Van schutter tot schakel

© belgaimage

De tweede keer dat hij met Roberto Martínez mocht samenwerken, betekende voor Romelu Lukaku de internationale doorbraak. Wanneer de Spanjaard zijn 3-4-2-1 installeert bij de Rode Duivels, is dat vooral om Eden Hazard te bevrijden en hem op een betere manier te koppelen aan Kevin De Bruyne of Yannick Carrasco. Maar het is ook om het rendement van Lukaku te verhogen, die in het voetbal onder Marc Wilmots nooit echt het verschil kon maken. Nu hij dichter bij de andere offensieve spelers staat, scoort Big Rom meer dan ooit, zonder daarom aanspraak te willen maken op de sleutels van het spel.

Op dit moment is Romelu Lukaku een totaalspits.

In een voetbal dat de laatste jaren de neiging heeft om zijn spelmakers meer achteruit te trekken – zelfs doelmannen wordt gevraagd om te passen als een middenvelder – is Lukaku een paradox geworden, zeker na zijn ontmoeting met Antonio Conte. In een tijdperk van laag spelende spelmakers is de Rode Duivel een vooruitgeschoven regisseur geworden. De Belgische kolos was al in staat om de meeste defensies te geselen wanneer hij in de diepte dook, maar hij ging nu ook uitgebreid trainen op het spelen met de rug naar het doel. Met Andrea Ranocchia die zijn adem in Lukaku’s nek blies, leerde de spits dergelijke ballen beter en beter te verwerken. Lukaku breidde zijn capaciteiten uit, zijn ploeg begint in actie te schieten zodra hij de bal in de voet krijgt wanneer hij tussen de linies afhaakt. Onze nummer 9 is nog altijd geobsedeerd door de goal, maar ook een rol als targetman behoort nu tot zijn prioriteiten.

Door de blessures van Hazard en, net voor het EK, van De Bruyne zocht Roberto Martínez zijn heil in de ideeën van Antonio Conte en de voeten van Romelu Lukaku. Al in de Nations League was het spel van België gebaseerd op ballen die over de drukzettende linie heen naar Big Rom werden getrapt. Een prima tactiek tegen opponenten met lef, die avontuurlijk genoeg zijn om heel hoog druk te zetten en zo de Belgische verdediging op de proef te stellen.

Tegen Rusland toonde Lukaku een breed gamma aan mogelijkheden. Die bewijzen hoezeer hij is geëvolueerd sinds hij vijf jaar geleden op het EK in Frankrijk door de Italiaanse verdedigers werd opgepeuzeld. De Russische verdedigers speelden ook in zijn rug, maar kwamen altijd te laat en konden alleen maar vaststellen hoe gemakkelijk de spits van Inter zich omdraait en hoe goed hij zijn nieuwe vaardigheid onder de knie heeft om de offensieve lijnen van zijn ploeg uit te tekenen.

Op dit moment is Romelu Lukaku een totaalspits. Een van de spelers die een wedstrijd kunnen beïnvloeden, niet alleen met hun goals maar op elk moment dat ze op het veld staan.

Cijfers

81%

Terwijl de meeste aanvallers op dat vlak een vrij matig slagingspercentage hebben, lukten bij Romelu Lukaku tegen Rusland veruit de meeste passes: dertien op zestien.

55

Sinds het einde van het WK van 2018 toonde Big Rom zich 28 keer beslissend bij de Rode Duivels, in de 1530 minuten dat hij op het veld stond. Dat is 1 beslissende actie om de 55 minuten.

2/3

Lukaku schoot tegen de Russen drie keer op doel. Twee van de drie schoten belandden binnen het kader en meteen ook in het net.

5

De goalgetter van Inter voerde tegen de Russen vijf geslaagde dribbels uit, geen enkele speler op de grasmat van Sint-Petersburg deed beter.

31%

Slechts vier van de dertien ballen die de Duivels in de Russische grote rechthoek brachten, gingen naar Lukaku, een teken dat die de zone van de waarheid erg goed kan delen.

Van schutter tot schakel
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content