) is elk ‘nieuwe Eddy Merckx’-stempel absurd. Met name in tijden waarin specialiseren de mantra is. Waarin bovendien andere godenkinderen als Egan Bernal (22) en Tadej Pogacar (dit jaar op zijn 20e winnaar van de Ronde van Californië) zijn opgestaan. En klonk het niet dat Bernals tijdperk, na diens eerste Tourzege, was aangebroken?
Met de Colombiaan heeft de Belg ogenschijnlijk de ambitie, branie, intelligentie, stressbestendigheid, werklust, winnaarsdrang én de beschermende entourage gemeen om alle verleidingen te weerstaan. En dus geen tweede Frank Vandenbroucke te worden. Eén ding is immers zeker: voortaan is niets nog hetzelfde voor Remco Evenepoel. Meer dan kilo’s of Bernal wordt dát zijn grootste tegenstander.
