Je moet een geheime agenda hebben om in een jaar tijd Manchester City, Shanghai SIPG en Espanyol af te wijzen. Mamadou Sylla (23) deed het met de glimlach en realiseerde zijn droomtransfer naar de Ghelamco Arena. Een gesprek met de Senegalese aanwinst van AA Gent.
‘Zonder het voetbal werkte ik nu in een goudmijn in mijn geboorteplaats Kédougou. Of zou ik net als mijn vader overuren kloppen in een zeepfabriek in Granollers, het Catalaanse stadje waar ik als tienjarige ben aangekomen.’
Mamadou Sylla haalt diep adem. Alsof hij beseft waar hij aan ontsnapt is. ‘Ik was dit jaar met mijn vader in Kédougou, een regio in het zuidoosten van Senegal. In de gelijknamige hoofdstad vind je tal van goudmijnen die veel geld opleveren. Met die middelen zou de overheid alle infrastructuurwerken van de regio kunnen dekken, maar de uitbaters van de mijnen, zakenmannen uit de hoofdstad Dakar, hebben andere prioriteiten. De plaatselijke bevolking is daar de dupe van. Ik heb gehoord dat jongeren slaags zijn geraakt met de ordediensten omdat er amper mensen uit de stad Kédougou tewerkgesteld worden in de schachten. Bijzonder pijnlijk. Politieke spelletjes, hé. En je kan er weinig aan doen…’
Dankzij het voetbal kon Sylla zijn leven een andere draai geven. Met het bekende resultaat: hij kwam als nobele onbekende overwaaien van Espanyol, brak door bij Eupen en versierde een transfer naar AA Gent. Tot de komst van Franko Andrija?evic mocht de 23-jarige Senegalees zich zelfs de duurste transfer uit de clubgeschiedenis noemen.
Ben je oplucht dat Andrija?evic uiteindelijk meer heeft gekost dan de 3,8 miljoen euro die AA Gent voor jou heeft betaald?
MAMADOU SYLLA: ‘Ik maak mij daar niet druk om. Ik zou met dezelfde goesting bij Gent begonnen zijn mocht ik slechts een miljoen euro hebben gekost. Uiteindelijk bepalen de clubs de transferprijs en zijn wij toeschouwer. Ik heb wel een grotere verantwoordelijkheid aangezien Gent veel in mij geïnvesteerd heeft. Ik zie het als een uitdaging om te tonen dat ik het vertrouwen en mijn transferprijs waard ben. Ik moet het bestuur iets teruggeven.’
Je had de clubs voor het uitkiezen: Mainz, Metz, Club Brugge, RC Genk…
SYLLA: ‘Stuk voor stuk grote clubs. Mainz sprak mij aan, maar ik wist niet wat ze met mij van plan waren. Duitsland was bovendien een te grote stap voor een speler die pas zijn eerste volledige seizoen achter de rug heeft. Na een gesprek met Hein Vanhaezebrouck en mijn entourage was ik ervan overtuigd dat Gent de volgende halte in mijn loopbaan moest worden. Ook belangrijk: ze lieten mij voelen dat ik bovenaan op hun verlanglijst stond. Ze volgden Onyekuru, Ocansey, Lazare, maar ze hebben op mij gefocust.’
Onberekenbaar
Vond jij het niet vreemd dat AA Gent voluit voor jou ging en niet jouw maatje Onyekuru?
SYLLA: ‘Ik interpreteer dat als volgt: Vanhaezebrouck zag in mij kwaliteiten die Henry niet heeft. Maar Henry zou zeker bij Gent gepast hebben. We zijn complementair aan elkaar. Beeld je in dat we één speler zouden vormen… Ik denk echter niet dat Gent een kans maakte. Waren er geen 48 clubs die Henry volgden? (knipoogt) Eigenlijk wilde hij niet veel lossen over zijn toekomst. Bij Eupen blijven was uitgesloten.’
Je zal uit de schaduw moeten treden van Onyekuru. Met dertien doelpunten en acht assists deed je het nochtans niet slecht vorig seizoen.
SYLLA:’Het hadden er meer kunnen zijn. Halfweg de play-offs – in een stadium van de competitie waarin trainers vaak een B-ploeg het veld opsturen – was mijn transfer naar Gent rond. Uit schrik dat de deal nog zou afspringen, heeft de sportief directeur van Eupen mij gevraagd om niet meer te spelen. Eupen had een risico genomen door de aankoopoptie in mijn contract – 2,5 miljoen euro – te lichten. Ze wilden 3,5 miljoen en ze hebben bijna 4 miljoen euro gekregen. Ruim een miljoen euro winst op een speler die ze niet zelf hebben opgeleid. Dan mag je niet klagen.’
Door die gedwongen werkloosheid heb je lang stilgelegen. Heeft dat een invloed gehad op jouw voorbereiding?
SYLLA: ‘Bij Gent hebben ze mij vanaf dag één gewaarschuwd: ‘Zorg dat je klaar bent tegen de start van de voorbereiding.’ Ik ben rustig beginnen te trainen in Barcelona en heb de intensiteit opgedreven in Senegal. Maar ik heb mijn programma niet tot op de letter gevolgd en ben zeker niet de enige… Met dat verschil dat de andere spelers de methodes van de trainer kennen en dus mentaal voorbereid waren op een loodzware inloopperiode. De spelers schrokken wel dat ik op conditioneel vlak meekon.’
Weet je wat Vanhaezebrouck met jou van plan is?
SYLLA: ‘Hij zocht een spits die graag de diepte zoekt – dat had hij blijkbaar niet in de kern. Aan mij om zijn spelfilosofie zo snel mogelijk te begrijpen en op het terrein te vertalen. Maar Vanhaezebrouck weet ook dat ik graag van een bepaalde vrijheid geniet. Ik ben een tikkeltje onberekenbaar en improviseer graag. Als ik ruimte zie, twijfel ik niet: soms begin ik aan een actie zonder te weten waar ik ga eindigen.’
Slapende Icardi
Jouw verhaal heeft iets van een sprookje: je verlaat op je tiende Senegal voor Barcelona en drie jaar later speel je voor Barça.
SYLLA:’De eerste maand zat ik gewoon thuis. Opeens vroeg ik aan mijn papa: ‘Wanneer breng je mij naar een voetbalacademie?’ Ik had niet door dat je als kind schoolplichtig was. In plaats van een voetbalschool werd het EC Granollers, een derdeklasser die elk jaar spelers kwijtraakt aan Barcelona en Espanyol. Op mijn dertiende was het mijn beurt. Ik lachte de interesse van Barcelona in eerste instantie weg. Waarom zou Barça een speler willen die nog maar een paar jaar clubvoetbal speelt? Het bleek toch te kloppen…’
Van het straatvoetbal in Senegal naar het voetbalinstituut La Masía.
SYLLA: ‘Niet elke dag plezant hoor. Je kan enkel in La Masía resideren indien je woonplaats zich op veertig kilometer of meer van het trainingscentrum bevindt. Gedurendevier jaar heb ik dus meer tijd in taxi’s doorgebracht dan op La Masía zelf. Ik werd thuis opgehaald en na training weer afgezet. Goed voor tweemaal anderhalf uur rijden. De chauffeur moest in elke stad tussen Granollers en Barcelona halt houden om spelers op te pikken. Ik kwam om 23 uur thuis en daarna moest ik aan mijn huiswerk beginnen. Afzien! In mijn laatste jaar – ik was dan al zeventien – kreeg ik wel een kamertje op La Masía.’
Welke spelers zijn jou bijgebleven?
SYLLA: ‘Oliver Moussima, een Kameroener, en Gerard Deulofeu zijn de beste spelers met wie ik een kleedkamer gedeeld heb. De trainers hadden de mond vol over hen. Met Mauro Icardi heb ik niet gespeeld – hij zat een categorie hoger -, maar we zaten in dezelfde klas. Ik herinner mij dat hij geregeld zat te snurken tijdens de les. Bij de junioren moest hij op de bank zitten voor een speler die twee jaar jonger was. En zie nu: hij is bij Inter Milan een van de beste aanvallers ter wereld.’
Een opleiding bij FC Barcelona is ook geen garantie op een carrière op het hoogste niveau.
SYLLA: ‘De rekening is snel gemaakt: van mijn lichting spelen Delofeu en ik in eerste klasse. Ik zou niet weten waar de rest uithangt. Ik verschiet daar eigenlijk van, ik had gedacht dat al mijn ploegmaats hun brood zouden verdienen als profvoetballer. In La Masía verlies je de zin voor realiteit. Je denkt dat alles mooi is, dat je genoeg bagage hebt om overal te slagen, maar eenmaal buiten de muren van het opleidingscentrum begint het serieuze werk. Met mij is het ook zo gegaan: in 2011 moest ik weg bij Barcelona en op dat moment besefte ik dat ik nergens was. Daarna heb ik tot mijn 21e moeten wachten op mijn eerste profcontract bij Espanyol B. Met mijn loon had ik net genoeg om zelf rond te komen en mijn ouders te helpen.’
Bij Espanyol kwam je twee seizoenen geleden niet verder dan 328 minuten in de Primera División. Maar je stond wel negentig minuten op het veld tegen Real Madrid.
SYLLA: ‘6-0 in Bernabéu… Maar volgens veel waarnemers speelde ik een goede match. Ik stond tegen Varane, onklopbaar in de sprintduels, en Ramos. Met Ramos heb ik achteraf zelfs mijn shirt geruild. Hij zei: ‘Goede match en good luck.’ Ik heb dat shirt in mijn kast liggen en ben niet van plan om het ooit te verkopen.’
Toekomst veiligstellen
Je hebt bij FC Barcelona en Espanyol gespeeld. Hoe groot is de rivaliteit tussen de twee clubs?
SYLLA: ‘Bij Espanyol zit het héél diep. Je kan zelfs spreken van haat. Je mag een maand lang geen punt pakken, maar als je er tegen Barcelona alles aan gedaan hebt om te winnen, dan krijg je applaus van het publiek. Voor en na de match is de spanning te snijden. Ik maakte eens een bekerwedstrijd tegen Barcelona mee van op de bank. Na affluiten zag ik hoe Neymar en Suárez van hun oren maakten in de gang tussen de twee kleedkamers. Zonder de tussenkomst van enkele mensen was het toen zeker tot een massale vechtpartij gekomen.’
Voor welke club klopt je hart net iets sneller?
SYLLA: ‘Het is moeilijk kiezen: de twee clubs beschouw ik als bouwstenen voor mijn carrière. Ik moet Barcelona bedanken voor die vijf jaar op La Masía en ben Espanyol dankbaar dat ze mij in eerste klasse hebben laten debuteren. Ondanks mijn verleden bij Barcelona ben ik er ook snel aanvaard. Na een paar weken zagen ze mij als een echte perico.’
Met het idee gespeeld om terug te keren naar Espanyol?
SYLLA: ‘Voor ik bij Gent tekende, heeft Espanyol geprobeerd om mij terug te halen. Ik heb het voorstel afgewimpeld, want ik had geen uitzicht op speelkansen. Ik had bij Eupen iets opgebouwd en dat wilde ik niet zomaar weggooien.’
In de zomer van 2016 zag je een overstap naar Manchester City ook niet zitten.
SYLLA:’Ze wilden heel ver gaan voor iemand die het seizoen daarvoor vooral op de bank had gezeten. Naar verluidt kon Espanyol zo’n drie miljoen euro krijgen. Het contract van zes jaar lag klaar, alles stond op papier, alleen mijn handtekening ontbrak… Maar het idee om in het netwerk van Manchester City terecht te komen, sprak mij niet aan. Ze wilden mij het eerste jaar meteen aan tweedeklasser Girona verhuren. In feite weet je niet of je ooit een minuut zal spelen voor City. Ze kunnen je evengoed elk seizoen tegen jouw zin uitlenen.’
Je hebt Espanyol enkele miljoenen euro doen mislopen.
SYLLA: ‘Ik zou vandaag dezelfde beslissing nemen. Ik staar mij niet blind op mijn loonbriefje. Daarom ben ik vorig seizoen ook niet ingegaan op een aanbieding van Shanghai SIPG, de club van Hulk. Ze wilden mij voor vier seizoenen vastleggen en mijn makelaar vroeg mij om er een nachtje over te slapen. Maar ik heb meteen gezegd dat het mij niet interesseerde: China past voorlopig niet in mijn carrièreplanning. Iedereen verklaarde mij gek! Met dat contract was ik binnen en had ik de toekomst van mijn kinderen en kleinkinderen kunnen veiligstellen.’
Je moet toch een beetje gek zijn om een voorstel van Manchester City, Shanghai SIPG en Espanyol te weigeren.
SYLLA: ‘Iedereen maakt in eer en geweten een keuze. Op een dag wil ik ook een contract tekenen met een flink aantal nullen op en dat zal bij een Europese topclub zijn. Niet bij een club aan de andere kant van de wereld.’
DOOR ALAIN ELIASY – FOTO’S BELGAIMAGE – CHRISTOPHE KETELS
‘Ik lachte de interesse van Barcelona eerst weg. Waarom zou Barça een speler willen die nog maar een paar jaar clubvoetbal speelt? – Mamadou Sylla
